Op de warmste dag van het jaar had ik met Rietepietz afgesproken om naar de Rembrandtdagen in Leiden te gaan. Ik vertrok afgelopen zaterdag om half elf en het was al bloedheet toen ik de trap van mijn appartement afliep. Mijn cameratas hing loodzwaar op mijn al bezwete rug. Terwijl in mijn hoofd de wijze les van mijn fotografie-juf op afstand klonk (‘Neem áltijd je camera mee’) besloot ik toch terug te lopen. Ik dumpte mijn camera en pakte een licht rugzakje. En mijn mobiel als camera. Vooral omdat ik op station Haarlem maar twee minuten overstap-tijd zou hebben. Ik vreesde dat ik een sprintje zou moet trekken.
Dat sprintje bleek niet nodig. Want sprinten deed de sprinter van Heemskerk naar Haarlem niet. Dat bleek meer een boemeltje te zijn. Dus miste ik mijn aansluiting terwijl Rietepietz, dank zij een trein eerder, al lang en breed in Leiden stond. Ik herkende haar uit duizenden toen ik uiteindelijk aankwam in de stationshal. Want zo werkt dat in weblogland. Je kent elkaar al een beetje en je herkent elkaar gewoon. Gezellig keuvelend liepen we Leiden in op zoek naar de Pieterskerk waar de Rembrandtdagen plaats vonden. Dat lukte vrij vlotjes waarna we de 17e eeuw betraden.
We maakten een heuse middeleeuwse rechtszaak mee. En toen we plots een hoop gehuil hoorden, bleek er een dode te zijn gevallen, die op een kar naar zijn laatste rustplaats werd gebracht door zijn treurende weduwe. Ondertussen kwamen de schilderijen van Rembrandt tot leven. De dames stapten uit hun lijst om hun verhaal te vertellen. En Rietepietz en ik stapten even in een lijst om onszelf te laten vereeuwigen.
Maar toen hadden we dorst. Helaas konden we geen terrasje in de schaduw vinden. Dus liepen we nog een rondje. We liepen naar de universiteit waar we Nicolaes Tulp in het echt aan het werk zagen. Er we ontdekten het lijk waar zo even nog hartstochtelijk om gehuild werd. Het stond zomaar alleen ergens op straat geparkeerd. ‘Gelukkig ligt-ie in de schaduw’ merkte Rietepietz praktisch op ‘Het duurt wel even voor hij gaat ontbinden.’
We vonden een eerste rangsplekje op een terras in de schaduw waar we genoten van een koel drankje en een lekkere late lunch. Achter ons liep de complete cast van De Nachtwacht voorbij. We kletsen bij over de dingen die niet te vinden zijn op onze weblogs en we vertrokken pas toen er een beul langs kwam en ons weg joeg.
Tijdens de wandeling naar het station passeerden we nog twee wasvrouwen die mij uit de kleren probeerden te praten. ‘Gij riekt!’ riepen ze me toe en ze wilden met alle plezier mijn inmiddels verlepte bloemetjesjurk wassen. Maar ik had niet zoveel zin om in mijn blote kont op een Leidse gracht te staan dus Rietepietz en ik liepen snel door.
Op het station namen we afscheid van elkaar. Zwetend als een otter boemelde ik met de sprinter terug naar Haarlem. Rietepietz appte dat ze thuis was en meteen een verfrissende douche genomen had. Dat leek me een goed plan want ik zag er inmiddels uit alsof ik in een sloot gedonderd was. Dus eenmaal thuis was dat wat ik deed: douchen en bijkomen.
Want wat was het warm. Hulde aan al die figuranten daar in Leiden! Wat hebben ze er een mooi evenement van gemaakt! Met al die prachtige kostuums, pruiken en hoeden. Wat moeten ze het warm gehad hebben! Maar ze vielen geen moment uit hun rol. Petje af!
En dank je wel, Rietepietz! Voor de leuke middag. Na meer dan 15 jaar ben ik het weblog-wereldje nog steeds niet beu. Ik twijfelde dan ook geen moment toen we een oud-collega tegen het lijf liepen. Ik stelde Rietepietz gewoon voor als ‘een vriendin’. Want dat zijn we hier. Vrienden. Op ons eigen stukje world wide web. Mooi toch?
Alweer leuk!!!!!
Fijn dat jullie het zo naar jullie zin gehad hebben en wat was het warm he zaterdag. Ik ben zondag naar de Rembrandtdagen geweest na zaterdag een hele dag in de bloedhitte bij een festival geweest te zijn. Ik vind de Rembrandtdagen echt een mooi evenement en de omgeving daar leent zich er ook perfect voor, soms heb je echt het idee op bezoek te zijn in de 17e eeuw 🙂 Mooie foto’s hoor met je mobiel en ook met alleen maar figuranten dat maakt het helemaal echt. Lukte mij zondag niet altijd om zonder figuranten te fotograferen.
O mens wat heb je er een geweldig verhaal van gemaakt! En zelfs nog een foto van “het lijk”. Daar moeten ondertussen wel “beestjes”uitlopen als het niet op de tafel van Tulp terecht is gekomen. Ja de bloemetjes op jouw jurk hadden we eigenlijk even moeten begieten, die hadden het zwaar. En je hébt natuurlijk gelijk, veel bloggers voelen echt als vrienden m/v Jammer dat Glibber verstek liet gaan wegens te druk, want hadden we natuurlijk óók graag even een praatje mee gemaakt.
je verteld het alsof ik er even bij was. Ziet er gezellig uit dames.
Ik had bij Emile ook al wat foto’s gezien. Maar deze zijn echt prachtig. Wat een sfeer geeft dat met al die figuranten.
Wat een leuk evenement! Mooi om te lezen dat jullie zo’n leuke dag hebben gehad samen.
Wat leuk, wist niet dat er Rembrandtdagen waren. Filmisch verslag ook.
Wat een gaaf evenement! Terug in de tijd! En leuk om dat met een blogvriendin te bezoeken. Zo leuk. Tja en die hitte, hier vallen de mussen ook van het dak. De zoveelste hittegolf, niet te doen. Snap die lange siësta’s en ‘maak je vooral niet te druk’ houding volkomen hahaha
Wat een leuk evenement moet dat geweest zijn. En top dat jullie het top hadden!
Dat klinkt als een heel geslaagde middag. Leuk hoor, dat je iemand die je voorheen alleen digitaal kende, nu echt hebt ontmoet!
Die foto van Rietepietz is hilarisch en daarmee vergeef ik het je, natuurlijk moet je altijd je camera meenemen maar het is ook gewoon een hobby hè. Die hitte wat een bikkels die figuranten en jullie.
Wat super leuk dat jullie dit samen hebben ondernomen en dat nog wel op deze warme dag.
Lijkt mij ook wel eens leuk om een stap terug in de tijd te maken.
Wat bijzonder zo samen! ! En wat een super leuke foto van jullie, leuk om jullie zo te zien
Super leuk om dit zo samen mee te maken. Mijn stad <3
Super leuk evenement en fantastisch natuurlijk om elkaar nu echt te kennen!