Trafalgar Square

We stonden iets later op, gingen ontbijten en pakten onze spullen in. Rond een uur of tien gingen we op pad. Ons laatste dagje in Londen.

Als eerste stond de Towerbridge op het programma. Bizar om te zien dat er een hardloopwedstrijd werd gehouden en de lopers zich door de toeristen moesten wurmen.

We keken rond bij The Tower of London, probeerden foto’s te maken zonder lelijke nieuwbouw op de achtergrond en vertrokken toen naar Camden Market.

Door onderhoudswerkzaamheden op onze route reden er op het laatste stukje geen metro’s. Konden we mooi nog een stukkie in een dubbeldekker mee! We vergaapten ons aan de leuke geveltjes en probeerden zoveel mogelijk Engelse ponden uit te geven om platzak weer naar Nederland te gaan.

Echt leuk werd het pas in het overdekte gedeelte van Camden Market. Geweldig, al die winkeltjes en eettentjes. Grappig ook, dat ‘Dutch pancakes’ gewoon poffertjes zijn.

Na een tussenstop bij Starbucks vertrokken we naar Trafalgar Square. Prachtig! En wat een leuke plaats om foto’s te maken! Mich maakte aanstalten op een handstand te doen op het randje van de fontein. Leek mij geen goed plan, ik zag haar in gedachten al in de fontein op Trafalgar Square liggen. Achteraf denk ik dat ze het best had gekund. Het is dus mijn schuld dat het bij een simpel sprongetje bleef.

‘Klim effe op zo’n leeuw’ zei ik tegen Mich. En geduldig wachtten wij tot een Chinees meisje, dat door vrienden op de leeuw geholpen was, weer beneden was. Ze deed er bijna een kwartier over. Ik maakte foto’s van Michelle die vroeg of ik ook wilde. Met het Chinese meisje in mijn achterhoofd heb ik vriendelijk bedankt voor de eer. Ik wilde het risico niet lopen om mijn vlucht terug te missen omdat ik vast zat op een leeuw op Trafalgar Square.

Toen was het tijd om richting station te gaan om de trein te pakken naar het vliegveld. Er reden een hoop treinen niet wat nogal wat drukte tot gevolg had. Hutje op mutje samen gepakt in een coupé met acht vrouwen uit Aberdeen die een vrijgezellenfeest hadden gehad, bereikten we het vliegveld. Van onze laatste pennies kochten we broodjes en helemaal blut stapten we op het vliegtuig terug naar Amsterdam.

Tijl stond weer klaar om ons thuis te brengen. Mét Boef die dolblij was zijn vrouwtje weer te zien. Eenmaal thuis reageerde Spike iets minder enthousiast. Die was natuurlijk eerst nog een tikkie boos en beledigd omdat ik zomaar drie dagen weg was geweest. Frank was gelukkig wél blij me te zien!

En wat vond ik nou van Londen?
Eerlijk gezegd vond ik Londen niet bijzonder. Het uitzicht op de historische gebouwen wordt meestal verpest door foeilelijke nieuwbouw. Hoogtepunten waren voor mij Camden Market, Trafalgar Square, het St. James Park en natuurlijk de musical The Lion King.

Ik was wel onder de indruk van het metrostelsel. De enorme roltrappen met die warme wind. De perrons die soms vijftien verdiepingen onder de grond liggen. Pas nu ik er geweest ben, kan ik me voorstellen hoe groot de paniek en de chaos geweest moet zijn bij de brand in King’s Cross 1987 of bij de aanslagen in 2005. Enorm indrukwekkend.

De vriendelijkheid van de Londenaren was hartverwarmend! Toch knap om met zoveel toeristen in je stad zo vriendelijk en behulpzaam te blijven. Gelukkig kan ik, met mijn hand op mijn hart, zeggen dat ik nét zo vriendelijk ben tegen de toeristen in mijn stad! Fijn om het nu eens andersom mee te maken.

En, last but not least, het was geweldig om drie dagen met mijn dochter op te trekken. Om samen plannen te maken, routes uit te stippelen en Londen te verkennen. We zijn een geweldig reiskoppel.

Dank je wel, lieve Michelle. Het was onvergetelijk!