Het ging best goed met Bert. Hij was blij met zijn nieuwe huis en met mijn verzorging schijnbaar want in rap tempo liet Bert prachtige nieuwe bladeren groeien. Tot daar ineens de klad in kwam. Ik was even druk met andere dingen en lette even niet op. Maar ineens viel het me op dat de nieuwe bladeren die Bert liet groeien niet uitgroeiden tot mooie grote bladeren. Eén nieuw blad werd zelf helemaal geel zodat ik het afknipte. Ik maakte een opbeurend praatje met Bert. Ik vertelde hem hoe prachtig ik hem vind. Dat hij mijn aller-aller-liefste kamerplant is en dat hij me vooral niet in de steek mocht laten. Bert leek het te begrijpen en even leek het goed te gaan.
Maar een paar maanden later, viel me ineens op dat Bert zijn bladeren liet zakken. Sterker nog; de bladeren van Bert hingen bijna op de grond. Geschrokken liet ik me naast Bert op de grond vallen. “Bert!” schreeuwde ik “Wat is er met je?” Maar Bert gaf geen antwoord natuurlijk. Ik voelde aan de aarde en ontdekte dat ik in mijn onmetelijke liefde voor Bert iets te fanatiek water had gegeven. Bert had natte voetjes. Ik bood Bert mijn nederige excuses aan en beloofde hem een tijdje geen water meer te geven. Kon-ie fijn een beetje opdrogen.
Maar na een paar weken hingen de bladeren van Bert nog steeds bijna op de grond. Bert was nog steeds treurig. We maakten weer een praatje. “Ben je nog steeds sip, Bertje?” vroeg ik. Bert zweeg wederom in alle talen. Maar wie zwijgt, stemt toe dus ik ging er vanuit dat Bert inderdaad nog steeds verdrietig was. Misschien had Bert nog steeds natte, koude voetjes. Dan kon natuurlijk niet. Dus zette ik de actie ‘Red Bert’ in gang.
Ik haalde een zak kakelverse potgrond en haalde Bert voorzichtig uit de pot. “Niet bang zijn, het komt allemaal goed” suste ik. Want het lijkt me best beangstigend als je als potplant zijnde, zomaar uit je pot gerukt wordt. Voorzichtig legde ik Bert op de grond en bekeek zijn wortels. Die zagen er eigenlijk prima uit. Ik deed nieuwe potgrond in de pot en zette Bert voorzichtig terug in de pot.
Inmiddels zijn we een paar weken verder en krijgt Bert af en toe weer een beetje water. Soms sproei ik zijn bladeren af met de plantenspuit. Maar Bert lijkt niet echt op te knappen. Misschien lijkt Bert gewoon op mij en houdt-ie niet van de winter. Of misschien is er echt iets mis en gaat Bert het niet redden. Kon-ie het me maar vertellen. Helaas blijft het gissen. Ik heb geen opties meer. Ik weet niet meer wat ik nog meer voor Bert kan doen. Behalve heel hard hopen dat het goed komt als het voorjaar wordt. Ik hoop het. Want ik houd van Bert.
Volgens mij heeft Bert al wat luchtwortels. Mocht het echt niets meer worden, dan kan je daarmee een deel van Bert redden.
Zoek maar oo het net: monstera stekken.
Gaat (vaak) als een tierelier.
Ik heb Bert uitgebreid onderzocht maar ik zie geen luchtwortels. Maar ik houd het in de gaten. Baby’s van Bert!
Mijn vingers zijn helaas ook al niet zo groen dat ik zou weten wat ber mankeert. Misschien vind hij zijn pot te klein en zitten daardoor z’n tenen constant dubbel tegen de randen wat Bert bést ongemakkelijk kan vinden.
Wel een héérlijk logje trouwens, houd ik van! Ik neem Bert vanavond mee in m’n gebeden.
Bert heeft een tijd terug een nieuw huis gehad dus dat kan het niet zijn. Fijn dat je voor hem bidt. Ik heb het aan hem doorgegeven.
Ik weet het ook niet. Ik heb geen Bert in huis.
Je gaat je toch hechten aan zo’n plant, he?
Wellicht een optie om Bert ‘links te laten liggen’ geen lieve woorden meer richting hem, geen bladen die besproeid worden,geen grotere pot meer en zeker geen aarde voor binnenplanten. Krijgen mijn planten ook allemaal niet en ze doen het reuze goed, gewoon wat harder voor ze zijn!!
Ik ben een watje. Dat weet je toch?
Het enige wat ik me kan bedenken is dat Bert niet zo blij is met zijn plek. De zon draait nu anders dus misschien niet genoeg licht of de verwarming is aan dus te warm?
Slim! Ik heb Bert nu voor het raam gezet.
Nieuw en schone aarde was wat ik ook zou doen. Zeker wanneer je zo aan je planten gehecht bent geraakt.
De andere optie is wat Liesbeth ook aangeeft. Misschien, voor nu, een verkeerde plek in huis?
Ik zal hem wat positieve vibes sturen!! Sterkte met Bert. Hopelijk voelt ie zich snel de oude.
Dank je! Ik heb Bert voor het raam gezet. Meer licht en positieve vibes! Moet goed komen.
Laatste optie: dreigen! Zeg Bert, als jij nu niet snel je bladeren optrekt en er wat vrolijker bij gaat staan, wordt jouw nieuwe logeeradres de groene kliko! Kijken of Bert dan eieren voor z’n geld kiest
Ik heb jouw reactie voorgelezen aan Bert en gezegd dat hij bij jou moet gaan wonen als-ie niet beter zijn best doet. Ben benieuwd.
Arme Bert en arme jij. Zeker als je al je moeite in Bert stopt en hij het niet beter gaat doen is dat niet wat je noemt ‘leuk’.
Stomme Bert.
Ja, precies! Dat! Doe ik zo mijn best voor hem… Ondankbare Bert!
Oeehh een Monstera… Plant is zo ontzettend moeilijk! Wanneer heb je voor het laatst voeding gegeven?
Euhhh. Nooit..
Heb een flesje gekocht inmiddels. Morgen Bert even bijvoederen.
Behalve een aantal stekjes van de litcactus heb ik verder geen leven groen in huis.
Ik hou het niet goed.
Kreeg vaak last van die hele kleine vervelende zwarte vliegjes.
En daar hou ik niet van, ook niet als ze klein zijn.
Jasses! Daar moet ik ook niks van hebben.
Volgens mij heeft Bert een winterdip. Wellicht verplaatsen naar een zomerse, warmere locatie?
Ik heb ook een winterdip. Ik denk dat Bert en ik een paar weken bij jou moeten komen logeren.
Hoe is het inmiddels met Bert?
Bert heeft inmiddels voeding gehad en hij staat bij het raam. Hij knapt niet echt op maar het gaat ook niet slechter. We gaan het zien.
Even een goed en vooral duidelijk gesprek doet vaak wonderen en anders het grote vliko archief in.
Nee!!! Ik gooi nooit planten weg die nog een beetje leven. Dat vind ik zielig….
Ik ben wat laat en je hebt al veel tips … dus ik hoop dat Bert opknapt!