2013 zal me lang bij blijven. Er gebeurde nogal wat.

Vreselijke dingen. Zoals het overlijden van mijn zwager. Ja, hij was al een tijdje ziek. En ja, voor hem was het beter zoals men dan zegt. Maar je lieve zusje en nichtje zó verdrietig te zien, is niet niks. Door zijn ziekte was hij niet écht meer aanwezig. Toch is het vreemd dat hij er nu niet meer is. Mijn zwager die zo vaak kwam klussen toen ik er nog alleen voor stond. En al zijn oude gereedschap aan mijn door gaf, waardoor ik zo’n handige tante ben geworden.

In 2013 overleed ook mijn vroegere vriendinnetje Audrey. Zo jong nog en zo onverwachts. Ze liet haar man, haar dochtertje en eigenlijk iedereen die haar kende, in shock achter. We hadden niet veel contact meer al groeiden we samen op. We hadden allebei hetzelfde leven, een gezinnetje, een baan, druk, druk, druk. In mijn achterhoofd speelde altijd de gedachte “we moeten weer eens afspreken.” Nu kan dat niet meer. Nooit meer. Ik kan nog steeds niet bevatten dat ze er niet meer is. Ik mis haar, gek genoeg.

Gelukkig hadden we ook genoeg te vieren in 2013!

Zo haalde Michelle in 2013 haar rijbewijs! Vrijheid, blijheid! Ze leent regelmatig onze auto en gaat en staat waar ze wil. Bijkomend voordeel voor mij is dat we de ritjes naar Oma in Breda delen. Ik rijd heen, zij rijdt terug. Bovendien is ze nooit te beroerd om de Bob te zijn waardoor ik me na een feestje heerlijk riant thuis kan laten brengen.

2013 was ook het jaar waarin Michelle afstudeerde aan de UvA. Ze rondde haar studie psychobiologie af en mag zich nu Bachelor of Sience noemen. In september is ze begonnen met een premaster psychologie in Leiden zodat ze volgend jaar kan instromen in de master klinische neuropsychologie.

Er werd puur voor de lol nog een beetje geturnd (zelfs door mij!) en Michelle begon opnieuw met haar tissu-lessen. Nu zit ik niet stijf van de zenuwen meer op de tribune bij turnwedstrijden maar krijg ik foto’s onder ogen van mijn kind, dat twee meter boven de grond, ondersteboven aan een stukje stof bungelt.

En 2013 was het jaar waarin Michelle 21 werd. Eindelijk volwassen al was ze dat al lang. Ze vierde haar mijlpaal zonder feestje. Gewoon koffie en taart (gemaakt door mij natuurlijk). Ik heb nog nooit zo’n druk ‘geen-feestje’-feestje gezien. Haar hele huis zat vol visite. Fijn om te zien dat ze zoveel lieve vrienden heeft!

We vierden haar verjaardag met een onvergetelijk weekendje Londen inclusief een bezoekje aan de musical The Lion King. Hoewel ik Londen zelf niet bijzonder vond, was ons uitstapje dat wel. Wat heb ik ervan genoten om een weekend lang met haar door Londen te lopen.

Verder waren er in 2013 talloze doodgewone huis-tuin-en-keuken-geluksmomentjes. Bezoekjes aan mijn moeder, een lange warme zomer genieten op ons terras, uitstapjes naar andere steden, naar het strand en het bos. We genoten van de malle streken van Boef en Spike. Gingen uit eten, naar de film en naar tentoonstellingen.

2013 is bijna voorbij. I count my blessings en realiseer me maar weer eens hoeveel geluk ik heb. Met Michelle, met Frank, met mijn lieve moedertje, mijn broers en zussen en mijn schoonzus en zwager. Met een leuke baan, een lekker dak boven mijn hoofd, een auto voor de deur en een goede gezondheid. Dingen die zo vanzelfsprekend lijken maar heel bijzonder zijn.

Op naar 2014!
Ik wens iedereen een gezellig Oud en Nieuw en veel geluk, liefde en gezondheid in 2014. Count your blessings en geniet! Ook van de kleine dingen die zo vanzelfsprekend lijken.

2012 is bijna voorbij.
Als ik er op terug kijk, ging 2012 vooral heel erg snel.
In een zucht en een vloek was het voorbij.
Met ups en downs.

De downs bestonden uit zieke familieleden.
Mijn grote broer en mijn lievelingstante werden heel erg ziek.
En ook mijn oude moedertje belandde  in het ziekenhuis.
Tijl moest afscheid nemen van zijn hond Bow.
En tja, het EK 2012 was ook geen succes.

Maar de rest van 2012 bestond voornamelijk uit ups.

Zo stonden we voor het eerst op de bevroren Amsterdamse grachten.
Michelle vierde feestjes in haar minihuisje, waar haar beste vriend Daan
versierd werd door haar vriendin Anna Lien.
Met toastjes weliswaar, maar toch…

We speelden gezellig videogames met z’n allen en Mich ging carnavallen met vrienden. Ik rookte waterpijp en we vierden Kindjesdag.

We reden met ons nieuwe autootje riant naar mijn tante en vooral vaak  heen en weer naar mijn moeder. We haalden plantjes met haar bij onze plantenboer en lekkerbekjes bij haar favoriete viskraam.

We gingen stadten in Breda en gooiden Tijl’s oude schoenen in de boom bij de Vlaszak, waar (geen idee waarom) nog tig paar schoenen hangen.

Michelle haalde al haar tentamens en  werd derdejaars studente.
Ze verraste me met een spandoek aan het balkon toen ik jarig was.
Ze kocht een fietsmand voor Boef en toert sindsdien per fiets met hem door Amsterdam. Tot groot plezier van Boef.

Er waren playdates met Boef en buurkat Piet en we vierden mijn moeders 81^ste verjaardag. En Michelle ging met Boef naar een heuse chihuahua-dag,
terwijl ik op de warmste dag van het jaar bij mijn moeder ging behangen.
Michelle bracht met de tuinslang wat verkoeling.

Spike zocht verkoeling in een afwasteiltje en ging gezellig mee als ik in bad ging. En hij dronk weer liters water uit de kraan van het bad.

Michelle  vierde vakantie met Tijl in Rome, waar Tijl op mysterieuze wijze ineens in de kast zat en een muntje in de Trevi-fontein gooide.
Ze vierde een groots verjaardagsfeest, samen met twee vriendinnen, met als feestelijk hoogtepunt Daan, die vakkundig ons keukenraam stuk moonde.
En prachtig verkleed gingen ze naar het Hoeren en Pooiersfeest.

Als afsluiting vierden  we Sinterklaas en Kerst.
En Boef pakte zijn eigen cadeautjes uit.

Kortom, we mogen niet klagen.
Nu ik aan het eind de plussen en de minnen optel,
en het naar omstandigheden gelukkig goed gaat met mijn familie,
kan ik maar één conclusie trekken.
2012 was goed!

Wij wensen iedereen een gelukkig en gezond 2013!