Dat je besluit foto’s te gaan maken van de rozentuin van Kasteel Assemburg en geen research doet. Stom! Want dan had ik kunnen weten dat de rozentuin allang uitgebloeid is. Dat Buienradar zegt dat het droog blijft maar dat het toch gaat regenen. Dat je dus rondloopt met je camera onder je jas en – vlug vlug – foto’s maakt van de appels in de appelbomen in de boomgaard. Dat je later ontdekt dat de appels niet scherp zijn maar dat de vlieg, die je niet eens gezien hebt, wél mooi op de foto staat. Dat je een foto wil maken van een mooi doorkijkje en dat er nét iemand de hoek om komt.
Maar ook dat je eindelijk eens de moeite neemt om het verhaal te lezen bij dat lelijke beeld in de kasteeltuin en dan besluit dat het eigenlijk toch wel een mooi beeld is.
Het beeld in de kasteeltuin van kasteel Assemburg is gemaakt door Elisabeth Stienstra en heet ‘Het Sabijns poppenspel’. Het is een moderne versie van het beeld van de mythe van de Sabijnse Maagdenroof waarvan oorspronkelijk, rond 1730, een kopie in de kasteeltuin stond. Het originele beeld, gemaakt door de Italiaanse kunstenaar Giambologna, is nog te zien in de beeldengalerij Loggia dei Lanzi in Florence.
En die Maagdenroof? Dat was een verhaal, zeg! Een staaltje girlpower avant la lettre!
Binnenkort ga ik terug om opnieuw een foto te maken van het beeld.
Als de hemel strak blauw is.
De Sabijnse Maagdenrood is een mythisch verhaal over een gebeurtenis ten tijde van het ontstaan van Rome.
Om de nieuwe stad te laten groeien werd Rome tot wijkplaats gemaakt voor vluchtelingen en avonturiers uit alle steden en dorpen in de buurt. Een gevolg daarvan was echter dat de buurvolken niets te maken wilden hebben met een bevolking van dergelijk allooi. Wanneer de jongelingen van Rome een aanzoek deden werd zij weggehoond. Romulus verzon toen een list. Hij organiseerde een religieus feest met sportwedstrijden. Onder de bezoekers waren ook de Sabijnen die in de Apennijnen woonden. Tijdens de wedstrijden, op een tevoren afgesproken teken, stormden de Romeinen op de toeschouwers af en roofden de Sabijnse jonge meisjes. Dit riep natuurlijk op tot wraak en nadat de Sabijnen zich hadden verzameld en een leger hadden samengesteld trokken zij op naar Rome.
De strijd was bloedig. Tijdens het gevecht wierpen de geroofde Sabijnse vrouwen zich met fladderende haren en verscheurde kleding tussen de strijders. Zij hadden zich reeds met hun lot verzoend en hielden van hun echtgenoten. In tranen smeekten zij hun mannen om niet hun vaders en broeders te doodden en andersom aan hun familieleden om niet hun mannen te doodden. Dit stemde de strijders tot verzoening. Ze sloten niet alleen vrede, maar gingen ook een verbond aan. De Romeinen en de Sabijnen zouden voortaan één volk vormen en de Sabijnen vestigden zich op een van de heuvels naast Rome.
Bron: http://awn-beverwijk-heemskerk.nl/
Ontdekken en doen, klinkt als een heerlijke dag! 😉
Haha! Het resultaat is nog lang niet slecht, vind ik. En ach, hierdoor ga je de volgende keer wel supergoed voorbereid shooten 😉
Je hébt van die dagen hë! Het zijn evengoed mooie foto’s geworden, met een verhaal nog wel. Het beeld komt met die schapenwolkjes in de blauwe lucht ook wel tot zijn recht.
Ik herken het je hebt van die dagen dat alles fout gaat. Zo iemand die net om de hoek komt wandelen is natuurlijk heel vervelend, maar nog erger is als zo iemand dan vervolgens vijf minuten in de poort blijft staan kijken of bellen. Gek wordt ik daar van 🙂
Trouwens gewoon denken dat het je juist om die vlieg ging 🙂
Ergens naar toe gaan met een camera lijkt me echt een extra dimensie geven aan zo’n uitje als ik het zo lees. Het voegt beslist iets toe.
O ja ik ken het nog die ellende. Als je een foto maakt gebruik je dan een bepaald scherpstelpunt? En kijk je op je scherm of door je oculair bij het maken van de foto? Dat soort dingen wil wel eens helpen. Gewoon blijven fotograferen dit soort dingen gebeuren en gaan ook weer voorbij.
Ik kijk door mijn oculair. En ik heb één scherpstelpunt aanstaan. Maar ja, het regende. Dus ik wilde even vlug, vlug…. Dat werkt niet, he? 😉
Ook zonder research staat die vlieg er mooi op. En heeft die tegenligger nu een mondkapje op zijn hoofd?
Haha! Nee, ik heb ‘m onherkenbaar gemaakt. Hij zei ‘Oh. Ik geloof dat ik nu op de foto sta’. Dus ik antwoordde ‘Ik doe niks met die foto, hoor’ maar ik dacht ‘behalve hem op mijn weblog knallen met een balkje voor je ogen’ 🙂
Heerlijk blog met een mooi verhaal.
En toch he, klinkt dit juist heerlijk!