Natuurlijk vind ik mijn fotografie challenge nog steeds heel leuk. Maar ik fotografeer ook nog steeds voor de lol. Of soms zelfs een beetje in opdracht. Afgelopen maand hadden mijn collega’s en ik, voor het eerst sinds de lockdown van 2020, weer een echt bedrijfsuitje. We vergaderden een ochtendje in het echie en maakten een stadswandeling door Utrecht. Een mooie gelegenheid om nieuwe profielfoto’s te maken voor op onze website en LinkedIn-pagina. En hoewel er vast meer collega’s zijn met een goede camera, vroeg de baas aan mij of ik foto’s wilde maken. En dat vind ik dan toch best wel een beetje spannend. Het mag niet mislukken, hè.
We wandelden met een gids door Utrecht en ik probeerde al mijn collega’s één voor één op de foto te zetten terwijl ze het niet in de gaten hadden. Er zaten zowaar een heleboel prachtige portretfoto’s bij, al zeg ik het zelf. Ook de portretfoto’s voor onze website waren een groot succes. Ik klikte, liet de foto zien en de desbetreffende collega liep tevreden door om plaats te maken voor de volgende kandidaat. Ook de groepsfoto was zo gepiept.
Het bedrijfsuitje was op dinsdag. ’s Avonds zette ik de foto’s in onze cloud en logde uit want de volgende dag was ik vrij. De donderdag daarop, toen ik inlogde, was mijn inbox ontploft. Ik had een hele rits emailtjes van collega’s die mijn foto’s zo mooi vonden. Uncle Bob was best een beetje trots. En tevreden met mijn rol als fotografe. Want als je Uncle Bob bent, hoef je zelf niet op de foto.
Vol vertrouwen stortte ik me daarna op de volgende opdrachten uit mijn fotografie-challenge. Het onderwerp van deze maand was ‘Tegenlicht’. En dan valt het altijd weer tegen en blijk ik toch nog steeds een amateur te zijn. De opdracht ‘De ring op het boek’, was een uitdaging. Maar dat kwam vooral omdat de ring maar niet wilde blijven staan. Toen hij eenmaal bleef staan, was het een kwestie van vlug-vlug klikken. Voor de opdracht ‘Silhouet’ maakte ik me er makkelijk vanaf door een oudje in te sturen. Maar hé! Mooier dan die wordt het niet.
Maar voor de vrije opdracht had ik het mezelf niet makkelijk gemaakt. Glazen van één kant belicht. Ik bouwde een mooie opstelling, zette mijn camera op statief en prutste een avond lang met glazen, lampjes, limoentjes en een donkere achtergrond. Op mijn knieën zittend achter mijn camera. Klik. Opstaan. Instellingen aanpassen. Weer zitten. Klik. Weer staan. En dat een keer of tig.
Uiteindelijk was ik redelijk tevreden en stopte ik. Want volkomen tevreden word ik toch nooit. De volgende dag strompelde ik rond. Normaal lopen ging niet meer door de spierpijn in mijn bovenbenen. Nooit geweten dat je van fotograferen spierpijn kunt krijgen. Maar geloof me; het kan!
Fotografe niet op de foto. Ik voel een carrier switch aankomen… 😉
Ik vind die met de ring wel heel gaaf geworden. Voor de glazen ben ik niet kunstig genoeg om te zien wat het moeilijke eraan is. Daar heb je Liesbeth voor nodig.
Dit lijkt makkelijk maar de het boek mag niet helemaal opengeslagen zijn, die bladzijdes moeten ook nog krullen en dan moet dat lampje ook nog precies op de goede hoek erachter. En daar de meeste ringen niet recht zijn maar iets bol aan de buitenkant weet je meteen wat voor een gek*t dat geweest is.
De glazen is weer een hele andere vorm van ellende want die spiegelen meestal wat je niet wil laten zien en ze staan op een prachtige stenen vloer en die zijn meestal ter hoogte van je voeten.
Ja, precies. Dat!
Die ring foto is wel heel gaaf! Maar je bent lekker bezig geweest, super fijn!
Voor de oplettende kijker; het boek is The lord of the Ring 🙂
Heerlijk om dit te kunnen doen! Kan ik je ook volgen op Insta? Of leg je het daar niet vast?
Fijne dag voor jou!
Ja, ik heb wel Instagram. Ik zette er in het verleden wel eens foto’s op. Maar daar ben ik mee gestopt. (Nicky.0607)
Wat leuk Nicky dat je collega’s zo vol lof waren en dat ook zo lieten weten. Dat geeft zeker zelfvertrouwen kan ik me voorstellen.
Wat leuk! Wel jammer dat wij niet kunnen meegenieten van die mooie shots die je van je collega’s hebt gemaakt… (maar ik snap het wel hoor, met privacy en zo)
Ja, precies. Ik had geen zin om toestemming te gaan vragen.
Wij hebben dus op het werk allemaal statische portretfoto’s, zo een spontane foto’s zijn dan veel leuker! En wat een prachtige foto’s maak je trouwens.
Dank je!
Je bent zo lekker bezig, die glazen vind ik echt geweldig en ja ik weet van spierpijn. Ik heb mijn knie al eens verdraaid tijdens een fotoshoot en ben op 1 been doorgegaan. Snelste shoot ooit maar het model was top en we hadden het gewoon.
Je bent nu qua niet lullig bedoeld thuisfotografie bezig me dingen na te maken. Daar leer je heel veel van maar als het je frustreert laat het dan en doe iets anders.
Voor de menschen die de foto’s niet hebben gezien; ze heeft een bepaald niet knappe baas en daar heeft ze een topfoto van gemaakt.
Hahahahahahaha! Best een prestatie, toch?
Wat een prachtige foto’s, hoewel ik die van de collega’s natuurlijk niet gezien heb snap ik wel dat ze blij zijn met jouw meer ongedwongen foto’s . Leuk als er dan waardering voor is.
Ik vind ze mooi. En ben nu vooral benieuwd naar de foto van de bepaald niet knappe baas
Hij stond er goed op. Dat zegt wel wat.
Ik vind het knap hoor, mooi effect met die ring. Leuk dat je zoveel leuke reacties van je collega’s kreeg. Blijft altijd eng he collega’s fotograferen.
Spierpijn en rugpijnpraat me er niet van 🙂
Ja, toch altijd een beetje spannend als je echt gevraagd wordt.
Wat super! Je bent echt goed bezig.
Fantastisch dat jouw collega’s dat ook inzien en waarderen!
Ik vind het ook echt heel leuk!
Kunstig vastgelegd! Wat is het toch een veelzijdige hobby, fotograferen.
Ik kan me uren vermaken met mijn camera.
Wat ben je creatief! Foto’s zijn mooi geworden!!
haha en wie zegt dat fotograferen geen sport is heeft het mis.
Nou, de ideetjes waren niet van mezelf. Maar inderdaad; topsport!