Naaimachine from hell.

Hoe het begon: broer kocht een dekbedovertrek met twee kussenslopen. Hij wilde extra kussenslopen dus kocht hij een extra dekbedovertrek om daar kussenslopen van te maken. Hij vroeg onze moeder de slopen te maken. ‘Dat lukt me niet meer’ zei mijn moeder tegen mij ‘Mijn handen willen niet meer’. Waarop ik aanbod ze te maken. Ik heb tenslotte nog maar één broer en die wil ik best een pleziertje doen. Vooral omdat er bij ons nog steeds twee lampen opgehangen moeten worden. Kan-ie mooi doen als-ie zijn kussenslopen komt halen.

‘Weet je wat?’ opperde mijn moeder. ‘Neem jij mijn naaimachine maar mee. Dan mag je die meteen houden’. Er zaten twee addertjes onder het gras. Addertje één was mijn moeders nieuwe badjas die korter gemaakt moest worden. Addertje twee is de naaimachine van mijn moeder. Ik háát dat ding. Ik kan er niet mee overweg. In het verleden, toen wij nog bij mijn moeder in de straat woonden, leende ik haar naaimachine wel eens. Voor simpele dingen. Een broek omzomen. Een kussentje maken. Maar ik had altijd ruzie met dat kreng. Met de naaimachine, hè. Niet met mijn moederke.

Ik zweer je; er huist een boze geest in die naaimachine. Mijn moeder zat dan aan mijn tafel. Achter haar naaimachine. Ze spande de draden op de machine en maakte een beginnetje. De naaimachine zoemde gezellig en naaide als een zonnetje. Tot mijn moeder het pand verliet. Zodra de naaimachine de voordeur in het slot hoorde vallen, begon het ding te klieren. Rijgen. De draad die vastliep. Noem maar op. Wanhopig belde ik dan naar mijn moeder. ‘Mam! Hij doet het weer! Hij plaagt mij!’ Mijn moeder, die maar twee deuren verder woonde, kwam meteen terug. En écht! Zodra zij binnenkwam en plaats nam achter de naaimachine, werkte alles weer perfect.

Maar goed, ik besloot een poging te wagen. Ik nam de naaimachine mee, mijn moeders badjas én het dekbedovertrek van mijn broer. Ik woon inmiddels 120 kilometer van mijn moeder vandaan. Ik zou het deze keer helemaal zelf moeten doen. Ik en de naaimachine-from-hell.

Ik installeerde het ding op tafel en begon met het opspoelen van garen op het spoeltje. Maar wat ik ook deed; het spoeltje draaide niet. Na een uur pielen, belde ik mijn moeder om te vragen hoe dat nou ook alweer moest. Zij vertelde precies wat ik al in de handleiding had gelezen. Dat dééd ik! Maar het werkte niet. Terwijl ik met mijn moeder belde, wikkelde ik – met de hand – machinegaren om het spoeltje. Ook een manier. Zucht.

Daarna was ik een half uur bezig om het spoeltje goed in de machine te krijgen. Maar hij viel er steeds weer uit. Bij poging 43 lukte het eindelijk. Vervolgens duurde het nog eens een half uur om de draad aan de bovenkant te spannen. Toen dat uiteindelijk gelukt was, bleken de draden in de knoop te raken omdat het spoeltje toch niet goed zat. Na nog eens 12 pogingen zat ook het spoeltje goed. Uiteindelijk was ik dus twee uur bezig geweest met het alleen al het opspannen van de machine. Ik zoomde in vijf minuten mijn moeders badjas om.

En verdorie! Die kussenslopen gingen ook als een speer. Sterker nog; het ging zo goed dat ik – als geintje – na de vier kussenslopen ook twee bijpassende pyjamabroeken maakte voor mijn vrijgezelle broer. Een voor hem en een voor haar. Als-ie nou geen vrouw versiert, weet ik het niet meer.

Het lijkt er op dat ik afgerekend heb met de spoken uit het verleden. Schijnbaar is de boze geest in de naaimachine-from-hell verbannen. Hopelijk voor altijd. Want het is toch wel handig, zo’n naaimachine. Alleen dat spoeltje, hè. Da’s nog even een dingetje.

9 gedachten over “Naaimachine from hell.

  1. Rianne

    Ik heb vorig jaar heel even getwijfeld. Zou ik de naaimachine van mam meenemen. Zou ik…
    Ik dacht aan gordijnen, broeken, misschien wel wat jurkjes…
    Ik voelde ineens weer de naald die een keurig stiksteekje maakte op mijn linkerwijsvinger..
    Ik zie mijn vader weer bleek wegtrekken toen duidelijk werd dat hij de naald handmatig omhoog moest werken zodat dat ding uit mijn vinger gehaald kon worden…

    Ik heb hem naar de kringloop gebracht.

    Maar u is goed bezig geweest. Chapeau!

  2. Nicole Orriëns

    Wat goed dat je hem nu dan toch aan de gang hebt! Hopelijk blijft hij het nu gewoon goed doen. Ik wou maar dat ik handiger was met naald en draad, maar ondanks zo’n 3 jaar naailes kan ik er nog steeds niets van… Het is als water naar de zee dragen.

  3. Deborah

    hahahaha… Geweldig. Wij hebben de oude naaimachine van mijn moeder ook nog boven staan. Geen idee hoe dat ding werkt eigenlijk. Fijn dat het gelukt is.

  4. Sally

    Vreselijk heb zo’n hekel aan naaien. Ooit een cursus gevolgd toen ik zwanger was en een tweedehands loeizware naaimachine gekocht. Zo’n degelijk geval zonder poespas. Was handig voor t stikken van dikke spijkerbroeken en onze zeilen vd boot. Heb er nooit goed mee overweg gekund.altijd ruzie en gadverdamme schuld aan dat logge apparaat. De naaimachine ging braaf mee met alle verhuizingen en toen hij in Thailand beschadigd raakte met veel plezier daar bij grof vuil gezet. Weer terug in Nederland een nieuw super-de-luxe geval gekocht met allerlei prachtige steken erop maar ik kan nog steeds niet recht stikken of mooie zomen leggen. ‘T ding staat bij dochterlief op de kast nu stof te verzamelen;-)

  5. Saskia

    Fijn dat het uiteindelijk toch gelukt is. Geen naaimachine hier, ben juist op andere manieren creatief bezig altijd 🙂

  6. Rietepietz

    Alsof ik mijn dochter hoor die ook altijd ovehoop ligt met mijn naaimachine;-) Op de huishoudschool heb ik destijds niet héél veel nuttigs geleerd maar wél hoe je met een naaimachine om moet gaan. Dat spoeltje kan er maar op één manier goed in en dat zal wel in het boekje staan. Mijn dochter heeft ook áltijd dat de draad uit de naald schiet als ze wil gaan naaien. Dat heeft álles te maken met de machine even z’n slag af te laten maken vóór je de draad af knipt. Als dat bewegende oog helemaal bovenaan staat heeft hij vodoende draad gepakt. Rustig kijken wat er gebuert bij elke handeling helpt ook.
    Maar je hebt het dus toch maar gefikst!

  7. Leidse Glibber

    Ik kom eerlijk gezegd nietverder dan ene knoop aan zetten of een klein scheurtje repareren. Wel met het handje uiteraard want de naaimachine is hier verbannen 🙂

Reacties zijn gesloten.