Een glimp.

De zorginstelling waar liefste ex woont, organiseerde een etentje. De bewoners mochten samen met familie en/of vrienden komen kaasfonduen in het restaurant. Natuurlijk meldde ik me aan. Omdat ik dan zelf niet hoefde te koken. Omdat ik van kaasfondue houd. Maar ook – en vooral – omdat ik niet wil dat ex op zo’n moment geen bezoek heeft. Dus na mijn werk haastte ik me die kant op.

 

Ex zat trappelend van ongeduld te wachten. Elk beetje regie dat hij nog kan krijgen, gun ik hem van harte. ‘Wijs jij de weg maar. Ik weet niet waar we heen moeten’ zei ik en samen wandelden we naar de zorginstelling waar zijn appartement onder valt. ‘Moet ik aanbellen?’ vroeg ik. Maar Frank opende de deur met zijn tag. Hij weet de weg daar en loodste me het restaurant in. We namen plaats aan een keurig gedekte tafel. Er stonden schaaltjes met groenten klaar en mandjes met stokbrood en kruidenboter. Terwijl we wachtten op de kaasfondue begonnen we alvast aan het stokbrood. We hadden honger!

 

Terwijl iemand op de achtergrond piano speelde, werden de pannetjes met kaasfondue uitgeserveerd. En echt, ik vind het fantastisch dat ze dit organiseren vanuit de instelling waar hij woont. Echt! En ik waardeer het enorm dat er zoveel personeel in de avonduren rond liep om de drankjes en het eten te serveren. Maar wat er in het pannetje zat had niets met kaasfondue te maken. 

 

Een dunne substantie die vooral zout smaakte. Meer was het niet.  Dit kon je haast geen kaasfondue noemen. Of zoals Frank zei ‘Het heeft er naast gelegen’. Wij, topkoks van weleer, bespraken de armzalige toestand van de kaasfondue en spraken af het binnenkort een keer over te doen. Maar dan écht. Maar we hadden honger dus knaagden we ons door door het hele mandje stokbrood heen.

 

En zoals de zon soms ineens achter de wolken vandaan komt, zag ik ineens even een glimp van de man die Frank ooit was. Op de vraag van een van de medewerkers of we nog een mandje brood wilden, antwoordde hij vlotjes en zonder blikken of blozen ‘Ja. En een soeplepel, graag’.

Zo fijn om weer even samen te kunnen lachen. 

 

 

 

32 gedachten over “Een glimp.”

  4. Deborah

    De fondu was niet helemaal wat ie moest zijn haha. Een goede reden om het nog eens over te doen!
    Fijn dat jullie dit nog samen kunnen doen. Hij heeft zijn weg (en hopelijk ook zijn draai) er in ieder geval gevonden.

  5. rietepietz

    Oh wat fijn even die glimp! Misschien had hij er ook een soepkom bij moeten vragen, daar was het dun genoeg voor. Inderdaad een prachtig gebaar om dat te regelen maar waarschijnlijk waren z e iets te vroeg gaan inkopen op de kaasboerderij en kregen ze per abuis “wei” omdat de kaas nog niet klaar was.
    (“Wei of melkwei is de vloeistof die bij de kaasbereiding ontstaat door het stremmen van de melk na toevoeging van stremsel. )” even Apeldoorn bellen .

  11. Mevrouw Niekje

    Wat gaaf om zo toch nog leuk met elkaar te kunnen lachen! Ik vond het filmpje ook top, wist niet dat je wat meer video’s online had staan, ga ze binnenkort kijken. Maar deze bracht al een grote grijns op mijn gezicht!

    1. Nicky Bericht auteur

      Was zeker gaaf! En succes! Filmpjes monteren is nóg zo’n uit de hand gelopen hobby.

  15. Iris

    Wat lief en mooi…
    Ik heb laatst eens kaasfondue bij de Aldi gekocht. Zonder alcohol en deze was zoooo lekker! Echt een aanrader! Het enige nadeel is dat je er de volgende dag enorm veel dorst van krijgt.

Reacties zijn gesloten.