Ooit schaften wij een kneiterdure stofzuiger aan. Of eigenlijk.. mijn verkering schafte die stofzuiger aan. Want ik vond hem veel te duur. Maar de reclamespot beloofde een geruisloze stofzuiger dus ging ik akkoord met de aankoop. Omdat onze Spike altijd zo bang was voor de stofzuiger. Het was geen succes. Het kreng was zeker niet geruisloos en ook nog eens groot, lomp en zwaar. Mijn review van destijds loog er niet om.

Toen we verhuisden naar ons mini-flatje was het enige voordeel van die stofzuiger dat het snoer lang genoeg was om het hele huis te stofzuigen. Maar dat kwam gewoon omdat we heel klein woonden. Met liefde en plezier had ik het ding van vier hoog uit het raam gedonderd (‘Sorry, Frank. De stofzuiger viel per ongeluk uit het raam’) maar jammer genoeg kon ik het kreng niet hoog genoeg optillen. Uiteindelijk was Frank mijn gemekker beu en kochten we weer een gewone, normaal formaat stofzuiger. Met zak. Ik was er zielsgelukkig mee.

Maar mijn verkering is nou eenmaal dol op fancy gadgets en het duurde niet lang of hij zat kwijlend aan de buis gekluisterd als de reclame voor de Dyson stofzuiger voorbij kwam. Snoerloos, zonder zak en zó mooi. Maar ook schreeuwend duur. Ik hield mijn poot stijf. Er kwam geen Dyson in huis. Ik negeerde de verlangende blikken en een simpel ‘Weet je nog, die Bosch?’ was voldoende om hem het zwijgen op te leggen. We kochten géén Dyson.

En toen gingen dochterlief en schoonzoon verhuizen. En die kochten wél een Dyson. Wild enthousiast waren ze. ‘Je pakt ‘m gewoon veel sneller’ zei Robby. En Michelle liet zien hoe je ‘m met één handeling heel makkelijk leeg maakt. Boven de vuilnisbak. Sceptisch maakte ik een rondje met de Dyson door hun woonkamer. Dat ging eigenlijk best lekker. ‘Aha!’ riep ik triomfantelijk uit toen ik een ienieminie kruimeltje niet opgezogen kreeg. ‘Hij zuigt niet alles op, hoor!’ Mich boog zich voorover om het kruimeltje te bekijken. ‘Da’s een verfspatje, mam. Dat kún je niet opstofzuigen.’

Het is niet zo dat ik niks van mijn verkering aan neem en iets pas geloof als mijn dochter het zegt. Maar als mijn kritische dochter bereid is veel geld uit te geven aan een stofzuiger, dan moet-ie wel goed zijn. Heel strategisch gaf ik Frank dus een Dyson stofzuiger voor zijn verjaardag. Hij blij. En ik ook. Want ik stofzuig hier thuis. Met zíjn cadeau.

En het bevalt prima. Geen snoer is hartstikke handig. De stofzuiger laadt op terwijl de stofzuiger aan de muur hangt wat ook nog eens ruimte bespaart. En inderdaad, je pakt hem al snel even om vlug wat kruimels op te zuigen. Of een spinneraggetje aan het plafond. ‘Ach’ denk ik dan ‘ik heb ‘m nu toch vast’ en dan stofzuig ik meteen de hele kamer. Of ik stofzuig ons balkon. Gewoon. Omdat het kan. Stond ‘stofzuigen’ eerst als klus op de to do-list, nu is het iets dat ik even snel tussendoor doe.

Een nadeel? Op maximale zuigkracht is-ie schijnbaar binnen zeven minuten leeg. Maar de normale zuigkracht is meer dan voldoende. En dan gaat-ie lang genoeg mee om ons hele huis te stofzuigen. Ook het feit dat je de knop ingedrukt moet houden is even wennen. Maar ook wel logisch. Als je even iets anders doet (een gordijn goedhangen, iets opzij zetten) stopt de stofzuiger zodat de accu langer mee gaat.

En onze Spike? Die is voor de Dyson ook bang. Maar ach, tegenwoordig is stofzuigen een fluitje van een cent dus is het leed zo geleden. De Dyson kostte, in de aanbieding, € 300,-. Nog steeds heel veel geld voor een stofzuiger maar we zijn er allemaal blij mee!

Nou heb ik gehoord dat Dyson föhn ook erg goed schijnt te zijn.
Ik denk dat ik Frank die volgend jaar voor zijn verjaardag geef.
Daar is-ie vast ook heel blij mee.