Als jongste van zes kinderen én nakomertje groeide ik eigenlijk op tussen de grote mensen. Dat had veel voordelen. Ik kon wel een potje breken bij mijn grote broers en zussen dus ik werd wel een ietsje pietsje verwend. Maar het zorgde er ook dat ik vaak dingen te horen of te zien kreeg die eigenlijk niet voor kleine oortjes of oogjes bestemd waren.
Zo had de zus boven mij de rare gewoonte mij huiveringwekkende verhalen te vertellen. Ze vertelde me over het IJzeren Gordijn. Hoe mensen doodgeschoten werden die over het prikkeldraad probeerden te vluchten. Ze vertelde me over concentratiekampen en gaskamers toen ik daar nog veel te klein voor was. Ik herinner me hoe ik naar de douchekop keek als ik ging douchen en – met mijn levendige kinderfantasie – diep onder de indruk was van haar verhalen.
Tijdens een logeerpartijtje bij een van mijn broers, stond een horrorfilm op. Ik zal een jaar of tien geweest zijn. “Moeten we ‘m af zetten?” vroeg mijn broer bezorgd. Ik was de jongste en mijn grootste wens was om met mijn grote broers en zussen mee te doen. Op het scherm kwamen inmiddels de armen van jammerlijk overleden monniken uit de aarde omhoog. “Nee, joh! Maakt mij niks uit” zei ik stoer. Maar die nacht lag ik wakker op de slaapbank in de woonkamer van mijn broer. Klaarwakker en verstijfd van angst lag ik in bed. Ik wist zéker dat als ik opzij zou kijken, ik die armen van die dode monniken boven de grond uit zou zien komen.
Toen ik een jaar of elf was, pikte ik het boek Jaws van mijn oudste zus. Ook niet echt geschikt leesvoer voor een kind van elf. Met rode oortjes las ik snel over de seksscènes heen en ging helemaal op in het verhaal over die enorme witte haai die nietsvermoedende zwemmers opslokte. Als ik ging slapen, legde ik het boek met de kaft naar beneden op de grond naast mijn bed. Want die grote haai op de kaft wilde ik niet zien.
Ik herinner me hoe ik soms in mijn bed lag en bang was. Dat ik eigenlijk het lampje naast mijn bed aan wilde doen maar mijn arm niet uit durfde te steken om het licht aan te doen. Bang dat mijn pols gegrepen zou worden door een grote witte haai of een ander monster dat onder mijn bed lag.
Inmiddels ben ik groot. En ik ben nooit meer bang als ik in bed lig. Omdat ik weet dat monsters onder je bed gewoon niet bestaan. En stel dat… Stel dat er wel een monster onder mijn bed zou willen kruipen, dan kan dat gewoon niet. Onder mijn bed staan opbergdozen. Er liggen kussens van mijn loungebank. No way dat daar nog een monster bij past. Hooguit een heel kleintje. En daar ben ik niet bang van voor.
Wat ligt er onder jouw bed?
Bij mij ligt er stof onder bed.. maar ik ga van de week net mijn slaapkamer weer netjes maken 😉
Love as Always
Dimario
Kun je meteen checken of er niet stiekem toch een klein monstertje zit.
Ik vermoed een monster dat mij wil pakken als ik in bed ga. Daarom spring ik er altijd in…..
Da’s ook een optie. 🙂
Helemaal niets, misschien zijn er wel mensen die zeggen dat het enige monster juist in het bed ligt. 😉
Hahahaha! Maar grootmoeder….
Vooral stof. Denk ik. Zal best meevallen want ik zie manlief iedere zaterdag onder het bed stofzuigen.
Jij boft! Dan weet je ook zeker dat er geen monsters zitten.
Vroeger: ook ik was de jongste thuis en keek iets boven mijn macht met de rest mee om niet in mijn eentje te zitten. Vooral Duitse krimi’s. Daarnaast had mijn zus een sluipspel bedacht waarbij ze geruisloos langs mijn bed kroop om dan achter de kast opeens tevoorschijn te springen. Brrr… We waren er ook van overtuigd dat er geesten in ons huis woonden, want allebei hoorden we de stoelen in de keuken schuiven als iedereen al op bed lag. Ja, ik lag vaak uren wakker, verstijfd van angst.
Nu: onder mijn bed ligt een verzameling kunstkaarten en tot vorig jaar lag er een extra matras. Totdat ik minuscule larven aantrof IN mijn bed. AAARRGH! Het extra matras ging direct weg en de kaarten zitten in hermetisch afgesloten dozen. Uren wakker liggen gebeurt nog steeds wel eens. Piekermonsters. Zij logeren dan in mijn hoofd.
Piekermonster kom ik gelukkig niet vaak tegen. Larven in bed is wel heel eng. Dan heb ik liever een monster onder mijn bed, denk ik.
Mijn jongste is ook een nakomertje, opgegroeid met grote broers en een zus en ook de zag en hoorde weleens dingen die misschien niet helemaal bij haar leeftijd pasten.
Onder mijn bed liggen dozen met boeken, kerstspullen, een koffer en vast veel kattenhaar, sinds de oude kat daar zijn slaapplek heeft gemaakt
Ahhh, onze Spike sliep ook vaak onder het bed. Maar dat was ook geen monster natuurlijk.
Op wat stof en snoeren na hoop ik verder niets. Ik vergeet alleen nooit meer hoe ze mij als kind een keer doodsbang hebben gemaakt. We woonden op de eerste verdieping van een flat waar je zo het balkon op kon klimmen. Mijn ouders waren weg, ik lag al in ben en mijn broer en zus speelden nog buiten. Mijn broer kwam binnen en ( stom toevallig) ging de telefoon. Ik hoorde hem praten, ja dank u dat u ons waarschuwt en ja we zullen voorzichtig zijn en ramen en duren sluiten, ja heel ]gevaarlijk inderdaad als we iets zien waarschuwen we. Ik natuurlijk mijn bed uit wat is er wat is er. Niks aan de hand ga maar weer naar bed. Nee er is wel iets aan de hand. Uiteindelijk zei mijn broer er is een gevaarlijke boef ontsnapt en die is hier in de buurt gezien. Maar je hoeft niet bang te zijn, want wij zijn met zijn allen buiten en als we iets zien komen we gelijk binnen. Ik weer naar bed. Even later hoor ik iemand kuchen onder mijn bed. Heb ongeveer een half uur doodstil en doodsbang in bed gelegen er lag duidelijk iemand onder mijn bed. Terwijl ik even in de woonkamer was bij mijn broer was er iemand via het balkon mijn kamer ingeglipt, ze hebben me echt een half uur in angst laten zitten.
Oh, dat is echt heel gemeen. Mag toch hopen dat je ooit verschrikkelijk wraak hebt genomen.
Ik heb nog steeds dromen over de Gremlins inmiddels zo erg dat ik in die droom denk alweer deze droom. Onder mijn bed ligt stof en daaronder rolbakken met boeken.
Ik heb de Gremlin-films nooit gezien maar die waren ook wel eng, geloof ik. En waarom verbaast het me niet dat er boeken onder jouw bed liggen? 😉
Stof. Hee veel stof. En misschien nog ergens een verdwaalde konijnenhaar… want daar raak ik nooit meer van af.
Klopt. Ik vind ook nog steeds kattenharen….
Ah is vind het eigenlijk best zielig! Het is zo naar als je bang bent en niet eens het lampje aan durft te doen. Ik droomde vroeger altijd over een mini heksje uit een kinderboek. Dat zat altijd stil in een hoekje of op de vensterbank. Dat heeft bij mij heel veel indruk gemaakt. Onder mijn bed ligt nu stof. Oh, wat moet ik nodig stofzuigen…
Ja, het is ook best zielig. Maar het was ook een beetje mijn eigen schuld. En joh, niemand ziet het als er stof onder je bed ligt.
Haha. Er ligt bij mij niets. Een heleboel stof 😉
och en herkenbaar hoor, ik had vroeger altijd nachtmerries van Disney films… De fantasie die ik had 😉
Snap ik. Sommige Disney-films zijn ook best eng.
Onder mijn bed ligt helemaal niks. Of misschien toch een monster? Ik zal eens kijken vanavond.
Doe voorzichtig!
Van die plastic bakken op wieltjes met beddengoed erin. En in eentje zitten jongleerspullen. Kan ik jongleren dan? Nee, natuurlijk niet. Maar iemand anders hier in huis wel. Je kunt gewoon uitgaan van de meest waarschijnlijke optie 😉
Ik ga er vanuit dat je het over je partner hebt. Tenzij een van jullie als jongleert…
Snoeren en regelmatig wat stof. Daar zal wel huismijt in zitten. Mijn moeder keek altijd onder het bed alvorens ze ging slapen. Nooit geweten waarom. Misschien daarom?
Ongetwijfeld. En huismijt daar wil ik niet over nadenken…
Op dit moment liggen er koffers met kleding EN de bovenkant van hemelbed onder mijn bed. Dit giga hoge bed past hier niet onder het te lage plafond. Verder heb ik te weinig kastruimte . Dat wordt met d everbouwing opgelost. Vroeger lagen er hele dozen met barbiespullen en later tijdschriften (Tina & Popfoto onder mijn bed 😉
Ahhhh. Tina en Popfoto! Wat een jeugdsentiment. Ben trouwens erg benieuwd naar jullie verhuizing!
Vroeger had ik mijn wijnvoorraad onder mijn bed. In grote dozen. Was niet handig, maar ik had geen betere plek.
Tegenwoordig alleen maar stof en niet eens veel, want ik stofzuig er regelmatig!