Mijn oude moedertje is ziek. Vorige week zouden we gaan winkelen samen maar dat ging niet door omdat ze het heel erg benauwd had. Af en toe had ze extra zuurstof nodig dus winkelen was niet echt een optie.
Op zich niet erg want toen ik aankwam in het tehuis waar ze woont, werd net extra feestelijk de tafel gedekt. Ze hadden weer een thema-diner. Het thema was ‘Ja zuster, nee zuster’.
Meestal vraag ik of mijn moeder op haar kamer kan eten als ik er ben. Dat is nooit een probleem en als er eten genoeg is, krijg ik ook een bordje eten. En ik moet zeggen; het smaakt altijd prima, dankzij de vrijwilligers die koken.
In verband met het thema-diner vond ik het zonde om op mijn moeders kamer te eten. Ik vroeg of mijn moeder gewoon in de eetzaal kon eten en of ik daarbij mocht zijn. Dat mocht en er werd zelfs een bordje voor mij bij gezet. Dus reed ik mijn moeder naar de eetzaal en nam plaats naast haar.
De tafel was feestelijk gedekt. Er was een prachtig geknutselde menu-kaart en het zorgpersoneel liep verkleed rond en deelde de maaltijd uit. Tussen elke gang werd een liedje gezongen uit de oude serie ‘Ja, zuster. Nee, zuster.’
Mijn moedertje weigerde het eten dat prima smaakte. Ze wilde echt niet. ‘Zal ik dan een tosti voor je maken, Joke?’ vroeg een van de zorgmedewerkers. Het motto ‘Eten wat de pot schaft’ waarmee mijn moeder ons groot bracht, telt schijnbaar niet meer als je 92 bent. Dus kreeg mijn moeder een tosti die ze tevreden opsmikkelde terwijl het zorgpersoneel liedjes zong.
Na het dessert werd een heus rijtuiggie de zaal in gereden en zong het zorgpersoneel over de rit naar Vinkeveen terwijl de bewoners mee klapten op de maat. Voor zover ze dat konden.
Er was nog koffie met een bonbon na. En als afsluiter was er voor elke bewoner én voor mij een vaasje met geknutselde bloemen van de kindertjes van een basisschool in het dorp.
Ik heb sowieso al grenzeloze bewondering voor de zorgmedewerkers in het tehuis waar mijn moeder woont. Hoe ze de bewoners wassen, aankleden, helpen met eten, hen troosten en naar hen luisteren. Allemaal met een glimlach en eindeloos geduld.
En dat ze dan tussendoor nog even een complete show weg geven vind ik fantastisch. Petje af voor de zorg! We boffen dat er zo goed voor ons moedertje gezorgd wordt.
Heel erg mooi inderdaad dat ze dit organiseren! Fijn dat je moeder lekker van haar tosti heeft genoten! 😉
Wat hebben ze dat vindingrijk gedaan, die koets is geweldig. 😉 Gelukkig zijn er dus ook tehuizen waar het goed gaat. Fijn dat je moedertje juist daar mag zijn.
Mooi! en de zorg is zo gek nog niet hier in Nederland. Er wordt veel op geklaagd, maar volgens mij lang niet altijd terecht.
Beterschap voor haar!
Beterschap voor je moedertje. En wat een gezelligheid in het verzorgingshuis waar ze woont, applaus voor medewerkers en vrijwilligers
Ik hoop dat je moeder weer wat is opgeknapt.
Een ode aan de zorg, altijd prettig om te lezen.
Wat een toewijding inderdaad! Heel erg mooi. Beterschap voor je moeder.
Och je arme moedertje, maar op die leeftijd hoeft ze iet alles meer te eten toch? Een tosti is ook prima. Ja zuster nee zuster, als kind luisterde in het cassettebandje hoe verbaasd waren ze toen ik al 18-jarige in een verzorgingstehuis de dvd regelde, de oudjes naar de zaal lokte met lekkerdere dingen en alle liedjes meezong. Geen rijtuigie trouwens zelfs niet zo’n creatieve.
Wat een fijne plek voor je moeder en leuk om te lezen hoe jouw bezoek aan haar verliep. Me dunkt dat je als je zo oud bent als je moeder niet meer hoeft te eten wat de pot schaft! Ik zou ieder dag een tompouce willen ipv een boterham tussen de middag!
❤️
Oh wat leuk dat ze dat doen en ja ik heb ook bewondering voor de werkers in de zorg, ze zijn vaak zo lief en behulpzaam.