House of Parliament

Ondanks het riante bed, dat heerlijk lag, had ik amper geslapen. Toch was ik om 7 uur ‘s morgens al weer wakker. Uitslapen doe je tenslotte thuis, niet tijdens het weekendje Londen met je dochter.

We lieten het full English breakfast lekker aan ons voorbij gaan en deden ons tegoed aan croissantjes en andere broodjes. Daarna vertrokken we naar het metrostation en namen de metro naar The Big Ben. In mijn tas zat nog een klein verjaardagscadeautje voor Michelle. Ik had het al weken in huis en heb me vreselijk moeten beheersen om het niet eerder aan haar te geven. Op haar echte verjaardag, op Schiphol of ‘s avonds in ons bed and breakfast. Maar ik heb het volgehouden!

Toen we het metrostation uit kwamen stond-ie daar. The Big Ben! En daar op de stoep, tussen alle fotograferende toeristen overhandigde ik Michelle haar cadeautje. Een bedeltje voor aan haar armband in de vorm van de Big Ben! Als aandenken aan ons weekendje Londen. Mich vond het hartstikke leuk!

We bekeken het House of Parliament en Michelle weigerde, ondanks mijn aandringen, om te vragen of ze op de foto mocht met een heuse Bobby. We bekeken de Thames die door het lage water een tikkie tegen viel. Daarna maakten we een ritje in The Eye of London, beter bekend als Millennium Wheel en bekeken Londen vanuit de lucht.

We wandelden door St. James Park en waren verrukt toen we tussen de bloembedden een allerschattigst eekhoorntje spotten. Later bleek dat het daar wemelt van die beestjes en dat ze ontzettend tam zijn. Door naar Buckingham Palace. Kreeg een beetje medelijden met de Royals. Ik zou er niet willen wonen! Wat een saaie bedoening.

Daarna werd het tijd werd voor een late lunch. We streken neer in de lobby van een sjiek hotel. De ober waarschuwde ons dat het even kon duren voor onze lunch geserveerd zou worden. De kok had net een bestelling voor 18 man ontvangen. De ober was hoogst verbaasd dat wij dat geen probleem vonden. “I’ll try to put your order trough first’ zei hij en binnen een mum van tijd zaten we lekker te smikkelen.

Tot onze grote verbazing vroeg een andere ober of wij uit Amsterdam kwamen. Toen wij ‘Ja’ zeiden reageerde hij met een blij ‘Ik ook!’ Toch vreemd. Ik geloof niet dat wij echt Amsterdams klinken.

We vertrokken richting Covent Garden en winkelden daar tot het tijd was voor het avondeten. We kozen een gezellig italiaans restaurantje uit waar dochterlief mij trakteerde op een etentje. Na het eten vertrokken we naar het Lyceum Theatre om naar de musical The Lion King te gaan kijken. Wat een geweldige spektakel! Het theater, de muziek, de kostuums, alles was even prachtig. We hebben ervan genoten.

Rond een uur of twaalf waren we weer terug in onze kamer. We facetimeden nog wat met het thuisfront en doken onze bedjes in. Die nacht sliep ik als een roosje.