Begin 2014 deed ik mezelf een prachtige camera cadeau. Omdat ik altijd veel foto’s maak. En omdat ik altijd al zo’n mooie camera had willen hebben. Om écht mooie foto’s mee te maken. En als bonus trakteerde ik mezelf ook nog op een heuse fotografie-workshop. Ik was er helemaal klaar voor!

Ruim een jaar later blijkt dat ik mijn camera amper gebruik. Ja, ik nam hem mee naar Valkenburg en naar Rome. En ik maak foto’s op de verjaardag van mijn moeder. Maar daar blijft het bij. Eerlijk gezegd heb ik niet altijd zin om zo’n grote camera mee te slepen. “Ik maak wel foto’s met mijn mobiel” denk ik dan. En zo staat mijn camera al ruim een jaar werkeloos in een hoekje. Zonde.

Dit weekend besloot ik dat daar verandering in moest komen. Ik diepte het lesmateriaal van de fotografie-workshop op, las het hele spul nog eens door en stofte mijn fotocamera af. En ik bedacht een mooie locatie om foto’s te maken. Het mooiste plekje in Amsterdam: Huis te Vraag. Een prachtige oude begraafplaats, midden in Amsterdam, die bijna niemand kent.

Op internet had ik opgezocht dat ze op zondag van 11.00 tot 14.00 uur open zijn. Dus om 11.00 stapte ik vol goede moed met mijn camera op de fiets. “Weet je waar het is?” vroeg Frank nog. Ja, duh! Natuurlijk! Tenslotte was ik er A: als eens eerder geweest, had ik B: op internet op de kaart gekeken en C: had ik mijn mobiele telefoon bij me.

Natuurlijk werd het weer helemaal niks. Omdat ik er A: maar één keertje eerder geweest ben en dat was in 2010, omdat ik B: totaal geen kaart kan lezen en omdat C: je niks aan je mobieltje hebt als je geen kaart kunt lezen. Veertig (!) minuten later, na vijf keer checken op Google Maps en eindeloos rondjes gefietst te hebben, stond ik eindelijk voor de poort van Huis te Vraag.

Ze waren gesloten. Ik maakte wat foto’s van de ingang en vertrok weer naar huis. Het was tien minuten fietsen. Binnenkort ga ik terug. Ik weet nu de weg.