‘Ga je terug naar Brabant?’ vragen mensen vaak, nu ik alleen woon. Nee, ik ga niet terug naar Brabant. Waarom zou ik terug gaan? Ooit kon ik me niet voorstellen dat ik ooit weg zou gaan uit mijn geboorteplaats. Maar toen ik jaren geleden naar Amsterdam verhuisde, merkte ik dat ze overal brood bakken en dat in een klein land als Nederland alles relatief dichtbij is. Dus blijf ik in Heemskerk.
Het valt me amper meer op dat ik aan de andere kant van het land woon. Soms loop ik in gedachten verzonken de supermarkt in. Pas als ik het bord zie met de schreeuwerige tekst ‘De goedkoopste van Heemskerk!’ bedenk ik me hoe ver ik van huis ben. Maar het bevalt me hier dus waarom zou ik vertrekken?
Ik werk in Amsterdam en dat is vanuit hier prima te doen. Oké, het zou fijn zijn om dichter bij mijn oude moedertje te wonen. Maar ik bel haar bijna elke dag en rijd zeker drie keer per maand naar haar toe. Met mijn vrienden uit Brabant spreek ik regelmatig af. In plaats van een avondje op bezoek maken we er nu een dagvullend programma van, compleet met etentjes of terrasjes. Soms hier en soms daar.
Daarnaast bevalt Heemskerk me prima. Een vriendelijk dorpje, met alles wat ik nodig heb binnen handbereik, pal tegen de duinen aan die ik zo prachtig vind. En dan die zee, hè! Dat is toch wel het grootste pluspunt van hier wonen. Gewoon even naar het strand fietsen. Ik kan daar zó van genieten. Dan loop ik over het strand en denk ik nog steeds glunderend ‘Ik wóón hier!’
‘Als ik oud ben, wil ik bij de zee wonen’ zei ik altijd. Dus nu lig ik voor op schema. Want ik ben nog niet oud. Maar ik woon wel aan zee. Toch is er één klein nadeeltje aan wonen in Noord-Holland. Ik heb al dagenlang de slappe lach om een heel flauw Brabants grapje. Ik vertel hem te pas en te onpas tegen iedereen om me heen. Maar niemand snapt ‘m hier.
Jullie wel?
Op een Brabants terras:
Ober tegen klant: Wa wilde gij drinken?
Klant: Gin-tonic, asteblieft.
Ober: Oh. Wa dan?
Voor mij een campari, graag.
Geen tonic? 😉
Ik vind ‘m geweldig. Ben rasechte Rotterdamse maar al sinds 1984 met een Brabander 😉
En waar je mee omgaat…
Ik had hem gelukkig gelijk door en zie het ook voor me. Hier kan je heerlijke spraakverwarringen mee krijgen. Doet mij denken aan vrienden die destijds in Spanje een puppy adopteerden. Het woord hond is perro in het spaans. Zij vonden Perro eigenlijk wel een leuke naam dus noemden hem zo. Overal waar ze kwamen vroegen die Spanjaarden hoe heet hij. Perro ja maar hoe heet hij Perro dat ging zo een tijdje door tot ze hoofdschuddend wegliepen en je zag denken, die stomme Hollanders.
Hahaha! Ik moet ineens aan Tebbie denken 🙂
Ai, ik ben een echte (zuid)hollandse, dat mag duidelijk zijn, deze komt bij mij niet binnen. Misschien na de koffie wel….. (en nu weet ik zeker dat ik hier de rest van de dag over loop te piekeren)
Hard op uitspreken met een zachte G helpt vast wel. 😉
HAHAHAH geweldig, ik hoor de beste klant het zo tegen de ober zeggen.
Heerlijk het strand en de duinen zo dicht bij huis. Als ik minder gebonden zou zijn aan deze plaats zou ik ook gaan voor een huis(je) dichter bij het strand (en de bossen)
Hij is zo lollig! En ik ben inderdaad heel bij met mijn privéstrand!
Grijns…. ‘n goeie grap…
Ik ben jaloers op jouw zee… Dat wil ik later ook… Maar het zal de Maas wel blijven…
Ik wis wel da gij um zou snappe. En hé! De Maas is ook mooi!
Ik heb me dat ook heel even afgevraagd of je terug zou verhuizen als ik je blogjes las. Maar dichtbij de zee wonen in een fijn dorp waar je het naar je zin hebt, ik weet ook niet of ik dan nog terug zou verhuizen. Vooral die zee hè! Ik moet keihard lachen om je Brabantse grap. Gisteravond met oudste toevallig allerlei Brabantse woorden opgezocht en de Breda(o)se met die van Tilburg vergeleken. Ik (her)kende ze bijna allemaal, gebruik ze zelf eigenlijk nooit, maar te leuk om ze zo hardop voor te lezen.
Ik blijf lekker hier. Tilburgs is de kortste taal, he? Wè? Méjouw?
En die verschrikkelijke lange Tilburgse aaa, doe mij dan maar gewoon die ao uit het Bredaose 🙂
Ik woon te lang in Brabant ik zit te grijnzen om het grapje!
Als ik oud ben wil ik ook bij de zee wonen!
Hij is leuk, he? En ja, joh! Heerlijk aan zee!
Hij is leuk zeg ik zonder énig benul van het Brabantse dialect ( en bijbehorende zachte ch) te hebben. Maar als ik het je zou horen zeggen ( en dat hóór ik gewoon in gedachte ) zou ik, als randstedeling, er zeker om kunnen lachen.
Dat is de truc. Gewoon uitspreken met een zachte G. Hoewel mijn zachte G erg meevalt, hoor.
Duh, tuurljk snap ik hem.
Wat vind je van:
Hoe hitte gij?
Whitey
Witte gij da nie?
Ik had niet anders van je verwacht.
En Witte Tonnie hadden we ook nog, he? 😉
Hmm…ook voor mij is dit er één om nog even over na te denken. Verklap je ‘m alsnog? Of ist dan niet meer leuk? Hier klinkt wonen aan Zee ook heerlijk al ben ik blij waar ik zit, in de polder, bij de slootjes 😉
Gewoon uitspreken met de zachte G 🙂
En in de polder is het ook mooi, hoor!
Heerlijk dat je zo thuis bent waar je nu bent <3
Ik snapte hem pas na het eerste commentaar en jouw reactie erop!
Ik kan me goed voorstellen dat je niet van zee weg wil. De Noordzee is echt fantastisch!