Op bovenstaande vraag antwoord ik altijd “Ik ben secretaresse bij een adviesbureau voor ondernemers”. Een totaal nietszeggend antwoord waarop meestal een reactie komt van “Oh, leuk!”. Gelukkig wordt er meestal niet verder gevraagd want als ik het uit moet leggen ben ik wel even bezig. Maar omdat we elkaar hier al even kennen en jullie vast misschien reuze benieuwd zijn, ga ik toch een poging wagen.

Allereerst de term secretaresse. Is dat niet een mevrouw in kokerrok, met haar haren in een knot die vergaderingen notuleert en koffie haalt voor de baas? In mijn geval niet. Ik draag geen kokerrokken maar soms heb ik wel mijn haren in een knot. Notuleren doe ik nooit. En koffie halen voor mijn baas doe ik ook niet. Sinds hij een paar jaar geleden de toko overnam, met ons erbij, hebben mijn twee collega-secretaresses en ik hem goed opgevoed. Hij pakt zijn eigen koffie en tapt voor ons ook een bakkie als het zo uitkomst. Want, hé! Wij waren er eerder dan hij. Hij moet wel zijn plaats weten!

Wat doe ik dan? Ik lees. De hele dag. Wat lees je dan? Rapporten die mijn collega’s, de adviseurs, geschreven hebben. Wat voor rapporten dan? Tja, dan ontkom ik er niet aan om te vertellen wat we nou eigenlijk doen. Best interessant, hoor. Let op!

Stel… Je bent ondernemer maar het gaat niet zo goed. Je hebt schulden maar geen geld om ze af te lossen. Of je wilt investeren maar je hebt er zelf geen geld voor. Of je kunt tijdelijk niet meer rond komen. Omdat je ziek bent geworden, omdat de straat voor je winkel opengebroken is. Om wat voor reden dan ook. Als de bank je niet verder kan of wil helpen, kun je – onder bepaalde voorwaarden – een krediet en/of een uitkering aanvragen bij de gemeente waar je woont. Maar de gemeente wil natuurlijk wel weten of jouw bedrijf in de toekomst rendabel is. Ze willen wel zeker weten dat je de lening straks terug kunt betalen. Dus schakelen zij ons in om een haalbaarheidsonderzoek uit te voeren.

Een van onze adviseurs komt bij je langs (het liefst bij je bedrijf; ze komen graag bij de mensen thuis) en keert vervolgens je hele bedrijf binnenstebuiten. Wat ben je van plan? Hoe ga je dat doen? Waar geef je je geld aan uit? Het klinkt heel akelig maar ze zijn best lief, hoor. Mijn collega’s.

Ze denken met je mee, geven je tips en schrijven vervolgens een rapport, van zo’n 25 A4’tjes, waar alles in staat. Ook een advies aan de gemeente. Om jou wel of niet een krediet te geven. En een advies aan jou. Wat je kunt doen om meer winst te maken. Of soms, hoe treurig ook, om te stoppen met je bedrijf en een baan te zoeken. Niet leuk! Maar ze behoeden je daarmee voor nog meer schulden en ellende.

En dan kom ik in beeld! De adviseur stuurt het rapport aan mij en ik ga het lezen. Ik check de lay-out, die precies zo moet zijn, zoals de gemeente in kwestie het wil hebben. Ik haal de schrijffouten er uit (‘Hij beseft zich…’ FOUT! FOUT! FOUT!) en controleer de cijfers in het rapport. Klopt het allemaal? Komen de cijfers die genoemd worden in de tekst overeen met de cijfers in de financiële overzichten? Kloppen de adresgegevens? Staat de naam van de klant overal goed? Geen schrijffouten? Geen halve zinnen onderaan een bladzijde?

Als er iets niet klopt, bij ieder minuscuul verschilletje, trek ik de desbetreffende adviseur aan zijn jasje, die vervolgens zijn fout corrigeert, waarna ik het nóg een keer check. Vervolgens verstuur ik het rapport. Ook zoals de opdrachtgevende gemeente het wil. En binnen de deadline die de gemeente stelt.

Soms alleen per mail (ja, ja! beveiligd!). Soms per post, soms in tweevoud. Soms ook aan de klant. Altijd mooi ingebonden en met een keurige brief erbij waar – in het kort – het advies aan de gemeente in staat. En daarna, BAM!, maak ik een factuur en stuur die naar de gemeente. Tenslotte moet onze koffie, en die van de baas, ook betaald worden.

Is het leuk? Ja!
Natuurlijk; overal is wel eens wat. Als ik een rapport wil versturen (deadline! deadline!) en de adviseur niet kan bereiken, rol ik met mijn ogen terwijl ik uitroep “Je geeft ze een mobieltje maar opnemen, hó maar!”. En natuurlijk baal ik wel eens van de kwartaaloverzichten die veel gemeenten willen hebben met daarin alle opdrachten, alle data en alle adviezen.

Maar het is vooral leuk omdat we een klein bedrijfje zijn waar we veel zelf doen. Ons kantoor opleuken door de achterkant van een archiefkast te behangen, bijvoorbeeld. Kerstpakketten en Sinterklaasrijmen maken. En omdat ik leuke collega’s heb, die ik al járen (en inmiddels dus door en door) ken.

Omdat we een hecht team zijn, dat meeleeft met elkaar. Bij nieuwe liefdes en baby’s. Bij overleden ouders en scheidingen. Omdat we samen lachen om de prietpraat van kinderen. Mee zuchten als het even tegenzit en blij zijn voor elkaar als het goed gaat. Omdat ik de mogelijkheid heb om thuis te werken. En omdat ik inmiddels ook de PR doe (kuch, groot woord maar het klinkt zo stoer) en hoffotograaf van de firma ben.

Maar ook, en vooral, om de rapporten die ik lees. Hondentrimsalons, bierbrouwerijen, belastingadviseurs, foodtrucks, garagebedrijven, sportinstructeurs. Alles komt voorbij. Ik lees de blunders en de hartverscheurende verhalen. Maar ook de briljante ideeën en de successtory’s. Het verveelt geen moment.

In het kort kan ik op de vraag “Wat doe je voor de kost?” dus antwoorden dat ik lees. Heel veel lees. Met de radio aan op de achtergrond, een bak koffie binnen handbereik en gezellige collega’s om me heen. En laat lezen nou nét mijn grootste hobby zijn! De spreuk ‘Als je van je hobby je werkt maakt, hoef je nooit te werken’ is op mij van toepassing. Potverdikkie! Bof ik even! En ik word er nog voor betaald ook!

PS: we doen nóg meer, hoor! Wil je starten met een eigen bedrijf vanuit een bijstandsuitkering, een UWV-uitkering of een outplacementtraject dan kun je in veel gevallen begeleiding krijgen bij het opstellen van een ondernemersplan. Voor meer info kun je altijd even op onze site kijken.