Met Pinksteren viel het me op dat onze Spike zijn eten van de dag ervoor niet op had. Dat kan natuurlijk; ik heb ook wel eens geen honger. Nou ja, niet echt. Maar het zou kunnen, toch? Dat een kat een keer geen honger heeft. Dus ik besteedde er niet veel aandacht aan en gaf Spike ‘s avonds een nieuw bakje natvoer. Meneer snuffelde een keer aan de inhoud en sjokte terug naar zijn kussen. Dat was gek want onze Spike is nogal een vreetzak, die meestal keihard miauwend aangeeft dat wij hem echt te weinig eten geven.
De ochtend van tweede Pinksterdag bleek dat meneer weer niet gegeten had. Nou is Spike niet zomaar een kat. Spike is de kat waar Frank wekenlang naast sliep op een matje nadat Spike na een aanrijding met een gebroken poot in een bench moest slapen. Spike is de kat waar Frank tijdens zijn scheiding een aparte rechtszaak voor aanspande. Hij verloor de rechtszaak maar toen zijn ex Spike jaren later weg deed, kwam hij toch bij ons. En daardoor maakte Spike dat ik, die vroeger jacht maakte op de katten in mijn achtertuin, van ‘Team Hond’ overstapte naar ‘Team Ik Kan Niet Kiezen’.
Toen Frank op de IC belandde was het aller-eerste wat ik deed een uitgeprinte foto van Spike boven zijn bed hangen. Ondertussen waren Spike en ik samen, zonder Frank. Spike hield me gezelschap als ik ‘s nachts lag te piekeren. Geruststellend spinnend lag-ie dicht tegen me aan. En als ik huilde kwam Spike me kopjes geven waardoor ik voor het eerst van mijn leven mijn hart verloor aan een kat. En als die kat vervolgens niet wil eten is het hier thuis Grote Paniek!
We sukkelden die tweede Pinsterdag door. Ik haalde extra sjiek kattenvoer bij de supermarkt en Spike at een paar hapjes. Van zijn dagelijkse portie van vier snoepjes at hij er maar twee. En van het droogvoer dat ik hem uit mijn hand liet eten, nam hij een paar kleine muizehapjes. Hij lag de hele dag treurig op zijn kleedje. En hoe ik ook kriebelde of aaide, spinnen was er niet bij.
Dus die dinsdag zat ik bij de dierenarts met ons troetelkind. ‘Hij drinkt wel, maar hij eet nauwelijks. En hij ligt de hele dag stilletjes op zijn kussen’ klaagde ik. ‘We zullen eens kijken’, zei de dierenarts en hij tilde Spike uit zijn reismand. Die keek kwaad om zich heen en wrong zich in duizend bochten. ‘Nou, d’r zit nog leven genoeg in’ vond de dierenarts terwijl hij een woest blazende Spike onderzocht en bloed en urine afnam.
En ja, hoor. Toen het onderzoek afgerond was, vleide Spike zich spinnend en wel tegen de assistente aan die hem met moeite in bedwang gehouden had. De dierenarts trok ondertussen een blikje kattenvoer open, schepte er wat uit met zijn vingers en hield dat Spike voor. Spike begon gemoedelijk het kattenvoer van zijn vingers te likken.
Tien minuten later stond ik weer buiten. Met – zo bleek uit de uitslagen – een gezonde oude kater, een factuur van € 200,- én het gevoel dat ik een enorme aansteller ben. Maar eigenlijk val ík nog best mee. Moet je mijn kat zien! Da’s pas een aansteller!
Haha! Een heerlijk stukje schrijven weer, het brengt me terug bij Herinneringen aan onze kat Tessa.
Bijzonder dat ze zoveel kunnen betekenen.
Haha leuk omschreven… Leuk he zo’n (eigenwijze) kat 😉
Mooi stukje. Het is altijd even schrikken van de rekening van de dierenarts, maar zo’n geweldig lieve ouwe aansteller wil je toch zo lang mogelijk bij je houden… gelukkig is hij gewoon oké.
hahaha wat een verhaal. Maar gelukkig is ie gewoon helemaal gezond!!
Dat ie dat ook nog heel lang mag blijven.
Spike klinkt als een bijzondere kat! Ik kan me je zorgen goed voorstellen, maar fijn dat er uiteindelijk niets aan de hand is. Wel jammer dat het zoveel kost om daar achter te komen ; )
Heerlijke beesten hé?! Onze PC heeft ons op dezelfde manier ook weleens ‘in de maling genomen’. Een paar dagen niet eten en zelfs zijn slapen zag er Heel Ziek uit. Op zondag naar de dierenarts waar hij idd afgevallen bleek en wat spuiten kreeg. En ik moest hem maar met de hand voeren wat hij heel lekker vond. Enfin, wij niet te beroerd en fluks een ossenhaasje ontdooid. In lauwe flinters kreeg hij dat prima naar binnen. Toen we na een paar dagen wilden overgaan op z’n gewone voer, liep hij verontwaardigd achter me aan naar de keuken 🙂
Maar heerlijk (vooral ook voor Frank) dat Spike zich weer beter voelt!
Je hebt wel een kicke kerel zeg, een rechtszaak voor de kat damn. Toen ik samen ging wonen zei ik tegen mijn ex ik wil een kat, het is mijn kat je mag er alles mee ik betaal alles voor hem, maar het is mijn kat. Ik ging voor het eerst samenwonen en na een paar maanden kwam Doezel. Ex maakte er en potje van inclusief vreemdgaan en Doezel had dat door. Maar wat is die kat van jullie een karakter, denk dat hij die 200 euro waard is. Niet eten is meestal wel een dingetje. Maar heerlijke blog zeg!
Soms moet het leven even om de kat draaien. Dat heeft Spike goed gezien.
(En pfffff, fijn dat er niets ernstigs aan de hand is. Ik heb niets met katten maar al die blogkatten heb ik toch wel een beetje in mijn hart gesloten).
Geweldig verhaal waar je toch een beetje (gezonde) kater aan overhield;-) Onbegrijpelijk wat er dan mis was want drie dagen niet eten voor een kat …dan is er meestal echt wel iets mis. En jij bent zeker géén aanstellen, maar gewoon een dierenvriend, en zo hoort het.
Oh, wat wordt er van die Spike gehouden zeg. Prachtig. En fijn dat ie fit is.
Ach, die Spike… Beter veel geld uitgeven aan een gezonde kat dan dat het slecht nieuws was geweest.
Wat een mooi verhaal! Naar de rechter voor de kat is echt bijzonder.
Hoop dat het goed met Spike blijft gaan … ben toch wel benieuwd wat hij had! Afgezien van ‘kuren’.
Gelukkig is Spike helemaal gezond, maar ze kunnen je inderdaad goed voor paal zetten als je bij de dierenarts bent. En ook vervelend er hangt altijd een prijskaartje aan 🙂