Ik groeide op als jongste in een groot gezin.
Na twee jongens en drie meisjes kwam er negen jaar niks.
En toen kwam ik.
En mijn vader sprak de gevleugelde woorden ‘weer zo’n platpisser’.
Toch was-ie even gek op al zijn kinderen.
En maar wat trots op ‘zijn harem’ zoals hij mij,
mijn moeder en mijn zussen vaak noemde.
Ik ben een nakomertje en kan terugkijken op een geweldige kindertijd.
Mijn moeder was nogal zuinig op haar jongste en hield me
bij voorkeur dicht bij zich. Dus speelde ik meestal in de tuin en in huis.
Toch was ik niet eenzaam.
Veel vriendjes of vriendinnetjes had ik niet, maar mijn buurmeisje
werd mijn beste vriendinnetje en was kind aan huis bij ons.
En er was altijd wel een grote broer of grote zus die met me speelde
of om lekker bij op schoot te kruipen.
Samen met Frank ben ik bezig de foto’s van mijn kindertijd in te scannen.
En ineens komt mijn kindertijd weer tot leven.
Wat is ’t leuk om al die foto’s weer te zien.
Het waren de zeventiger jaren.
Mijn zussen hadden korte rokken en lange haren.
Sterkter nog; zelfs mijn broers hadden lange haren.
We hadden een grijze telefoon met draaischijf
en de hoorn zat aan een snoertje vast.
Mijn lievelingsbroek had wijde pijpen en onze tv had een houtmotief.
En in de woonkamer stond een ladekastje zoals iedereen dat had.
Zelfs de Puch-met-hoog-stuur van mijn hippiebroer staat op de foto.
Er bestonden nog geen wasdrogers dus op bijna alle foto’s hangt was te drogen.
Niet zo gek met zo’n groot gezin.
Mijn grote broer stoeide met mijn moeder.
En we hadden lol met een oud brommerframe.
We speelden in de tuin maar mochten nooit op het gras,
alleen voor de foto.
En op de foto waar mijn grote broer en zus zitten te eten,
met de flessen vla op tafel, zie ik op de achtergrond ineens
de Kerststal staan, die ik op de kleuterschool maakte.
Waarschijnlijk door iedereen bewonderd.
In de zomer zette mijn moeder het badje op
waar ik met vriendinnetjes en zelfs met mijn vader
uren kon spelen.
Op het statieportret dat mijn moeder elk jaar van me liet maken
bij de fotograaf, kijk ik serieus en bijna bang de wereld in.
Maar op alle foto’s die thuis gemaakt werden,
grijns ik onbevangen in de camera.
Veilig thuis.
Met mijn vader en moeder, twee broers en drie zussen.
Ik heb geboft dat ik daar op mocht groeien.
Wat heerlijk dat je zo’n fijne jeugd hebt gehad, ik had dat gelukkig ook en krijg zin om mijn fotoboeken er weer eens bij te pakken!
Leuk he, om even terug in de tijd te gaan. Heerlijk als dat goed voelt. Ik mijmer ook vaak terug. Met of zonder fotoboeken, lekker is dat!
Super toch zo’n veilig en onbevangen jeugd. Ook hier kijk ik terug op een fijne kindertijd. Vreselijk jammer en ergens heel zielig dat er kinderen zijn die dat niet doen.
Hmmm … ik herinner mij niet zoveel, maar als je zo een aantal voorwerpen opnoemt, komt er direct wel weer iets omhoog zetten. Bijzonder is dat!
Mooi en ook zo herkenbaar geschreven. Denk dat wij toch heel anders opgegroeid zijn dan de huidige generatie.
Off topic, als je het hesje echt leuk vind voor Boef dan kan je het via een vriend van mij bestellen. Mocht je hem willen bel Joris even en zeg maar dat ik je gestuurd hebt dan komt het zeker goed.
http://www.2pplus.nl/
… heel mooi!! Dat mag je idd koesteren! 🙂