Nee, nee, jongens! Niks aan de hand! Met mijn moeder is alles in orde. Van as is gelukkig nog geen sprake. ‘De as van mijn moeder’ is een boektitel.
Een tijdje terug lunchten mijn broer en ik samen met onze moeder, bij hem thuis. Mijn broer is lang geleden gescheiden maar nog steeds goed bevriend met zijn ex-vrouw. Dus schoof ook zij aan bij onze familie-lunch. “Hier” zei mijn broer, nadat hij een boterham voor onze moeder gesmeerd had. En hij schoof een dik boek over de tafel naar me toe. “Laat het maar even met de titel naar beneden liggen” fluisterde hij met een veelbetekenende blik naar onze moeder. Ik hield mijn hoofd schuin, checkte de titel op de rug van het boek en was het met hem eens.
Terwijl mijn moeder haar boterham at, vertelde mijn broer wat een geweldig boek hij het vond. Het boek vertelt het verhaal van Frank McCourt, een jongen die wordt geboren als oudste zoon van een doodarm Iers gezin in het New York van de jaren dertig. Franks vader is alcoholist en verdrinkt het kleine beetje geld dat hij verdient in de kroeg. Als hij al werk heeft. Het gezin is straatarm en met hulp van familie verhuizen ze terug naar Ierland, naar de geboorteplaats van Franks moeder, in de hoop dat het daar beter zal gaan. Maar terug in Ierland blijkt dat hun problemen gewoon met hen mee gereisd zijn.
Mijn schoonzusje knikte enthousiast. Ook zij heeft het boek gelezen en vond het prachtig. “Het stond in de minibieb bij de Albert Heijn toen ik daar gisteren langs liep” vertelde mijn broer. Naast me verslikte mijn schoonzus zich in haar thee. “Laat dat boek eens zien!” zei ze. Ik schoof het enigszins gehavende boek haar kant op en ze bekeek het aandachtig. Toen schoot ze in de lach. “Dat is míjn boek! Ik heb het eergisteren in de minibieb gezet”. En zo bleef De As van mijn moeder toch in de familie.
Wat ik er van vond? Ik heb het boek met veel pijn en moeite uitgelezen. Ik had in het begin moeite met de manier van schrijven, maar dat wende uiteindelijk. Maar daarna duurde en duurde het maar. Een hartverscheurend verhaal over een jeugd vol armoede en ellende. Maar zo afstandelijk gebracht dat het me totaal niet raakte. Ik geef twee sterren. Meer niet. Jammer.
Jammer dat het dus niet zo goed was als je voorspeld werd. Wel mooi dat hij toch weer in de familie is 🙂
Mwah. Ik geef ‘m weer door, hoor.
Ik had het boek staan en had er over dezelfde mening als jij, dus met één van mijn opruim buien is het boek naar de kringloop verhuist.
Aha, zie je wel! Ik ben niet de enige! Hier gaat hij in mijn minibieb.
Haha wat een anticlimax
De hoeveelheid toeval is bijzonder maar zo jammer dat het dan niks is. Heb het boek ook in mijn handen gehad maar laten staan, waarschijnlijk omdat ik niet van dikke boeken houd.
Je hebt niks gemist.
Zo te lezen is jouw blog beter te verteren dan het boek. Ik laat het aan mij voorbij gaan.
Als je maar niet klaagt achteraf 😉
Omdat ik áán nam dat je moeder nog leeft ( we zouden het gehoord hebben toch?) had ik éven de gedachten dat je moeder nog rookt als een ketter en dat ze nogal slordig was met de as van haar sigaretten, Hád toch gekund? Ouderen die een leven lang gerookt hebben zijn vaak niet van hun peuk af te krijgen én kunnen het asbakjes vaak niet meer zo goed vinden. Misschien wel een leuker verhaal dan het boek. 😉
Zéker een leuker verhaal! En mijn moeder is gelukkig nog steeds alive and kicking.
Ik heb het heeeeeeeel lang geleden gelezen, al ver voordat ik überhaupt wist wat bloggen was. Vond het, als ik het me goed herinner, wel erg mooi. En het vervolg oop
Ja, er is inderdaad een vervolg. Maar die laat ik even aan mij voorbij gaan.
LOL. Je broer en je schoonzus zitten toch nog goed op 1 lijn blijkbaar : ) Wat bijzonder dat hij nou net haar boek meenam.
Ik schrok trouwens eerst ook even van de titel. Even dacht ik dat je moeder was overleden.
Mijn broer en zijn ex kunnen het nu beter met elkaar vinden dat toen ze getrouwd waren. Ach, zo blijft zij ook in de familie.
En sorry! Mijn moeder leeft gelukkig nog!
Wat een onvoorstelbaar toeval!
Mooi, de toevalligheden van het leven.
Jammer dat het geen aanrader was, ik zet ‘m
niet op mijn lijstje. Ik lees nu een prachtige serie
van Sarah Lark: Het land van belofte. Ik zit me
overdag al te verheugen op verder lezen 😉
Fijn ook dat je mams ok is trouwens ♥