Je kunt me van alles noemen. Creatief bijvoorbeeld. Of vrolijk. Dat ben ik ook. En soms een beetje grappig. Of flauw. Maar er zal niemand zijn die mij sportief noemt. Klopt! Ik ben totaal niet sportief. Als kind deed ik aan turnen, gewoon voor de lol en echt succesvol was ik niet. Op de middelbare school was mijn meest sportieve prestatie het verzinnen van originele smoezen om onder de gymlessen uit te komen. En zo rond mijn negentiende hupste ik nog een tijdje mee in een jazzballet-groepje. Maar dat was het wel. Af en toe ga ik zwemmen. En ik wandel veel. Maar daarmee heb je ook wel alle sporten gehad die ik echt graag doe. Mijn overige hobby’s vallen niet onder de categorie sport. Helaas. Want als muziek luisteren, boeken lezen, nachtbraken en uitslapen sport zouden zijn, zou ik zonder problemen de regionale finales behalen. Of de nationale top.
Maar met het stijgen der jaren besloot ik toch ‘iets’ aan sport te gaan doen. Al was het alleen maar om een beetje soepel te blijven. Tot grote verbijstering van mijn directe omgeving meldde ik me aan voor groepslessen pilates hier in het buurthuis. Die verbijstering kwam nou niet zo zeer door het feit dat ik pilates-lessen ging nemen. Maar ík die vrijwillig iets zou gaan doen met een groepje vreemde mensen? Dát was verbijsterend. Maar ik deed het toch.
Ik schreef er hier over. En ik schreef toen ook dat ik dertig lessen zou doen en dan zou gaan kantklossen. Maar ik ben nooit gaan kantklossen. Ik weet ook niet wat me bezielde maar aan het eind van elk seizoen, schreef ik me weer in voor het volgende seizoen. Niet omdat ik nieuwe vriendinnen gemaakt heb tijdens de lessen. De dames (en die ene heer) zijn hartstikke aardig en we hebben best lol maar daar bleef het bij. En ook niet omdat ik inmiddels zo’n pilates-fan geworden ben. Ik zit nog steeds liever met een boek op de bank. Maar de locatie waar de lessen gegeven worden, is ongeveer honderd meter van mijn achterdeur vandaan. Dat is zó dichtbij dat zelfs ík geen smoes weet te verzinnen.
Met tegenzin hijs ik mezelf dus een keer per week ’s avonds van de bank en in mijn sportkleding en slof ik die honderd meter naar het gemeenschapshuis. Ik doe braaf mee tijdens de les en probeer mezelf zo gracieus mogelijk dubbel te vouwen. En nee, leuk vind ik het nog steeds niet. En dat voldane gevoel achteraf, dat sommige mensen na het sporten hebben, heb ik meestal ook niet. Of ik er profijt van heb? Ik durf het niet te zeggen. Als ik mezelf op woensdagavond weer eens in de blije baby-pose heb gevouwen en op vrijdagochtend amper mijn auto uit kan van de spierpijn, heb ik daar zo mijn twijfels over. Maar ik houd braaf vol. Omdat ik van mezelf toch ‘iets’ moet doen. Om een beetje soepel te blijven.
Tijdens de corona-periode werd elke lockdown door mij met gejuich ontvangen. Want binnensporten mocht niet dus hoefde ik niet naar pilates. Maar als we weer mochten, trok ik mijn sportkleding weer aan en ging ik weer. En dat kon niet van alle deelnemers gezegd worden. Mijn pilatesgroepje werd kleiner en kleiner. Na elke lockdown kwamen er minder deelnemers opdagen. Inmiddels zijn we met een groepje van zes kandidaten over. En vorige week kwam de ‘juf’ met de verpletterende mededeling dat onze pilateslessen gaan stoppen. Het gemeenschapshuis vindt het niet fijn dat wij met z’n zevenen de ruimte bezet houden. Vanaf het nieuwe seizoen wordt de ruimte verhuurd aan een bridgeclubje. Voor ons, de diehard-pilates-klanten is geen plaats meer. Jammer, zeg. Mijn pilateslessen stoppen.
Een beter excuus om te stoppen met pilates en vanaf volgend seizoen gewoon weer op de bank te gaan zitten met een boek is er niet. Maar in plaats daarvan vroeg ik aan de juf of er nog plaats is bij de groep op woensdagochtend. Ja, ik weet het. Ik schrok er zelf ook van. Maar ik vroeg het toch écht. Ik, avondmens, nachtuil, uitslaper, ik vroeg of ik in het nieuwe seizoen mee kan doen met de ochtend-les. Op mijn vrije dag. Van 9.00 uur tot 10.00 uur ‘s ochtends, jongens. Geen idee wat me bezielde. Maar ik vond dat het minimaal moet probéren. En ik beloof niks. Ik heb echt geen idee of het me zal bevallen om zo vroeg al zo actief te zijn. Maar ik moet toch wat? Ik houd nou eenmaal niet van bridge.
Herkenbaar! Ik hou niet van sportscholen met al die moeilijke apparaten en zwetende mensen. Ik heb zo’n 15 jaar geleden nog wel heel fanatiek aan aerobics en steps gedaan, maar bij zwangerschap nummer 5 zei mijn bekken dat ik dat beter niet kon doen. Inmiddels de ik al jaren aan yoga, 1x in de week, in de kantine van de fietsclub en sinds kort wandel ik iedere dag en dat bevalt mij best. Succes met de pilates op de woensdagmorgen.
Dank je. Ik heb nog even om aan het idee te wennen.
Je bent wel zo sportief hier eerlijk voor uit te komen! Hier nog zo iemand die beweegt uit pure noodzaak omdat ik anders door de gewrichtsproblemen allang mijn mobiliteit bijna kwijt zou zijn. En omdat ik wel blijven wandelen met onze honden. Maar leuk? Daar heb ik toch andere definities over.
Ha! Ben ik toch sportief!
Wat een sportiviteit! Ik draaide mijn knie uit elkaar bij een gymles bij Van Meel (en die vond ik dus top als gymleraar en baalde flink dat nou juist in zijn gymjaar dit gebeurde) en mocht sindsdien zelfs met de lift. Nou en dat mocht dus bijna niemand dus VIP behandeling. Ik hoefde het jaar erna dus geen smoesjes meer te verzinnen om de lessen van Adriaanse te omzeilen (de vlag uit!) en ging in plaats daarvan tijdens dat tussenuur buiten een balletje op gooien bij het basketbalnet. Maar hé dat was alleen arm- en gooiwerk, daarvoor hoefde ik niet te rennen toch. Veel sportiever werd het dan ook niet meer daar op het N. Nu ‘moet’ ik dagelijks bewegen en daar vind ik de meeste dagen iets van, maar doe het wel braaf 🙂
Van Meel vond ik drie keer niks. Adriaanse was een beetje zielig. Zijn vrouw en kindje waren overleden, heb ik ooit gehoord. Hier ook nog steeds bewegen omdat het moet. Behalve wandelen en zwemmen vind ik niks echt leuk.
Ow afschuwelijk. Ik voel met je mee.
Nu moet ik me gaan omkleden om te gaan squashen. Ik doe dit al honderd jaar braaf elke week een half uurtje met een vriendin. We doen 3 fanatieke potjes, die ik zelden win. Dat hele squashen kan me gestolen worden. Maar wel gezellig om elke week bij te kletsen met die vriendin. Als de les niet doorgaat, moet ik van mezelf een 30 minuten full body workout met Rebecca Louise doen – zoek maar op op YouTube. Dan sta ik hatend in mijn woonkamer te sporten.
Rebecca Louise. Ik zal het onthouden voor als die woensdagmorgen niet lukt.
Maar wandelen en zwemmen zijn gewoon héél goed voor een mens hoor, als je dat met voldoende regelmaat doet zou je best zonder Pilatus kunnen. Ik moet bij die naam altijd aan die toverspreuk denken, je weet wel…hocus, pocus….. Pilatus pats….en dat pats staat dan natuurlijk voor mijn spieren die knappen tijden de lessen. Ik laat het bij wandelen en zwemmen en zou nou juist dat bridgeclubje wel leuk vinden. Ik hád me twee jaar geleden ingeschreven voor een beginnersclubje maar door corona nooit meer iets van gehoord.
Maar van pilates wordt je wel heel lenig! Moet ik het wel blijven doen natuurlijk. Hokus spokus pilates pas, ik wou dat ik een ochtendmens was.
Hahahaha, ik vind het echt heel grappig hoe jij net doet alsof je het niet leuk vindt. Want volgens mij vind je het hartstikke leuk om te doen. Bijzondere houding trouwens die blije baby.
Grapjas. Nee, ik vind het echt niet leuk. Die blije baby houding schijnt super goed voor je te zijn. Al geprobeerd?
Als sportverslaafde kan ik me dit niet voorstellen. Ik doe al heel mijn leven met veel plezier aan sport. Wedstrijdzwemmen, waterpolo, hardlopen, fietsen en nu veel op de sportschool. Maar wat heb ik gelachen om jouw post! Je schrijft het zo leuk op!
Hoe dan? Hoe doe je dat?
LOL. Wonderlijk hoe je je soms als mens over je zelf kunt verwonderen! Zo verbijster ik mezelf, als fanatiek sporthater, dat ik elke dag ga hardlopen.
Supergoed van je dat je de Pilates lessen blijft doen.
Ik denk dat het echt goed is voor lichaam en geest.
Ook al heb je er geen zin in.
Dat heb ik ook nooit in hardlopen.
Hardlopen heb ik ook ooit geprobeerd. Vond ik ook niet leuk. Meh…
Ik vind het indrukwekkend, hoor, al dat doorzettingsvermogen voor een sporthater!
Ja, dat vind ik eigenlijk ook wel. Dank je!
Haha wat omschrijf je dit weer ontzettend leuk! Ik schrok er ook van en ben erg benieuwd of je het blijft doen. Ik wil het skaten weer oppakken, alleen niet altijd tijd voor en met die kleine kan het niet.
Ik ben ook benieuwd. En joh, over een paar jaar kunnen jullie samen skaten.
Haha! Een heerlijk beschrijven weer, ik ben benieuwd naar het vervolg 😉 Hier sport (skate) ik juist zo vroeg mogelijk, ik verheug me nu al op morgen ;))
Geniet van je weekend!
Ik ben meer van langzaam opstarten in de ochtend. Dus dat wordt wat.
Knap van je dat je toch doorgaat!
Op de middelbare school was je zeker elke week ongesteld?
Ik vond sporten vroeger echt leuk, nu doe ik het ook alleen omdat het moet voor mijn chronische pijnklachten.
Haha! Ongesteld zijn was geen excuus bij ons op school. Mijn ‘geluk’ was dat ik dan meestal met een emmer om in spugen op bed lag en geen excuus nodig had. En sporten omdat het moet is veel zwaarder, vind ik.
Ik vind je dapper. Maar ook slim.
Ik yoga thuis omdat ik het niet (meer) zie zitten het in groepsverband te doen.
Hoewel, met de mee-oefenende Boysz zijn we bijna een Boy-band euh.. groep.
Ik vind mezelf ook best dapper, eigenlijk. Wat vonden de Boysz van de blije baby?
Volgens mij is er een nieuwe versie van je ontstaan, op mijn werk zie ik die vrouwen ook dingen doen vragen steeds of ik mee wil doen. Neh heb ik gezegd geen zin om opgevouwen een ambulance te bellen. Ik wens je sterkte en sporten en op een onchristelijke tijd als dat ik doe het je niet na. Maar ja het buurthuis is hier minstens drie keer zo ver.
Hihi ik houd ook niet van bridge.
Maar super dat je toch doorzet.
Dus pilates at 9 it is!
Wow! Ik ben echt onder de indruk!
Ga zo door!