Bij ons vorige huis hoorde een flink terras. Toch zaten we er amper. Omdat het terras aan de voorkant van het huis lag en Jan-en-alleman langs liep. Bij het poppenhuisje waar we nu wonen, zit ook een balkon. Ongeveer net zo groot als het toilet in het vorige huis maar hé! Het is helemaal van ons en ik zit er graag. Hoewel van riant zitten niet echt sprake was. Het buitenhok van Spike stond op het balkon en daar zat ik meestal op. Bij gebrek aan beter. Maar écht lekker zitten deed dat niet.

Op een zaterdagnacht, toen in slaap vallen niet wilde lukken, lag ik na te denken over het balkonnetje. Als we nu eens het hok van Spike weg deden? En een bankje maakten? Daar zou Spike ook op kunnen liggen. Of zouden er hele kleine loungebankjes te koop zijn? Terwijl Frank niets vermoedend lag te slapen, zocht ik het hele internet af. Alle bouwmarkten, woonboulevards en tuincentra passeerden de revue.

Het kleinste bankje vond ik tenslotte bij (ik had eigenlijk niet anders verwacht) Ikea. Een loungebankje van maar 1 meter 32 breed. Ooit heb ik ons balkonnetje wel eens opgemeten maar zo midden in de nacht kon ik me niet herinneren hoe breed ons balkonnetje eigenlijk is. Het liefst was ik uit bed geslopen om midden in de nacht het balkon te meten maar ik wist me te beheersen.

Toen Frank die zondagmorgen wakker werd, stond ik – nog voor ik mijn eerste kop koffie op had – in pyjama ons balkon op te meten. “Wat doe je?” vroeg Frank. “Spike wil een loungebank” antwoordde ik “dus ik meet ons balkon.” Dat bleek 1 meter 30 breed te zijn. Kak! Teleurgesteld liep ik met de rolmaat rond. Op zoek naar een oplossing. In een helder ogenblik bedacht ik dat de balustrade van ons balkon rond loopt. Nog een keertje meten leverde een score op van… 1 meter 32! Ha! Binnen een uur stonden we bij mijn Zweedse vrienden voor de deur.

Het bankje kopen was zo gepiept. Het naar huis vervoeren viel tegen. De doos waar het bankje in zat, bleek niet in de auto te passen. Hilarisch natuurlijk. Als de doos al niet in de auto paste, hoe kon het bankje dan op ons balkon staan? “Al moet ik het er tussen rammen” gromde Frank, inmiddels net zo vastbesloten als ik, “maar dat bankje komt er.” Op de parkeerplaats van Ikea pakten we het bankje uit en propten de losse delen in de auto. En zo stond ik even later met 15 onderdelen van een bankje van 1 meter 32 breed op een balkon van 1 meter 32 breed.

Het in elkaar zetten was nog best een dingetje. Ik had geen ruimte om het bankje tijdens het monteren te draaien of op zijn kant te zetten. Toen ik, halsbrekende toeren uithalend, alle panelen in elkaar geklikt had, hoefde ik alleen nog maar de 24(!) bijgeleverde schroeven aan de binnenkant vast te schroeven. Dat lukte alleen maar door op het balkon te gaan liggen met het bankje boven op me. Ik kon het niet zien maar ik had het vermoeden dat alle overburen gierend van het lachen mijn capriolen volgden.

Maar het lukte! Na een uur zwoegen stond mijn bankje. Daar zat ik! Op mijn loungebankje! Nu zoek ik alleen nog een tuintafeltje. Een heel kleintje.
Van 10 bij 10 centimeter of zo.

En mocht je denken dat óns balkonnetje nu vol is…
Het kan altijd erger!