Gááp. Pardon. Schááp.
Her en der zie ik ze voorbij komen. Van die mooie foto’s, gemaakt tijdens zonsopkomst. Dat mooie licht, hier en daar nog een beetje nevel. Prachtig. Maar ja, ik lig in het weekend op dat tijdstip nog in bed. En ik draai me nog zeker twee keer om. Toch moest het er een keer van komen. Ik zette de wekker en stond vroeg op. Het was zó moeilijk! Want vroeg naar bed gaan was weer jammerlijk mislukt en mijn bedje was zo lekker warm. En buiten was het nog donker. Maar ik deed het! Ik kwam bed uit en fietste net voor de zon op kwam naar het landgoed bij Chateau Marquette.
Eenmaal daar kwam ik er achter dat ik te vroeg was. De zon kwam weliswaar op maar zat nog verscholen achter de bomen. Ik had nog zeker een uur in bed kunnen blijven. Briljant, Einstein, om daar niet aan te denken! Het was bovendien nog zo donker dat ik een lange sluitertijd nodig had om te fotograferen. En dan moet je je camera heel stil houden wat niet mee valt als je bibbert van de kou. Dus er zat niets anders op dan te wachten. Ik liep moedeloos rondjes door het natte gras. Waarom had ik mijn laarzen niet aangedaan? En ik kreeg het steeds kouder. Waarom had ik geen koffie meegenomen? Waarom heb ik niet van die handschoenen zonder vingers? En waarom had ik deze idiote locatie gekozen? Met al die bomen? Mijn voorbereiding was echt bar slecht.
En toen was ze daar eindelijk. De zon! Ze piepte door de bomen heen en het werd iets lichter. Ik liep voor de vierde keer heen en weer over het landgoed. Ik was inmiddels zo verkleumd dat ik er eigenlijk al geen zin meer in had. Voor de vorm klikte ik nog wat in het rond. Ik zat op mijn knieën op mijn vuilniszak op de koude grond om foto’s te maken van paddestoelen maar door de kou schoot er meteen een kramp in mijn kuit. Slecht plan, jongens. Heel slecht plan. Ik vond het helemaal niet mooi. En ook niet bijzonder. Ik vond het alleen maar koud. En nat.
-
- Het leek wel nacht.
-
- Bijna!
-
- De zon! De zon!
Gelukkig waren er schapen! Schapen zijn altijd goed! Al was ik er bijna zeker van dat ze over mij roddelden. Na nóg een rondje hield ik het voor gezien. Verkleumd stapte ik na twee uur buiten rond sjokken op de fiets en ging naar huis. Ik kon nog best een uurtje in bed kruipen, bedacht ik me. Maar ik had zulke koude voeten dat ik niet meer kon slapen. En over mijn foto’s was ik ook niet wildenthousiast. Het was ook gewoon een stom plan. Ik bén gewoon geen ochtendmens. Zeker niet in de herfst. Ik ga het het echt nog wel een keer opnieuw proberen. Maar pas als het weer zomer is. Voorlopig slaap ik gewoon lekker uit. Daar ben ik namelijk wél goed in.
-
- “Wat doet zij hier zo vroeg?”
-
- Op de terugweg.
-
- Nevel.
Nou zitten toch wel mooie foto’s bij, maar om er nu zo vroeg voor door de kou te gaan, zo mooi zijn ze ook weer niet 🙂 🙂 Denk dat je bed een beter plan is en het van de zomer opnieuw proberen 🙂
Jij snapt ‘m!
In de zomer wordt het ook vroeger licht, veel vroeger. En geloof me dat ik dit ook heb gehad en met slechtere foto’s thuis kwam. Je schapen en op de terugweg zijn prachtig. Trouwens wie zei dat je op de fiets moet? Laarzen thermosokken en auto mee bikkel want je doet het echt goed!
Ik ga wel in de zomer. Dan blijf ik gewoon op, joh! En het is vijf minuten fietsen. Nee, dat moet echt op de fiets.
Zo herkenbaar. Alleen kan ik niet uitslapen.
Niet? Het is mijn grootste talent!
Hahaha, ik zie dit he-le-maal voor me! Ik vind dat er wel een aantal heel mooie foto’s bij zitten, hoor. Zijn je inspanningen toch niet helemaal voor niks geweest.
Kijk! Dat doet een mens goed. Dank je wel.
Het was wel de moeite waard! Vooral die middelste foto van de terugweg vind ik echt prachtig.
Ik dacht daar anders over.
Ik vind ze goed gelukt hoor! Zelf vind ik het heerlijk zo vroeg buiten zijn.
Ik ook. In de zomer.
O ja, zoiets deed ik ook eens. In de zomer, dus om 04.00 uur op ofzo… jakkeren op de fiets… Alsof ik op sollicitatiegesprek moest: “Straks kom Ik nog te laat voor de zon.” Blijkt dat dat ding er nog best lang over doet om er iets moois van te maken.
De silver lining kun je gerust aan de schapen overlaten.
Hahaha! Ja, dat dus! Haasten, joh! En dan een uur lopen blauwbekken.
Och ik ben dus juist wél een ochtend mens he 😉
En toch he, zijn die foto’s zeker wel tof. Vooral die ‘terug weg’ foto… Luf it!
Ik zou wel eens vroeg willen opstaan om inderdaad foto’s te maken…
Nou, dank je wel! En wat let je? 😉
Nou, de terugweg foto’s zijn echt wel mooi hoor!!
Je moet het vaker doen haha.
(roep ik ook altijd over mijn ochtend rondje SUPPEN…. Is er ook nog maar een enkele keer van gekomen…)
Vaker doen? Vaker doen? Ben je gek geworden?
Haha! Heerlijk je beschrijven van veel, wij gaan hier altijd geheel vrijwillig vroeg en ik vind het heerlijk!
Maar de zonsondergang kan net zo mooi zijn…
Precies dat! Ik vind de zonsondergang zelfs mooier.
Nou er rolde toch echt wel nog wat mooie foto’s uit. Een mooie zonsopgang vinden is ook een beetje afhankelijk van de plaats en vooral ook van het weer. De beste plaats zul je ooit wel vinden en met het weer zal je vast nog wel eens geluk hebben. De mazzel is dat het voorlopig iedere dag láter licht wordt, dan hóef je dus helemaal zo vroeg niet je bed uit.
Goed idee! Herkansing op 21 december!
Vind ze best mooi eigenlijk!
Ook ik ben ik geen ochtend mens. Eigenlijk helemaal geen mens zonder eerst koffie. Welk tijdstip van de dag dan ook haha
Nee, ik ook niet. Ik had ook al koffie op. Maar ik had ook koffie mee moeten nemen. Een liter of vijf of zo.