Monsters onder mijn bed.

Als jongste van zes kinderen én nakomertje groeide ik eigenlijk op tussen de grote mensen. Dat had veel voordelen. Ik kon wel een potje breken bij mijn grote broers en zussen dus ik werd wel een ietsje pietsje verwend. Maar het zorgde er ook dat ik vaak dingen te horen of te zien kreeg die eigenlijk niet voor kleine oortjes of oogjes bestemd waren.

Zo had de zus boven mij de rare gewoonte mij huiveringwekkende verhalen te vertellen. Ze vertelde me over het IJzeren Gordijn. Hoe mensen doodgeschoten werden die over het prikkeldraad probeerden te vluchten. Ze vertelde me over concentratiekampen en gaskamers toen ik daar nog veel te klein voor was. Ik herinner me hoe ik naar de douchekop keek als ik ging douchen en – met mijn levendige kinderfantasie – diep onder de indruk was van haar verhalen.

Tijdens een logeerpartijtje bij een van mijn broers, stond een horrorfilm op. Ik zal een jaar of tien geweest zijn. “Moeten we ‘m af zetten?” vroeg mijn broer bezorgd. Ik was de jongste en mijn grootste wens was om met mijn grote broers en zussen mee te doen. Op het scherm kwamen inmiddels de armen van jammerlijk overleden monniken uit de aarde omhoog. “Nee, joh! Maakt mij niks uit” zei ik stoer. Maar die nacht lag ik wakker op de slaapbank in de woonkamer van mijn broer. Klaarwakker en verstijfd van angst lag ik in bed. Ik wist zéker dat als ik opzij zou kijken, ik die armen van die dode monniken boven de grond uit zou zien komen.

Toen ik een jaar of elf was, pikte ik het boek Jaws van mijn oudste zus. Ook niet echt geschikt leesvoer voor een kind van elf. Met rode oortjes las ik snel over de seksscènes heen en ging helemaal op in het verhaal over die enorme witte haai die nietsvermoedende zwemmers opslokte. Als ik ging slapen, legde ik het boek met de kaft naar beneden op de grond naast mijn bed. Want die grote haai op de kaft wilde ik niet zien.

Ik herinner me hoe ik soms in mijn bed lag en bang was. Dat ik eigenlijk het lampje naast mijn bed aan wilde doen maar mijn arm niet uit durfde te steken om het licht aan te doen. Bang dat mijn pols gegrepen zou worden door een grote witte haai of een ander monster dat onder mijn bed lag.

Inmiddels ben ik groot. En ik ben nooit meer bang als ik in bed lig. Omdat ik weet dat monsters onder je bed gewoon niet bestaan. En stel dat… Stel dat er wel een monster onder mijn bed zou willen kruipen, dan kan dat gewoon niet. Onder mijn bed staan opbergdozen. Er liggen kussens van mijn loungebank. No way dat daar nog een monster bij past. Hooguit een heel kleintje. En daar ben ik niet bang van voor. 

Wat ligt er onder jouw bed?

 

31 gedachten over “Monsters onder mijn bed.

  1. hemelsgroen

    Vroeger: ook ik was de jongste thuis en keek iets boven mijn macht met de rest mee om niet in mijn eentje te zitten. Vooral Duitse krimi’s. Daarnaast had mijn zus een sluipspel bedacht waarbij ze geruisloos langs mijn bed kroop om dan achter de kast opeens tevoorschijn te springen. Brrr… We waren er ook van overtuigd dat er geesten in ons huis woonden, want allebei hoorden we de stoelen in de keuken schuiven als iedereen al op bed lag. Ja, ik lag vaak uren wakker, verstijfd van angst.
    Nu: onder mijn bed ligt een verzameling kunstkaarten en tot vorig jaar lag er een extra matras. Totdat ik minuscule larven aantrof IN mijn bed. AAARRGH! Het extra matras ging direct weg en de kaarten zitten in hermetisch afgesloten dozen. Uren wakker liggen gebeurt nog steeds wel eens. Piekermonsters. Zij logeren dan in mijn hoofd.

    1. Nicky Bericht auteur

      Piekermonster kom ik gelukkig niet vaak tegen. Larven in bed is wel heel eng. Dan heb ik liever een monster onder mijn bed, denk ik.

  2. Sandra

    Mijn jongste is ook een nakomertje, opgegroeid met grote broers en een zus en ook de zag en hoorde weleens dingen die misschien niet helemaal bij haar leeftijd pasten.
    Onder mijn bed liggen dozen met boeken, kerstspullen, een koffer en vast veel kattenhaar, sinds de oude kat daar zijn slaapplek heeft gemaakt

  3. LeidseGlibber

    Op wat stof en snoeren na hoop ik verder niets. Ik vergeet alleen nooit meer hoe ze mij als kind een keer doodsbang hebben gemaakt. We woonden op de eerste verdieping van een flat waar je zo het balkon op kon klimmen. Mijn ouders waren weg, ik lag al in ben en mijn broer en zus speelden nog buiten. Mijn broer kwam binnen en ( stom toevallig) ging de telefoon. Ik hoorde hem praten, ja dank u dat u ons waarschuwt en ja we zullen voorzichtig zijn en ramen en duren sluiten, ja heel ]gevaarlijk inderdaad als we iets zien waarschuwen we. Ik natuurlijk mijn bed uit wat is er wat is er. Niks aan de hand ga maar weer naar bed. Nee er is wel iets aan de hand. Uiteindelijk zei mijn broer er is een gevaarlijke boef ontsnapt en die is hier in de buurt gezien. Maar je hoeft niet bang te zijn, want wij zijn met zijn allen buiten en als we iets zien komen we gelijk binnen. Ik weer naar bed. Even later hoor ik iemand kuchen onder mijn bed. Heb ongeveer een half uur doodstil en doodsbang in bed gelegen er lag duidelijk iemand onder mijn bed. Terwijl ik even in de woonkamer was bij mijn broer was er iemand via het balkon mijn kamer ingeglipt, ze hebben me echt een half uur in angst laten zitten.

    1. Nicky Bericht auteur

      Ik heb de Gremlin-films nooit gezien maar die waren ook wel eng, geloof ik. En waarom verbaast het me niet dat er boeken onder jouw bed liggen? 😉

  4. Iris

    Ah is vind het eigenlijk best zielig! Het is zo naar als je bang bent en niet eens het lampje aan durft te doen. Ik droomde vroeger altijd over een mini heksje uit een kinderboek. Dat zat altijd stil in een hoekje of op de vensterbank. Dat heeft bij mij heel veel indruk gemaakt. Onder mijn bed ligt nu stof. Oh, wat moet ik nodig stofzuigen…

    1. Nicky Bericht auteur

      Ja, het is ook best zielig. Maar het was ook een beetje mijn eigen schuld. En joh, niemand ziet het als er stof onder je bed ligt.

  5. Audrey

    Van die plastic bakken op wieltjes met beddengoed erin. En in eentje zitten jongleerspullen. Kan ik jongleren dan? Nee, natuurlijk niet. Maar iemand anders hier in huis wel. Je kunt gewoon uitgaan van de meest waarschijnlijke optie 😉

  6. Neeltje

    Snoeren en regelmatig wat stof. Daar zal wel huismijt in zitten. Mijn moeder keek altijd onder het bed alvorens ze ging slapen. Nooit geweten waarom. Misschien daarom?

  7. Sally

    Op dit moment liggen er koffers met kleding EN de bovenkant van hemelbed onder mijn bed. Dit giga hoge bed past hier niet onder het te lage plafond. Verder heb ik te weinig kastruimte . Dat wordt met d everbouwing opgelost. Vroeger lagen er hele dozen met barbiespullen en later tijdschriften (Tina & Popfoto onder mijn bed 😉

  8. Willemijn

    Vroeger had ik mijn wijnvoorraad onder mijn bed. In grote dozen. Was niet handig, maar ik had geen betere plek.
    Tegenwoordig alleen maar stof en niet eens veel, want ik stofzuig er regelmatig!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *