Mijn moeder (82) wilde een nieuw behangetje in de keuken. Dus vertrokken Michelle en ik vanmorgen al vroeg naar Breda om te klussen. Eenmaal aangekomen bij mijn moeder bleek dat ze eerst nog op pad wilde om een lampje voor onder de keukenkastjes te kopen. Dus vertrokken we samen naar de bouwmarkt terwijl Michelle in de tuin van het zonnetje genoot.

Bij de bouwmarkt kocht mijn moeder een lampje en twijfelde vervolgens of ze ook een paar van die leuke solar-lampjes voor in de tuin zou kopen. “Ach” zei ze “Je leeft maar een keer!” en legde een paar lampjes in het mandje op haar rollator. “Yolo!” riep ik.

Mijn moeder snapte daar niks van en ik legde uit dat “Yolo” de afkorting is voor “You only live once” en dat met name de jeugd graag “Yolo!” roept. “Moet je dadelijk maar eens tegen Michelle zeggen!” opperde ik. Onderweg terug, in de auto, oefenden we een paar keer. “Yolo!” riep mijn moeder blij. “Yolo! Yolo! Yolo!”

Bij haar thuis aangekomen lieten we de solarlampjes aan Michelle zien. “Eigenlijk had Oma ze niet écht nodig, maar ja…” zei ik tegen Mich en stootte veelbetekenend mijn moeder aan. Die haalde diep adem en riep keihard “Yomo!”