We hebben een nieuwe tv. Of, liever gezegd, Frank heeft een nieuwe tv. Voor mij persoonlijk had het niet gehoeven. Tenslotte hadden we al een tv. Een héle grote. En het zal wel een typisch mannending zijn, maar bepaalde dingen kunnen altijd groter. Zoals de tv.
Nadat hij een paar keer, kwijlend, het showmodel bij de Mediamarkt bekeken had en zich uitgebreid in alle functies van de tv had verdiept, moest het er maar eens van komen. En nu staat-ie hier op de kast. Een jóekel van een tv. Ik vind het prima. Als hij dat nou leuk vindt? Hij kijkt graag films en documentaires dus waarom niet?
Zelf kijk ik amper tv en heb ook absoluut niet de behoefte om me te verdiepen in onze nieuwe tv. Bij de vorige wist ik de aan-uit-knop te vinden en daar hield het wel mee op. Bij dit nieuwe exemplaar zal ik niet veel verder komen. Maar ik vind het leuk dat Frank er zo blij mee is. Regelmatig komen er enthousiaste kreten uit de woonkamer als hij weer een nieuwe functie ontdekt of uit zijn dak gaat bij het haarscherpe beeld. En ik krijg regelmatig een demonstratie van de meest waanzinnige functies.
Zo blijkt onze tv te kunnen luisteren. Als je zegt “Volume omhoog” gaat de tv harder. Je kunt ook vragen om over te schakelen naar een ander kanaal. En als je iets vraagt, wat de tv niet begrijpt, dan hoor je een vriendelijke vrouwenstem die zegt dat ze je niet begrijpt en of je je opdracht nogmaals wilt herhalen. Jawel! Wij hebben een pratende tv!
De dame in de tv is heel vriendelijk. Geduldig probeert ze aan alle gesproken commando’s te voldoen. Maar dat ook zij haar grenzen kent, bleek toen Frank, in een melige bui, de tv trakteerde op een hele verzameling scheldwoorden.
Bij het eerste scheldwoord was ze nog in de veronderstelling dat ze Frank verkeerd verstaan had. “Ik heb je niet begrepen” antwoordde ze timide. Bij de grove benaming van het vrouwelijke geslacht die hij haar vervolgens toe riep, antwoordde ze ferm “ik wil niet dat je zo tegen me praat”. En toen hij haar vervolgens uitschold voor een dame van lichte zeden was de maat vol. Dreigend antwoordde ze “als ik ga, neem ik al je programma’s mee”.
Kortom, ik mag haar wel.
Wij zullen het best kunnen vinden samen.
Hahahahahaha. Dit blogje had ik geschreven kunnen hebben! Ik heb ook zo’n man en mij kan het weinig schelen 😉
Wij hebben ook zo’n tv en voelde mij in het begin knap lullig dat ik midden in de kamer tegen de tv stond te praten. Heb die functie maar uitgezet 🙂 Maar ik snap er nog maar weinig tot niets van hij kan alles behalve stofzuigen dat dan weer net niet. 🙂
Proest…
Hahaha mooi! Like voor de tv-mevrouw en like voor je blog!
Haha, dat kende ik nog niet een pratende tv. Grappig dat ze nog reageert op de scheldwoorden ook.
Zou trouwens niks voor mij zijn, ik heb al vaak ruzie met de stem van de TomTom.
Fantastisch! Ze hebben blijkbaar voorzien dat er scheldwoorden voorbij zouden gaan komen.
Zou iets zijn voor eenzame mensen zo’n tv, kun je in ieder geval nog tegen je tv praten hahaha.