Tijdens een van de laatste lockdowns tijdens corona begon het laminaat in mijn keuken te bobbelen. Oh, oh. Lekkage dus. Aangezien de bobbels begonnen bij de deur naar het hok waar de cv-ketel hangt, leek het mij dat daar de lekkage vandaan kwam. Ik meldde het bij de verhuurder die beloofde een bedrijf in te schakelen dat mijn cv-ketel na zou kijken. Maar er gebeurde helemaal niets. Ik belde de verhuurder opnieuw, die mij het telefoonnummer gaf van het bedrijf dat ze ingeschakeld hadden. En ik belde zelf. En ik belde nog een keer. En nog een keer. Maar wát er ook gebeurde; ik hoorde niks.
Ik belde zó vaak dat ik de twee telefonistes van het bedrijf vaker sprak dan mijn bloedeigen moeder. We begroetten elkaar inmiddels als vriendinnen en ook zij waren steeds in shock dat ik nog steeds niet teruggebeld was. Na wekenlang zeuren en laminaat dat steeds meer begon te bobbelen, kwam eindelijk Meneer 1 langs die wat aan mijn cv-ketel rommelde, wegging voor een onderdeeltje en nooit meer terug kwam. Wij douchten een weekend koud en die maandag kwam Meneer 2 langs om het euvel te verhelpen. Probleem opgelost, dacht ik. Maar mijn laminaat bleef bobbelen.
Opnieuw belde ik naar de verhuurder. Meneer 3 en Meneer 4 kwamen langs. Ze boorden gaten in mijn muur van de studeerkamer (?) en constateerden dat de lekkage kwam door versleten kitvoegen in de badkamer. Ik geloof daar helemaal niks van. Maar na een tijdje kwam Meneer 5 de kit in de badkamer vernieuwen. Die meneer had een beetje mazzel dat ik niet thuis was die dag want ik had ‘m niet laten vertrekken. Kitten is niet mijn favoriete klusje, maar zelfs ik kan het netter dan het broddelwerk dat deze prutser achterliet.
Omdat ik op dat moment wel wat anders aan mijn hoofd had, liet ik het erbij zitten en deed schietgebedjes dat de lekkage verholpen zou zijn. Als mijn laminaat dan opgedroogd was, kon ik de verzekering inschakelen en iets nieuws op de vloer laten leggen. Na een tijd begon het laminaat te kraken als ik er overheen liep. Dat leek mij een goed teken. Volgens mij betekende dat dat het droog was. Dus ik belde mijn verzekering, die uiteraard een offerte wilde van een laminaatmeneer.
De laminaatmeneer, Meneer 6, die ik inschakelde, kreeg bijna een hartverzakking toen hij mijn bobbellaminaat zag. “Valt toch wel mee?” vroeg ik nog onschuldig. Maar volgens hem viel het helemaal niet mee. Hij vertelde dat mijn laminaat helemaal nog niet droog was. En nog erger; dat hij niet kon zien hoever het water doorgelopen was onder het laminaat. Onheilspellende zinnen sprak hij. Zinnen als ‘ventilator om de vloer te laten drogen’ en ‘misschien wel het laminaat in de hele keuken én woonkamer eruit’. Eerst moest het laminaat eruit en dan kon hij pas zien wat er moest gebeuren. Hij maakt wel een offerte, die ik doorstuurde naar een meneer bij de verzekering.
Van die offerte kreeg vervolgens de meneer van de verzekering, Meneer 7, ook bijna een hartverzakking en hij belde me meteen. Ik had inmiddels het laminaat in de keuken er gedeeltelijk uit gesloopt en kon de hem een beetje geruststellen. Het water was niet de woonkamer ingelopen dus het was allemaal te overzien. Alleen was de lekkage schijnbaar nog niet opgelost. Dus dat moest eerst gebeuren.
Inmiddels is wéér de cv-ketel nagekeken door Meneer nummer 8. En Meneer 9 is langs geweest om de kit in de badkamer te vervangen. Deze meneer deed dat keurig netjes en kitte ook meteen mijn wastafel af. Maar ik heb nog steeds maar een halve vloer in de keuken en ondanks dat er vrijwel een heel elftal hier over de vloer geweest is, heb ik er een hard hoofd in dat de lekkage opgelost is want ik zie nog steeds een natte plek op het beton.
In de afgelopen weken heb ik zoveel contact gehad met de verzekeringsmeneer dat we elkaar tutoyeren en samen geduldig afwachten of mijn vloer ooit nog droog wordt. Regelmatig belt hij op om te vragen hoe het gaat. Ik spreek hem zo vaak dat ik overweeg zijn adres te vragen om een kerstkaart te kunnen sturen. Want ondertussen hangt de feestverlichting hier in het dorp. De Sint is in het land en af en toe hoor ik Mariah Carey al zingen wat ze voor Kerstmis wil. Ik wil zelf ondertussen nog maar één ding voor Kerstmis. Een vloer in de keuken! Maar of dat gaat lukken…