Deze Uncle Bob had één grote wens. De wens om na al die Scottish highlanders, lammetjes, koeien, katten en honden eens een echte zeehond te fotograferen. Helaas weigeren de zeehonden tevoorschijn te komen als ik op het strand ben. Maar vorige week lukte het dan toch! Ik fotografeerde een echte zeehond. Sterker nog; ik fotografeerde er wel tien!
Maar ik speelde wel een beetje vals. Het waren de zeehondjes bij Ecomare op Texel. Koud kunstje natuurlijk om daar zeehondjes te fotograferen. We waren overigens niet alleen voor de zeehondjes naar Texel gegaan, hoor. Mijn verkering, die jarenlang als zakenman de hele wereld over reisde, was nog nóóit op een Waddeneiland geweest. Dat kán natuurlijk niet. Daar moest verandering in komen. Dus nam ik hem mee naar Texel.
Ik ging er jarenlang op vakantie, toen dochterlief nog klein was, met mijn zus en haar gezin. Vanuit het Brabantse land waren we altijd een halve dag onderweg om er te komen. Met de jaarlijkse vaste tussenstop bij het wegrestaurant bij Breukelen. Dat is zó lang geleden dat onze meiden nog Spice Girl-poses aannamen toen we foto’s maakten daar op de stoep. Die tussenstop bij Breukelen is niet meer nodig. Het zou technisch gezien zelfs heel onhandig zijn. Want vanuit onze huidige woonplaats sta je na een uurtje rijden al in Den Helder. Ik moet er nog steeds aan wennen dat Texel nu vlakbij is.
Ik kan me niet herinneren dat het veel regende tijdens onze vakanties op Texel. Maar op de dag dat wij naar Texel gingen, viel de regen met bákken uit de lucht. Dat was jammer. Jammer was ook dat we – vanwege corona – alles gereserveerd hadden en dus niet ‘even’ op een andere dag konden gaan. Jammer was ook dat we op de boot in de auto moesten blijven zitten. En dat we het in het Museum Kaap Skil te druk vonden en dus snel weer buiten stonden.
Maar toch was Texel leuk. Omdat Texel nog steeds maar één stoplicht heeft. Omdat de regen niet zo heel erg was omdat we met de auto waren. Omdat Frank vanuit de auto toch een beetje een idee van Texel kreeg en het heel mooi vond. Omdat we het lekkerste Broodje Gezond ooit haalden bij Restaurant De Robbenjager en dat vervolgens in de auto op aten omdat het restaurant vol was. Maar met de ramen die gezellig besloegen, de regen kletterend op het autodak en wij lekker knoeiend met onze broodjes in de auto was dat eigenlijk helemaal niet erg.
Omdat Frank daarna gewoon lekker een tukkie deed in de auto terwijl ik bijna verzoop terwijl ik snel naar de vuurtoren rende om een foto te maken. En voor de automobilist die het leuk vond om vol door de plas naast mij te rijden: jij had heel veel mazzel dat ik geen baksteen in mijn jaszak had!
Maar Texel was vooral leuk omdat de regen spontaan ophield toen wij bij Ecomare aankwamen. En ik eindelijk, eindelijk, eindelijk zeehondjes kon fotograferen. Ik ben verliefd.
Ik vind het zulke leuke beesten he. Zo nu en dan zit er wel eens eentje bij de sluizen in Katwijk , maar die heb ik in al die jaren maar een keer gezien. Texel ben ik in mijn jonge jaren veel en lang geweest ( lees hippietijd 🙂 ) elke avond naar Sarasani waar de beste bands optraden en overdag uitslapen op het strand. In de winter Oude Sinterklaas vieren schiet mij opeens te binnen was ook erg leuk.
Jaaa, ik hou van Texel! Toevallig laatst een huisje voor een midweek in juni vorig jaar geboekt. Echt zin in.
Van mij zijn er trouwens ook genoeg foto’s in Spice Girls-pose, haha.
Ja geen kúnst natuurlijk om daar zeehondjes te spotten;-) Maar ze zijn schattig ,dat is waar. Alles bij elkaar dan toch een leuke dag geworden maar het hád leuker geweest zonder regen natuurlijk!
Nou ja zeg. Wij zijn vandaag uit Texel teruggekomen. En natuurlijk waren bij ook bij Ecomare. Blogje volgt.
Beetje vals spelen mag best…
En sinds wanneer laat jij je baksteen thuis? Niet meer doen hoor…
Wat een cutiesssss!
Ik mis wel echt de Spicegirls poses 🙁
Tijd voor een fotoshoot!
Nu nog een zeehond vinden die ik mag aankleden als baby spice.
Wat een leuke beestjes zeg! Prachtige foto’s en een heerlijk verhaaltje. 🙂
Ik hou ook van Texel, jeugdsentiment, anders dan gewend, de vrijheid, de tijd, het strandjuttersmuseum en idd. Ecomare! Heerlijk om te lezen!
Wat een schatjes allemaal! Superleuk dat je ze nu op de foto hebt kunnen zetten zelfs al is het daar wat minder ingewikkeld.
Tot mijn schande ben ik ook nog nooit op de waddeneilanden geweest. Hoewel ik geen vakantieganger ben, wil ik daar best ooit nog eens naartoe. Het lijkt me heel bijzonder.
Ik ben mijn hele jeugd de hele zomer naar het strand geweest en in de winter ook nog en heb nooit zo’n beest gezien tot vorig jaar. Maar ik heb een tip, de route die de RET boot van Hoek van Holland vaart naar de overkant daar schijnen ze regelmatig ergens te liggen.
Ecomare wil ik ook nog eens bezoeken!
Och dan mag je best vals spelen hoor met zulke leuke foto’s 😉
Ik wil zeker nog eens naar wat waddeneilanden. Heb alleen Terschelling gezien op onze huwelijksreis… Texel lijkt me ook mooi! *zet op bestemming-lijstje.
Hahaha, wat een verhaal! Maar wat zijn ze schattig die zeehondjes.