Vlak voor Kerst heb ik even aangebeld bij onze buurvrouw. Zij heeft wat planten en een schoenenrekje in het trappenhuis staan en heeft die, op de zaterdag dat Frank zijn hartstilstand kreeg, in allerijl binnengehaald zodat de brancard er langs kon. Zodoende was ze getuige van al het tumult. Het leek me wel netjes om even langs te gaan om te vertellen wat er gebeurd is.

Nou is onze buurvrouw een enorm aantrekkelijke vrouw van een jaar of 35. Bloedmooi, superslank en altijd prachtig gekleed. Ze heeft Slavische trekken dus noemen wij haar Svetlana. Ik vind haar prachtig en ik grapte altijd dat het net dat wij op het balkon gespannen hebben, niet alleen is om te zorgen dat Spike niet van het balkon kukelt maar dat het ook moet voorkomen dat Frank de buurvrouw bespringt.

Svetlana, die gewoon Maria blijkt te heten, is behalve bloedmooi ook heel erg lief. Toen ik aanbelde en zij de deur open deed, pakte ze meteen mijn handen vast. ‘Oh’ riep ze, met haar charmante buitenlandse accent ‘Hoe gaat het met jou? Ik doe elke dag aan je denken. Het was zo erg!’

Ik vertelde wat er gebeurd was en hoe het er nu voor staat. En al die tijd hield Maria, die ik alleen maar groette in het trappenhuis en verder totaal niet ken, mijn handen vast. ‘Wacht!’ riep ze ineens ‘Eet jij vlees?’ In haar huis hing de geur van een heerlijke ovenschotel of iets dergelijks. Ik had de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Ik was natgeregend onderweg naar huis. Ik was moe, ik had honger en geen eten in huis. ‘Oh God’ dacht ik ‘ze gaat me iets lekkers te eten geven!’

Ik antwoordde dat ik inderdaad vlees eet en Maria verdween in haar huis. Ik wachtte bij haar voordeur terwijl het water me in de mond liep, denkend aan het restje overschotel of iets dergelijks dat ze me zou geven.

Toen kwam ze terug. ‘Ik kom uit Bulgarije’ zei ze ‘en deze hebben wij speciaal besteld voor Kerst voor vrienden. Hier! Deze is voor jou!’ en ze stopte me een gitzwarte droge worst in mijn handen.

Ik vond het zó lief! Ik heb haar cadeau natuurlijk geaccepteerd en haar uitgebreid bedankt. Maar als ik íets niet lust, is het droge worst.

In mijn keuken ligt die enge, zwarte worst mij nu nog steeds aan te kijken. Ik pas. Maar die dingen blijven lang goed, geloof ik. Misschien bewaar ik hem wel voor Frank. Die zou het vast geweldig vinden!

Update Frank:
In het nieuwe jaar knapte Frank hele kleine beetjes op. Met ups en downs. De ene dag was hij redelijk aanspreekbaar, de andere dag weer zo onrustig dat hij veel medicatie nodig had en dus weer helemaal van de wereld was. De dag daarop was hij weer af en toe redelijk verstaanbaar maar sprak hij ineens Engels. Wel ging het slikken steeds beter waardoor Frank eindelijk vast (gepureerd) voedsel kon eten. Ook slapen ging steeds beter en toen hij twee nachten geslapen had zonder Propofol (het narcosemiddel waar Michael Jackson een overdosis van kreeg) mocht hij naar een gewone afdeling. Omdat Frank nog zo onrustig en in de war is, werd besloten hem op de hartbewaking te leggen omdat daar meer toezicht is.

Helaas kreeg Frank eergisteren koorts. Hij heeft ergens een ontsteking en het is niet duidelijk waar precies. Vanmiddag zag hij erg wit en was hij weer nauwelijks aanspreekbaar. Hij kreeg antibiotica en eind van de middag bleek dat Frank een hematoom (bloeding/bloeduitstorting) heeft bij zijn borstbeen. Het zou kuunnen dat daar de ontsteking vandaan komt. Vanmiddag is het hematoom verwijderd. Er worden nu twee soorten antibiotica gegeven. Een soort voor de wond in zijn borst en nog een soort voor zijn longen, mocht er toch sprake zijn van longontsteking. Vanavond ging het alweer iets beter. Ik kon hem gelukkig weer een klein beetje verstaan al slaat hij ook nog steeds veel wartaal uit. We hopen met ons hele hart dat dit de laatste complicatie was en dat hij nu eindelijk een beetje op zal knappen.

Allemaal bedankt voor jullie lieve berichtjes! x