Weten jullie nog? Kerst 2022? Toen ik zo graag een nieuwe keukenvloer wilde? Hoogste tijd voor een update. Want geloof het of niet; die keukenvloer kwam niet want mijn vloer bleef nat. Er kwam nóg een leger klusmannen over de vloer tot er uiteindelijk eentje tot de conclusie kwam dat de rookgasafvoer van mijn cv-ketel lekte in de loze ruimte achter mijn muur. Ik geloofde hem. Het was inmiddels voorjaar 2023 geworden en het euvel werd gerepareerd. Nu hoefde ik alleen maar te wachten tot mijn keukenvloer opgedroogd was. Regelmatig liep de ‘locatiemanager’ formerly know as huismeester binnen om het vochtgehalte van de vloer te meten. Maar echt drogen deed het niet.
Ik dacht dat ik dat wel begreep. Wie weet hoeveel water er achter mijn muur gelopen was? En in mijn keuken kan geen raam open (ja, dat is raar) dus echt luchten deed het ook niet. En, eigenwijs als ik ben, had ik een keukenkastje weer op zijn originele plaats gezet naast de natte plek waardoor het ook niet lekker door kon luchten. Dus ik snapte het wel. En ik wachtte geduldig af. Alles went, zelfs een keuken zonder keukenvloer dus ik zag het amper meer. Pas als ik weer eens bijna mijn nek brak over een los stuk laminaat, belde ik de locatiemanager weer, die dan weer eens kwam meten en mistroostig zijn hoofd schudde.
En toen werd het november 2023 en vond ik een nieuwe baan. Eentje waarbij ik – na de inwerkperiode – weer lekker thuis kon werken. Vol goede moed begon ik mijn werkkamer weer in orde te maken. Ik had de ruimte onder mijn bureau de afgelopen periode vooral gebruikt als opslag ruimte. Dus ik begon op te ruimen en weg te gooien. En ik ontdekte tot mijn grote schrik dat de muur onder mijn bureau vol schimmel zat. Schuimbekkend belde ik de verhuurder en het hele spelletje begon opnieuw. Wachten tot het bedrijf dat de verhuurder inschakelde, contact met mij opnam. Wachten tot zij langs kwamen voor wéér een lekdetectie en hun bevindingen teruggekoppeld hadden aan de verhuurder. Wachten tot die vervolgens een offerte ontvangen én goedgekeurd had en wachten op de uiteindelijke reparatie.
Eind 2023 was mijn geduld op. Maar dan ook echt op! Ik schreef een aangetekende brief aan de directeur van de toko waar ik mijn huis van huur. Eindelijk kwam er wat actie. De locatiemanager belde me lachend op. Dat mijn brief het hele bedrijf doorging en dat er nu wel snel iets zou gebeuren. Uiteindelijk ging er nog bijna twee maanden voorbij. Waarbij ik nóg een aangetekende brief aan de directeur stuurde en vervolgens de telefonistes begon te stalken. Ik belde elke dag, soms zelfs twee keer per dag. Ik mailde me suf en uiteindelijk na veel kastjes en muren kwamen er weer klusmannen die constateerden dat de standpijp lekte (de afvoerpijp die van de bovenburen naar het riool loopt). Zij hakten een gat in de muur en zetten heel efficiënt een bakblik dat toevallig in mijn washok stond in het gat. Er zou weer een ander bedrijf komen om de standpijp te repareren.
Die meneer kwam, keek eens en constateerde vervolgens dat de lekkage niet van die standpijp kwam. Hij beweerde dat er bij de bovenburen iets lekte. Er werd een nieuwe afspraak gemaakt en mijn bovenburen kregen net zo’n mooi gat in de muur als ik had. De monteur maakte een foto door het gat in de muur. Van boven naar beneden. In de diepte zie je mijn bakblik staan. En er loopt een duidelijk lekspoor van mijn bovenburen naar mij. Het lek was eindelijk boven water! Als het goed is – en ik herhaal: als het goed is – is de lekkage eindelijk verholpen. Ik ga ervan uit dat als Mariah weer zingt, ik een keukenvloer heb.
