De winter duurde eeuwig en ik kon niet wacht tot het mooi weer werd. Echt mooi weer want van 17 graden Celsius word ik ook niet blij. Ergens vorige week was het zover. Mooi weer! Maar wie denkt dat ik nu zielsgelukkig op het strand rondhang, aan het wandelen ben en overal foto’s van maak, komt bedrogen uit. Ik heb griep. Een hele hardnekkige, gemene griep waardoor ik als een soort zombie de dagen door kom. Waar een normaal griepje binnen een paar dagen over is, duurt deze al langer dan een week. Een mooi moment om de do’s en don’t bij griep eens te onderzoeken. Doe ik toch nog iets nuttigs.

Het begon eigenlijk dinsdagavond. Ik was bij dochterlief en we keken een film (de eerste Doen als je griep hebt: kijk Labyrinth!). Het was lekker weer en zij had de schuifpui open. Maar ik trok een dekentje over me heen want ik had het koud. Ik reed naar huis met de verwarming op 24 graden en werd maar niet warm. Dat was een teken aan de wand.

Op woensdag werd ik gammel wakker. Ik appte mijn collega’s dat ik niet naar kantoor kwam maar thuis zou werken. Dat deed ik, min of meer. Ik begon steeds meer te snotteren. Ik begon spierpijn te krijgen, te hoesten en ik zat onder een dekentje achter mijn laptop met het gevoel alsof ik dood zou vriezen. Ik deed een coronatest maar tot mijn verbazing was die negatief.

Donderdag was het Hemelvaartsdag. Vaag registreerde ik dat de zon volop scheen maar ik bleef in bed, beetje slapen, beetje soezen. Doen als je griep hebt: veel drinken! Dat schijnt gezond te zijn. Koud water en warme thee bevielen het beste. En was één klein nadeel; ik moest inmiddels zo verschrikkelijk hoesten dat ik een paar keer een ongelukje had. En nee; dat heeft niet te maken met het feit dat ik een vrouw ben van middelbare leeftijd. Ik kan niesen, lachen, springen en een radslag maken zonder ergens last van te hebben. Maar nu moest ik zo hard hoesten dat ik af en toe een verschoontje nodig had.

Vrijdag had ik weer een thuiswerk dag. Er zijn al twee collega’s ziek dus ik bikkelde dapper door. Van onder mijn dekentje. Ik had enorm veel spierpijn bij mijn ribben. Hoesten was enorm pijnlijk. Gelukkig hoefde ik alleen maar de hele dag te hoesten dus dat viel mee. Mijn oren begonnen dicht te zitten dus ik sleepte mezelf naar de drogist en kocht neusdruppels. Dat schijnt te helpen.

Zaterdag. Een vrije dag. Ik voelde me ietsjes beter en besloot wat aan het huishouden te doen. Niet doen als je griep hebt: het huishouden doen. Het kleine beetje energie dat ik had, was eind van de middag finaal op. Mijn stoere uitspraak dat je van op de bank hangen ook niet beter werd, klopt niet. Doen als je griep hebt: houd je rustig! Ik miste het Noorderlicht finaal. Dat vond ik heel, heel jammer.

Mijn rechteroor zat – ondanks de neusdruppels – finaal dicht tot ik er gestoord van werd. Bovendien deden mijn oren pijn als ik moest hoesten. ’s Avonds laat herinnerde ik me dat je olijfolie in je oor kunt druppelen. Uit pure wanhoop deed ik dat. Niet doen als je griep hebt: olijfolie in je oor druppelen. Het hielp totaal niet. In plaats van een oor dat dicht zat, had ik nu een vét oor dat dicht zat.

Zondag was het Moederdag en warm. En als Moederdaguitje had ik een wijnproeverij bij de Scheepskameel in Amsterdam met dochter en schoonzoon. Ik had gewoon niet moeten gaan. Maar ik ging toch, omdat ik mezelf eigenlijk uitgenodigd had én omdat de kinderen de dinsdag daarop op vakantie gingen. Ik ging met de trein naar Amsterdam en nam de tram naar de Wijnkameel. Geen puf of dat kleine stukje te lopen.

Het was supergezellig maar ik knapte er niet echt van op. Zeker niet toen ik met het hele gezelschap mee terug wandelde naar het station. De wijn was lekker maar hielp ook niet trouwens. ’s Avonds was ik tot niks meer in staat behalve mijn Netflix-serie afkijken. De echte oordruppels die ik gekocht hadden deden niks maar de serie leidde lekker af. Als je denkt dat je leven tegen zit, moet je deze serie kijken. Dan valt je eigen sores best wel mee. Dus.. Niet doen bij griep: oordruppels kopen. Zinloos. Wel doen bij griep: de serie Maid kijken. Met een fantastische Andie MacDowell als compleet gestoorde moeder en oma.

Maandag was mijn vrije dag. En ik lag in bed. De Antigrippine die ik gekocht had, was inmiddels op. Ik had nog onderzocht wat het verschil was met paracetamol. In Antigrippine zit coffeïne en vitamine C. Maar het deed helemaal niks. Dus niet doen bij griep: antigrippine kopen. Wat wél hielp, tegen mijn zere keel die maar pijn bleef doen, wat Strephen keelspray. Dus wel doen bij griep: Strephen kopen.

Dinsdag, woensdag en donderdag werkte ik weer thuis en beetje bij beetje lijkt het nu iets beter te gaan. Af en toe zit mijn oor nog dicht. Ik hoest me nog steeds te pletter maar ik houd het inmiddels droog. De koorts lijkt definitief over en zeker in de middagen begin ik me weer een beetje mens te worden. De ochtenden zijn nog steeds niet fijn. Ik hoest mezelf ’s nachts wakker (en mijn buren ook vrees ik) en wordt compleet verstopt wakker. Ik ben eest een half uur bezig met mijn neus snuiten en mijn klapperende slijmvliezen weer op de juiste volgorde leggen. Maar daarna gaat het wel.

Rond een uur of elf ’s avonds, het tijdstip dat normaal gesproken mijn avond begint, is mijn energie opperdepop en rol ik mijn bed in. Ik hoop van harte dat ik komend weekend genoeg opgeknapt ben om voorzichtig eens buiten te gaan kijken. Een klein blokje om misschien.

Morgen probeer ik eerst een wandelingetje naar de supermarkt te maken. 500 meter. Dat moet lukken! Want ik ben zielig en ik wil troostvoer. Pizza! IJs! En croissantjes! Noedels! Van alles! Veel!