Dit bericht stond vanmorgen in dagblad De Stem….

Krasse tachtiger cel in: ik snap er niets van
Door Mariette Mulkens

Een middagje winkelen in Breda eindigde zaterdag voor de 80-jarige Ria Titus uit Oosterhout in de cel; “Ik werd, inclusief mijn stok, in een arrestantenbusje geladen en opgesloten in een betonnen arrestantencel”, vertelt ze.

Ze is, een paar dagen later, nog steeds stomverbaasd. “Ik begrijp echt niet hoe het zo ver heeft kunnen komen”, klinkt het verontwaardigd. “Volkomen onzinnig en volslagen belachelijk.”

De politie spreekt van ‘een pijnlijk incident voor een tachtigjarige mevrouw’. “Maar ze weigerde iedere medewerking. En wij kunnen niet vanwege leeftijd een uitzondering maken. Voorschrift is voorschrift.”

Rond vier uur zaterdagmiddag zocht de Oosterhoutse een parkeerplekje in de Nieuwe Ginnekenstraat. “Ik zag dat een andere auto wilde vertrekken, dus ik bleef even stilstaan.”

Om de vertrekkende bestuurster genoeg ruimte te geven, moest ze een klein stukje achteruit. Achter haar wagen stond inmiddels een andere auto. “Die bestuurder bleef stokstijf staan, dat zag ik wel.” Tot driemaal toe reed Ria Titus iets achteruit. “Heel zachtjes en voorzichtig, want die man achter mij wist van geen wijken, terwijl er toch ruimte genoeg was. ”

Uiteindelijk raakte ze de auto achter haar. “Die man stapte uit. Ik vroeg nog waarom hij niet achteruit wilde. Hij zei dat dat niet mocht omdat het er eenrichtingsverkeer is. Dat tikje kan nooit hard geweest zijn. Ik heb geen schade kunnen ontdekken. Niks aan de hand. Maar daar nam die meneer geen genoegen mee. Hij maakte zich bekend als politieman en wilde dat ik bleef staan.”

Dat weigerde de tachtigjarige resoluut. “Ik zei dat hij niet in functie was en dat er geen schade was. En ik reed weg.” Ze keerde op de rotonde en parkeerde haar auto aan de andere kant van de Nieuwe Ginnekenstraat.

“Plotseling stond diezelfde man weer naast me. Hij was me gevolgd. Hij vroeg naar mijn rijbewijs en hoe oud ik was. Ik zei: ‘Dat gaat u niets aan’. En ik liet hem ook mijn rijbewijs niet zien. Hij zei: ‘Dan zal ik mijn collega’s moeten bellen.’ ‘U doet maar’, zei ik en ik stapte uit en ging etalages bekijken.”

Voor de zekerheid bleef de hoogbejaarde Oosterhoutse wel in de buurt en een kwartier later verscheen er een politiewagen met twee agenten erin. “Ze spraken eerst met die man en toen moest ik al mijn papieren laten zien. Alles was in orde, maar ze zeiden dat ik niet meewerkte aan een politie-onderzoek. Ik moest vreselijk lachen, waarop ze zeiden dat ik het niet serieus nam. ‘Inderdaad’, zei ik.”

Daarop moest ze haar rijbewijs uit het plastic mapje halen. Maar dat vertikte de strijdbare oude dame. ‘Ik had het al laten zien en het is zo’n gedoe om dat papiertje in en uit het mapje te doen. En toen moest ik mee. In de arrestantenwagen, achter de tralies.”

Het was nog een heel klus om haar in het busje gehesen te krijgen. “Ik ben pas geopereerd aan mijn heup en ben slecht ter been. Daarom loop ik met een stok.”

In het politiebureau op het Chasséveld werd ze in de cel gestopt. “Er gingen wel zeven sloten achter me dicht. Daar zat ik, in een kaal betonnen hok van anderhalf bij anderhalf. Met alleen een betonblok om op te zitten. Het kon wel zes uur duren, zeiden ze.”

Na ongeveer drie kwartier kwam de hulpofficier van justitie. “Ik mocht weg, zei hij, maar hij vertrok en al die sloten gingen weer dicht. Ik vond het niet leuk meer en heb na een tijdje op de deur gebonsd. Ze haalden me eruit, maar toen moest er eerst verbaal opgemaakt worden.”

Titus voelde zich daarbij nogal onvriendelijk behandeld. “Ze zeiden dat ik heel vervelend was en ook dat ik er spijt van had. Wat niet waar was, maar ik heb alleen maar teruggezegd dat ik het grote onzin vond. Uiteindelijk zetten ze me buiten met een bekeuring van bijna honderd euro.”

De Oosterhoutse moest zelf maar zien hoe ze bij haar auto kwam. De politie bevestigt het verhaal. “Ze liet ons geen andere keus. Ze heeft kans genoeg gehad om mee te werken, maar weigerde steeds.” Titus: “Als ze maar niet denken dat ik die bekeuring betaal. Ik laat de zaak voorkomen.”

Als ‘Meneer-Agent-in-burger’ nou eens gewoon meegewerkt had en 50 centimeter achteruitgereden was? Was volgens mij een iets galantere, goedkopere en meer efficiënte oplossing geweest.

Vraag jij je ook wel eens af waar de politie is, als je ze nodig hebt?
Juist… Oude vrouwtjes lastig vallen dus!