Mijn oude moedertje is ziek. Vorige week zouden we gaan winkelen samen maar dat ging niet door omdat ze het heel erg benauwd had. Af en toe had ze extra zuurstof nodig dus winkelen was niet echt een optie.
Op zich niet erg want toen ik aankwam in het tehuis waar ze woont, werd net extra feestelijk de tafel gedekt. Ze hadden weer een thema-diner. Het thema was ‘Ja zuster, nee zuster’.
Meestal vraag ik of mijn moeder op haar kamer kan eten als ik er ben. Dat is nooit een probleem en als er eten genoeg is, krijg ik ook een bordje eten. En ik moet zeggen; het smaakt altijd prima, dankzij de vrijwilligers die koken.
In verband met het thema-diner vond ik het zonde om op mijn moeders kamer te eten. Ik vroeg of mijn moeder gewoon in de eetzaal kon eten en of ik daarbij mocht zijn. Dat mocht en er werd zelfs een bordje voor mij bij gezet. Dus reed ik mijn moeder naar de eetzaal en nam plaats naast haar.
De tafel was feestelijk gedekt. Er was een prachtig geknutselde menu-kaart en het zorgpersoneel liep verkleed rond en deelde de maaltijd uit. Tussen elke gang werd een liedje gezongen uit de oude serie ‘Ja, zuster. Nee, zuster.’
Mijn moedertje weigerde het eten dat prima smaakte. Ze wilde echt niet. ‘Zal ik dan een tosti voor je maken, Joke?’ vroeg een van de zorgmedewerkers. Het motto ‘Eten wat de pot schaft’ waarmee mijn moeder ons groot bracht, telt schijnbaar niet meer als je 92 bent. Dus kreeg mijn moeder een tosti die ze tevreden opsmikkelde terwijl het zorgpersoneel liedjes zong.
Na het dessert werd een heus rijtuiggie de zaal in gereden en zong het zorgpersoneel over de rit naar Vinkeveen terwijl de bewoners mee klapten op de maat. Voor zover ze dat konden.
Er was nog koffie met een bonbon na. En als afsluiter was er voor elke bewoner én voor mij een vaasje met geknutselde bloemen van de kindertjes van een basisschool in het dorp.
Ik heb sowieso al grenzeloze bewondering voor de zorgmedewerkers in het tehuis waar mijn moeder woont. Hoe ze de bewoners wassen, aankleden, helpen met eten, hen troosten en naar hen luisteren. Allemaal met een glimlach en eindeloos geduld.
En dat ze dan tussendoor nog even een complete show weg geven vind ik fantastisch. Petje af voor de zorg! We boffen dat er zo goed voor ons moedertje gezorgd wordt.