Mijn moeder en ik hadden wilde plannen. Want och, ze wilde zo graag weer een keer op bezoek komen bij mij. En dan lekker naar de markt! Maar mijn moeder werd steeds minder mobiel en kan af en toe ineens flink in de war zijn. En er waren lockdowns waardoor er ook op de markt weinig te beleven was. Het afgelopen jaar werd mijn moeder ook nog eens twee keer behoorlijk ziek. “Niet doodgaan, mam!” waarschuwde ik “We moeten nog naar de markt” en gelukkig knapte ze steeds weer op.
Maar ‘Met Mam naar de markt’ is niet iets wat je zomaar even doet. Ze kan alleen nog vervoerd worden in een rolstoeltaxi. En rit van anderhalf uur. Omdat ze soms wat in de war is, wilde ik haar niet anderhalf uur alleen in de taxi laten zitten. Ik wilde niet dat ze halverwege de rit ineens zou denken dat ze ontvoerd werd, of zo. Dus moest er een chaperonne gezocht worden die haar gezelschap wilde houden in de taxi. Dat maakte dat er nogal wat voorwaarden aan het uitje verbonden waren. Ik moest vrij kunnen nemen, Mam moest een goede dag hebben, er moest een chaperonne zijn met ook een vrije dag én er moest wat te beleven zijn op de markt.
Afgelopen vrijdag voldeed aan al die voorwaarden. Mijn oudste zus had een vrije dag en ze was zo lief anderhalf uur mee te hobbelen in de taxi. Die anderhalf uur werden er maar liefst twee maar uiteindelijk waren ze er. We lunchten gezellig bij mij thuis en ik gaf een rondleiding in mijn nieuw ingerichte huisje. Daarna reden we mijn moeder in haar rolstoel over de markt, in het zonnetje. We vonden niks leuks op de markt dus deden we nog een rondje dorp en zochten een leuke bloes voor haar uit in een kledingwinkel. We deden samen boodschapjes en hadden daarna nog tijd voor koffie en taart voordat de taxi terug mijn moeder en mijn zus weer op kwam halen.
Het taxibusje was later dan gepland en zat vol medepassagiers. Ik zag de bui al hangen en vreesde dat de terugreis langer zou duren dan anderhalf uur. “Geeft niet” appte mijn zus onderweg “Ma slaapt”. Maar toch… Ik maakte me zorgen over de invloed die het dagje uit zou hebben op haar fragiele gezondheid. Al die broze botjes die door elkaar gerammeld werden in dat busje… En ik was bang dat ze weer helemaal in de war zou raken van al die indrukken en de drukte gedurende de dag. Maar goed, er was geen andere optie. Ik heb nou eenmaal geen helikopter of zo. Dus zat nagelbijtend te wachten op een bericht dat ze veilig thuis was.
Na ruim twee en een half uur appte mijn zus dat mijn moeder thuis was. Ik heb haar niet meer gesproken die dag. Van mijn zus hoorde ik dat ze gezegd had dat ze de volgende dag waarschijnlijk niet uit bed zou kunnen komen. De zorgmedewerkers hebben haar eten gegeven en meteen in bed gestopt want ‘ze was gesloopt’. Oh, man! Als dat maar goed kwam…
Maar de volgende dag, nog voor mijn eerste bak koffie, ging mijn telefoon. En ja, hoor. Het was onze globetrotter! Zo fris als een hoentje tetterde mijn moedertje enthousiast in mijn oor hoe leuk het geweest was. En ja, hoor. Ze was weer helemaal uitgerust. Ze had lekker geslapen, voelde zich prima en had helemaal nergens last van.
Natuurlijk weten wij allang wat een bikkel mijn moeder is. Maar toch verbaas ik me er elke keer weer over. Ik moet alleen nog even checken of mijn zus inmiddels ook een beetje bijgekomen is. Maar dat zal vast wel. Wij zijn allemaal bikkels. Wij hebben goeie genen.
Bijschrift bij de foto: ik ben vergeten een foto te maken. Dan maar een oudje. Van een ander uitstapje met mijn moeder. Naar Renesse in 1977.
Dat was een gezellig dagje. En je moeder is een bikkel!
Echt! Wat een power heeft die dame!
Ah zo fijn dat dit kon!
Aaah 🙂 wat een lieve bezorgdheid over de botjes. Super dat het zo’n geslaagde dag was!
Ik zit hier te glimlachen. Wat een fijne post en wat leuk dat je moeder de volgende ochtend zo kwiek als een hoentje was en genoten heeft van de dag uit. Ze blijft je voor verrassingen stellen geloof ik : )))
Ja, inderdaad! Heel bijzonder.
Fijn dat je dit hebt kunnen doen samen met je moeder. Een mooie herinnering rijker.
Ach goeie hemel, je zus is een held ruim 4 uur in op een dag in zo’n busjes opgesloten zijn. Maar wat een lief plan van de gezamenlijke zussen zussen om mams te verwennen. Wat geweldig dat ze het ook echt meegekregen heeft dankzij jullie zorgen en meedenken. Natuurlijk geniet ze dan sowieso op het moment maar extra fijn dat ze er ook nog van kan nagenieten.
Ja, inderdaad; mijn zus is een held!
Je bent heerlijk zorgzaam dat je vergeten bent foto’s te maken. Maar fijn dat ze het zo goed had en leuk vond, het is haar enorm gegund en jou ook!
Gewoon helemaal niet aan gedacht om foto’s te maken. Best bijzonder.
Dat moet een geweldig fijne dag geweest zijn als je niet eens foto’s hebt gemaakt. Fijn dat het fijn was en fijn dat ze er geen last van had de volgende dag.
Ik zou het zo rot gevonden hebben als ze helemaal ingestort zou zijn…
Wat een prachtige foto! En wat fijn dat moeders ondanks de drukte toch zo genoten heeft.
Leuke foto van toen en leuk verhaal van nu. Snap dat het spannend was! Moest erg lachen toen ik las dat je moeder vrolijk tetterend aan de telefoon hing! Petje af voor deze dame (en voor je zus en jou omdat jullie zo lief zijn voor haar!!).
Heerlijk! Hoe meer van zulke dagen samen, hoe beter. Dierbare herinneringen.
Het volgende uitje staat alweer gepland. Maar dan iets dichter bij huis 🙂
Wat heerlijk dat het zo door kon gaan. Drie bikkels! Heel fijn!
Het zit in de familie
Fijn dat de botjes het gered hebben, je zus mee het busje in wilde en dat jullie genoten hebben.
Topdag!
Wat fijn dat je moeder zo genoten heeft en dat ze 2 van die lieve dochters heeft die dat voor haar verzinnen en regelen
Wat lief van jullie om zoveel te regelen om jullie moeder een rondje markt te gunnen.
Goh wat een onderneming zeg ff met je moeder naar de markt. Fijn dat je zus mee reisde. Wat een powervrouwen allemaal, En fijn dat je moeder zo genoten heeft.
Wat super leuk! En bikkels zijn jullie zeker.
Een beetje op zoek naar nieuwe blogjes, omdat het aantal bloggers door de jaren wat uitgedund is. Zo kwam ik hier terecht en misschien kom ik wel vaker langs. Het verhaal boeide mij maar haalde ook weer heel wat pijnlijke herinneringen naar boven. Mijn vader is inmiddels overleden maar we hebben heel wat te stellen gehad met dat taxivervoer. Hij kwam 1 keer in de veertien dagen bij ons eten en maakte gebruik van het taxivervoer en ik zou met alles wat we beleefd hebben wel een boek kunnen vullen. Met bijna geen positieve verhalen. Wel fijn dat je moeder zo genoten heeft.
Welkom hier!
Maar wat naar dat jullie zulke slechte ervaringen hebben gehad met het taxi-vervoer. Over het algemeen vind ik het eigenlijk wel goed gaan. Wel fijn dat je vader elke veertien dagen kon komen eten. Voor ons is de afstand echt te groot om dat zo vaak te doen. Jammer, hoor.
Wat fantastisch dat jullie zulke dingen organiseren!