Drie logjes heb ik al geschreven over mijn reisje naar Rome met Michelle. En alledrie werden ze veel te lang en zeiden ze nog niet genoeg. Ik geeft het op. Ik houd het kort maar krachtig. En zelfs dan wordt het waarschijnlijk nog te lang. Het meest gebruikte woord deze vakantie: ‘indrukwekkend’. Direct gevolgd door ‘mooi’.

Het was een indrukwekkend begin van de vakantie. Om vijf uur ‘s morgens stonden we op Schiphol om een bloemetje te leggen voor de slachtoffers van het neergeschoten vliegtuig in Oekraïne. De enorme bloemenzee, al die foto’s, knuffels en briefjes. Het onmetelijke verdriet dat daaruit spreekt. Daar word je stil van.

En indrukwekkend waren ook alle mooie gebouwen die ik zag in Rome. Het Colosseum. Zo oud, zo mooi en zo groots. Hoe konden ze het bouwen? In die tijd?

Al die mooie pleinen, met al die obelisken met Egyptische hiërogliefen, destijds op de pleinen neer gezet om de pelgrims de weg te wijzen. Het Piazza del Popolo met het prachtige hartvormige park, het Piazza Navona met zijn prachtige fontein.

En al die mooie kerken. De San Clemente Basiliek, waar kerk op kerk werd gebouwd. De Santa Maria Maggiore, bij ons hotel om de hoek. Ontelbare kerken, allemaal even prachtig versierd met bladgoud en mooie beelden.

Vaak werd er, op het moment dat wij rond liepen een mis gegeven. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de serene sfeer te verpesten met mijn fotocamera. Bizar trouwens om te zien hoeveel toeristen luid gieberend, met blote knieën en schouders door die kerken banjeren. Hallo! Het is een kerk! Beetje respect graag!

Indrukwekkend vond ik ook het Pantheon. Met zijn enorme zuilen. Met het gat in het dak waar vroeger een koperen koepel zat die ooit omgesmolten is om er iets anders van te maken. Dat gat waar het zonlicht zo prachtig door heen viel.

En indrukwekkend was Pompeï. Een complete stad verwoest door de Vesuvius. Ik keek naar al die huisjes. Naar al die mooie binnentuinen met vijvers en zuilen. De prachtige muurschilderingen. Wat moet het daar prachtig geweest zijn voor in 79 na Christus de Vesuvius uitbarstte en Pompeï bedolf onder vier meter as en puin.

En de Crypte van de Kapucijners. Toen het klooster moest verhuizen wilden de monniken hun overleden broeders niet achterlaten. Van de beenderen van 4000 broeders maakten zij onder hun nieuwe kerk een bizar kunstwerk. Luguber maar indrukwekkend.

En dan mijn grote dochter! Wat een bikkel! Ze voelde zich niet lekker toen we vertrokken. Volgens haar door slaapgebrek. Maar op dag 1 kreeg ze koorts en deed haar hele lijf zeer. Ze bleef één ochtend in het hotel. Maar de rest van de tijd sleepte ze me heel Rome door met een dosis paracetamol achter haar kiezen. Omdat ze me alles wilde laten zien. Zelfs in Pompeï, waar het 37 graden was, bleef ze op de been. In totaal hebben we 55,5 kilometer gelopen. Ook best indrukwekkend, toch?

We aten pasta’s en pizza’s. En Italiaans ijs! Ik houd niet van ijs maar voor deze variant mag je me ‘s nachts wakker maken! Na vijf dagen Rome hebben we nog lang niet alles gezien. Geen punt, vonden wij. We hebben al afgesproken om ooit terug te gaan.

Want ik denk dat ik verliefd ben. Op Rome.

Zie je geen dia-voorstelling? Klik dan hier.