Afzien is het. Zwaar afzien! Ik, die voor het laatst sportte in 1986, kwam Les 1 van Start to Run niet eens door. Sterker nog; één minuutje rennen bleek al te veel gevraagd van mijn afgetakelde lijf. En dat terwijl ik op diverse internetfora toch echt lees dat andere mensen fluitend die eerste les lopen. Óf mijn conditie is echt bar slecht óf zij liegen dat het gedrukt staat. Ik houd het op het laatste.

Ik mag dan geen conditie hebben, koppig ben ik wel. Dus ploeter ik ijverig door. Ik verbaas vriend en vijand door drie keer in de week om kwart voor zes op te staan en om zes uur mijn rondje te gaan lopen. Als hard bewijs daarvan stuur ik mijn dochter na iedere martelgang een screenshot van mijn Endomondo-app die genadeloos mijn waardeloze tijden registreert. De hartverwarmende reacties daarop doen me goed. De kop koffie en de douche na zo’n vroeg rondje afzien ook trouwens.

Het vroege opstaan heeft wel zijn voordelen. De stad is heerlijk stil, de zon is nog maar net op en ik word beste vriendjes met de rondhuppelende konijntjes die zich overdag schuil houden. Bovendien kun je het maar gehad hebben. Als ik na mijn werk thuis kom, hoef ik alleen nog maar op de bank te hangen.

Zelfs de kat is inmiddels gewend aan mijn nieuwe ochtendritueel. Als ik ga lopen, ligt hij nog te pitten op het logeerbed. Met een half oog checkt-ie mijn outfit. “Oh, je hebt dat gekke pakkie weer aan. Oké. Dan blijf ik nog even liggen. Ja, ik weet het: ik krijg brokken als je terug komt.”

Zo ook vanmorgen. Normaal gesproken blijf ik, met een vrije dag in het vooruitzicht, de halve nacht op en slaap ik lekker uit. Maar gisteren lag ik op tijd op bed. En ik liep deze tweede Pinksterdag weer in alle vroegte mijn rondje. Ik ga nog steeds niet snel maar dat geeft niet, zegt Evy. Het is geen wedstrijdje volgens haar en wie ben ik om mijn new BFF tegen te spreken?

Maar ik maak vorderingen! Elke keer dat ik ging lopen, hield ik het een halve minuut langer vol. Inmiddels kan ik drie minuten achter elkaar rennen. En na twee keer Les 1 van Start to Run uitgelopen te hebben, mag ik van mezelf eindelijk door naar Les 2. Ik ben blij. Het voelt als overgaan naar de volgende klas. Of naar het volgende badje met zwemles.

Naar alle waarschijnlijkheid duurt het nog tot februari 2015 voor ik alle lessen gelopen heb. Maar eigenlijk kan me dat niks schelen. Want het gekke is, ik vind het leuk!