Het trieste einde van de aloë vera.
In augustus plaatste ik een logje over de enorm slechte conditie van mijn kamerplanten. En hoe ik ervoor zou zorgen dat ze allemaal weer gingen groeien en bloeien. Ik installeerde zelfs een app op mijn telefoon om mij daarmee te helpen. Hoogste tijd voor een update. Ik had jullie graag willen melden dat mijn kamerplanten enorm opgefleurd zijn en tegen de klippen van de hel omhoog groeien. Helaas. De waarheid is iets minder rooskleurig.
Dat appje is op zich best handig. Je krijgt elke dag een seintje welke plant water moet hebben. Je kunt de status van je planten bij houden en er is zelf een heus plantenkerkhof waar je je overleden planten heen kunt brengen. Voor de verwerking van het verdriet over je overleden plant is dat misschien wel goed. Toch bleek ik zelfs met een app niet in staat mijn planten in leven te houden.
Als eerste moest ik afscheid nemen van mijn graslelie. De blaadjes gingen van ‘een beetje bruin’, via ‘behoorlijk bruin’ naar ‘bijna zwart’. Ik moest constateren dat mijn graslelie het loodje had gelegd. Eerlijk gezegd was ik niet erg aan haar gehecht en mikte ik de stoffelijke resten zonder pardon in de afvalbak. Stiekem juichte ik een beetje. Want die graslelie was écht niet om aan te zien. En aangezien ik nu weer een lege bloempot had, mocht ik van mezelf een nieuwe plant kopen.
Iets treuriger werd het, toen ik op een morgen de huiskamer binnen kwam, en zag dat mijn aloë vera-plant alle hoop verloren had. Ze was van een fier rechtopstaande plant al getransformeerd naar hangplant door mijn goede zorgen en gaf er daarna zelf de brui aan. Zonder uitzicht op verbetering, heeft ze zichzelf uit de pot vanaf de kast te pletter gestort op de grond, 1.80 meter lager. Dat vond ik toch wel heel verdrietig.
Maar wat écht mijn hart brak was het overlijden van de bananenplant-baby, die ik van mijn dochter kreeg. “Het is mijn eerste bananenplant-baby!” jubelde het kind blij toen ze mij trots haar eerste baby-plant overhandigde. Ik heb haar zonder ongelukken groot gebracht, dus ze had er alle vertrouwen dat ik haar bananenplantbaby ook gezond groot zou brengen. Maar die planten-baby bleek lastiger in onderhoud te zijn dan een mensenkind. Ik deed enorm mijn best, samen met mijn appje. Maar ik kon niet voorkomen dat de bananenplant-baby binnen een dag bruin werd en ik afscheid moest nemen. Gelukkig verzekerde mijn dochter mij dat ze nog steeds van mij houdt. Dat wel, maar of ik ooit nog een stekje van haar krijg, is de vraag.
En daarna was ik klaar met mijn planten-app. Ik gooide de app, inclusief het plantenkerkhof met daarop mijn graslelie, mijn aloë vera en mijn bananenplant-baby, resoluut van mijn telefoon.
Voortaan gaan we weer voor de old fashion way. Eén keer per week water geven. En niet te veel. Eens kijken waar dat ons brengt.
Ik vind het nog steeds ingewikkeld. Niet te weinig, maar ook zeker niet te veel water. Ik ben benieuwd hoe die van mij er over een half jaar bij staan…
Met twee baby’s? Ik ben ook heel benieuwd….
De aloe vera heeft volgens mij nauwelijks water nodig.
Misschien zou je onder in elke pot een flinke laag kiezelstenen kunnen leggen waardoor de wortels van de planten nooit in water blijven staan, mocht je per ongeluk teveel water geven.
Dat klopt. Maar mijn hangende aloë vera’s zijn inmiddels overleden. Ik heb twee nieuwe en dat gaat voorlopig goed. Ik klop af nu.
Nou ja zeg, wat een stomme planten! Als ik het zo lees heb jij er echt alles aan gedaan. Ik kan me voorstellen dat je de app hebt weggegooid.
Echt, hè! Als ik in Amerika zou wonen zou ik de ontwikkelaar van die app aanklagen. Een paar ton opstrijken voor geleden emotionele schade.
Je bananenplant-baby werd in een dag bruin??? Ooh nee… Dat is wel heel snel gegaan.
Wat jammer dat het niet gelukt is de boel weer tot leven te wekken. Tot nu toe gaat hier gelukkig alles nog steeds goed. Op een stekje na.. Helaas heb ik afscheid moeten nemen van mijn ananasstekje. Dat heeft er meer dan een half jaar gestaan. Wilde niet groeien en werd steeds bruiner. Iets heb ik over het hoofd gezien. Ik hoop stiekem dat het een volgende keer wel lukt. Hoewel ik van vriendlief geen stekjes meer mag kweken…
Ananasstekje? Ananasstekje? Die wil ik ook! Lijkt me leuk bij mijn avocado-pit die nog een plantje moet worden.
Neeeeee…… misschien kun je eerst eens peettante worden van een ananasstekje?
Ondankbare krengen zijn het die planten. Ik koop gewoon iedere week een mooi boeket. In de serra staan wat onverwoestbare planten als bijv. de vrouwentong, niet kapot te krijgen. De verrassing van dit jaar waren de 2 orchideetjes die voorbeeldig in blog kwamen nadat ze de winter naast mijn bed hadden mogen doorbrengen.
Wat een winter naast jouw bed door kan brengen al niet te weeg brengt. Wanneer kan ik langs komen?
Jij bent echt je beroep als schrijfster misgelopen Nicky, maar het is nooit te laat! Ik heb me rot gelachen.
Ja, lach maar. Het is toch gewoon zielig. Voor mij én voor de planten.
Mij moet je het ook niet vragen ik heb er geen gevoel voor. Heb een uitgeschoten sla plant inclusief bloemetjes binnen en denk dat ik in de lente een vergelijkbare blog kan schrijven. Heb trouwens enorm gelachen om je suïcidale plant.
Hoe wanhopig moet je zijn, he? Als plant… Misschien wilde ze wel zelf naar de kraan lopen. We zullen het nooit weten.
Ik ben van het bijna geen water geven. Meestal één keer in de week, soms één keer in de twee weken. Planten hebben altijd een periode in het jaar dat ze het even wat minder goed doen. En dan is het gele bladeren wegknippen of andere maatregelen nemen en er maar het beste van hopen.
Bij mij doen ze het niet ‘even wat minder’. Bij mij gaat alles gewoon dood. Maar ik blijf proberen.
Oef, wat een verdriet bij jullie thuis de laatste tijd met al die overlijdens.
Bij mij thuis overigens ook, haha!
Echt. Dieptriest is het.
Planten en ik zijn ook geen geweldige combinatie, behalve de pannekoekenplant die doet het. En mijn plastieke ook, mijn moeder geeft ze zelfs water in de vakantie ;))
Mijn plastieke houden het ook goed vol, moet ik zeggen.
Och dit klinkt herkenbaar, tot de laatste jaren. Mijn planten leven állemaal nog. Al jaren. Ik geef ze 1 keer per week een dot water en blijkbaar doet at het goed. Heb ook niet ontzettend veel plantjes in huis maar hou ze alleen op deze manier bij. Heb ook wel eens zo’n app gedownload en er weer afgegooid. Te.veel.werk.
Ik val nu ook in een zwart gat zonder die app. Redeloos verloren, ben ik.
Da’s mijn routine… Een keer per week een beetje water..
Ik ga het ook weer zo proberen. Lekker old fashion.
Die Aloë Vera heeft volgens mij negen levens. Bij mij zijn al meerdere keren alle bladen en stengels doodgegaan, maar omdat ik niet zo snel was in het weggooien kwamen er gewoon weer nieuwe stengels en dat heeft hij nu al een paar keer gedaan 🙂
Hahaha! Da’s ook een manier; gewoon negeren tot het weer gaat groeien! 🙂