Kopfoto van ‘vroeger’
Mijn weblogje is niet zo heel erg populair. En daar ben ik eigenlijk wel blij om. Ik heb geen hordes lezers maar de lezers die ik heb, komen hier vaak al járen. Geen idee eigenlijk hoe dat zo gekomen is. Toen ik in 2005 begon te bloggen, vanuit mijn kast onder de trap, begon ik gewoon her en der te lezen en te reageren. En voor ik het wist, had ik een clubje trouwe weblogvriendjes en -vriendinnetjes met wie ik al mijn lief en leed kon delen (waarvoor dank 😘). En met wiens lief en leed ik even hard mee leef. Het webloggen werd een van mijn favoriete hobby’s.
Zat ik dus eerst onder de trap op mijn vaste computer, met de weblogjes die ik las opgeslagen onder mijn favorieten, later kwam de laptop en nog later de iPad en de Bloglovin-app waarop ik mijn weblogjes las. Dat ging jarenlang goed. Tot de app een tijdje terug raar begon te doen. ‘Even opnieuw installeren’ dacht ik. En ik gooide de Bloglovin-app van mijn iPad. Maar toen ik ‘m opnieuw wilde installeren bleek de app foetsie te zijn. Lichte paniek maakte zich van mijn meester. Hoe moest ik nu al mijn vriendjes en vriendinnetjes volgen? Maar ik kroop gewoon weer ouderwets achter mijn laptop waar ik nu mijn favoriete webloggers volg via de site van Bloglovin. Want dat werkte nog wel. En eigenlijk is het ook wel lekker om er echt even voor te gaan zitten om bij te lezen bij iedereen. En zo ontwikkelde ik mijn eigen weblog-routines.
Elke maandag publiceer ik een logje en reageer op jullie reacties. En verder volg ik al mijn favoriete weblogs enorm fanatiek. Soms loop ik door drukte hopeloos achter. Dan kan het zomaar zijn dat ik een stuk of veertig weblogjes moet lezen. Soms lees ik van één weblog alle logjes achter elkaar. Maar meestal begin ik gewoon bij het oudste logje en lees ze állemaal.
Natuurlijk kan ik met één druk op de knop alles op ‘gelezen’ zetten. Maar waar ik in het echte leven totaal geen last heb van ‘the fear of missing out’ heb ik dat in weblogland wel. Je zult maar net een enorme ontboezeming mislopen! Of een spectaculaire aankondiging. Ik moet er niet aan denken, zeg! Dus lees ik dapper door. En het kost me geen moeite, hoor. Ik vind het nog steeds hartstikke leuk. Maar het kost best veel tijd.
Dus heb ik zo mijn eigen methode ontwikkeld. Het ontspannen weblogjes lezen is een soort beloningssysteem geworden. Zo lees ik tussendoor, op mijn werk ook wel eens weblogjes. Als ik twee opdrachten afgerond heb, mag ik twee weblogjes lezen. En zo doe ik dat thuis ook. Als ik het huishouden doe, lees ik tussendoor weblogjes. Ik stofzuig de woonkamer en lees twee logjes. Dan stofzuig ik de slaapkamer en lees weer twee logjes. Ik verschoon mijn bed en lees weer wat logjes. En zo schiet het toch altijd aardig op. En als ik dan helemaal bij ben, lees ik ook nog even de antwoorden van degene die de gewoonte hebben om te reageren op mijn reacties. Ik moet er nog twaalf logjes lezen nu. Als jullie nou eens even rustig aan doen dan ben ik morgen weer helemaal bij.
Wat is jullie weblog-routine?
