Toen Spike weer bij ons kwam wonen, bracht hij zijn oude kattenbak mee.
Die bak is nog ouder dan Spike zelf.
Toen Frank Spike als baby-katje mee naar huis nam, kreeg hij de bak erbij.
Een lelijk ding, met afgrijselijke kattenstickers erop.
Maar ach, Spike was weer bij ons, de rest was bijzaak.
We zetten de foeilelijke kattenbak in de gang en iedereen was blij.

Maar inmiddels is de bak toch wel aan vervanging toe.
Dus kochten we laatst een mooie, nieuwe bak.
Zonder lelijke stickers, maar met deur.
Erg handig aangezien onze Spike de gewoonte heeft zijn kattenbakkorrels door de hele gang te schoppen na een bakbezoek.

Frank en ik waren laaiend enthousiast over de nieuwe bak.
We vulden hem met verse, schone kattenbakkorrels en zaten vervolgens nog een half uur op de grond in de gang de nieuwe bak de hemel in te prijzen.
“Oh Spike! Kijk eens! Wat mooi! Een nieuwe bak voor de Spike!”
“Met een deur! Dan kun je in alle rust poepen!”
Spike zat erbij en keek ons aan alsof we van Lotje getikt waren.

Om Spike te laten wennen, liet ik zien hoe hij het deurtje open kon duwen. Zolang ik bij de bak zat en het deurtje open hield, wilde Spike nog wel de bak in om even rond te kijken. Maar zodra hij zelf het deurtje open moest doen, hield Spike het voor gezien.

Alle deuren in huis krijgt hij open, maar even met zijn poot tegen het deurtje duwen om in de bak te komen was too much.
Spike miauwde, Spike klaagde, Spike zeurde.

Maar aangezien Spike een medische voorgeschiedenis heeft als iets te zware,
je-weet-wel-kater, vinden wij het héél belangrijk dat Spike goed plast.
Dus haalden we de eerste avond het deurtje al uit de kattenbak.

Het hielp niet echt.
Spike bracht minimale bezoekjes aan zijn nieuwe bak.
Af en toe een mini-plasje of een mini-poepje, meer niet.
Meneer van helemaal van slag. Hij maakte ons, luid miauwend, extra vroeg wakker. Hij slenterde lusteloos door het huis. Lag lamlemdig op de bank.
Zelfs van een lekkere bak eten werd hij niet blij.
Spike was not amused.

De tweede avond wilde Spike in het washok kijken waar de wasmachine en de droger staan. Daar stond ook de oude (schoongemaakte) kattenbak, te wachten om weggegooid te worden. Frank en ik keken toe hoe Spike aandachtig rond snuffelde en opeens zijn oude bak spotte, bovenop de wasmand.

Op zijn achterpootjes stond hij tegen de wasmand aan.
Snuffelend aan zijn oude, vertrouwde bakkie.
Spike gaf z’n oude bak een koppie en miauwde zielig.

Frank en ik keken elkaar aan.
Eén blik was genoeg.

Frank pakte de oude kattenbak.
Ik de zak met kattenbakkorrels.
En binnen tien minuten had Spike zijn oude bak terug.

De lelijke oude bak, compleet met kattenstickers, staat weer in de gang.
Spike bedankte ons met een enorme plas en een enorme drol.
En een hele gang vol kattenbakkorrels.

Wij zijn watjes.

Iemand nog interesse in een mooie, nieuwe kattenbak?