De boekenkast in mijn studeerkamer staat vol met boeken. En ergens tussen al die boeken staat een schattig koffertje. En dat schattige koffertje heeft een dierbare inhoud. De liefste ex ging altijd later slapen dan ik. En ik stond altijd eerder op dan hij om naar mijn werk te gaan. Elke morgen als ik opstond, terwijl hij nog sliep, was het koffiezetapparaat gevuld met bonen en water en stond mijn koffiekopje klaar. En op de salontafel zat altijd – maar dan ook echt altijd – een post-it geplakt. Met gekke tekeningetjes, met soms het gerecht wat hij die avond zou koken. Maar vooral met lieve woordjes. En kusjes. Van S + F. Van hem en onze kat. En ik heb al die briefjes bewaard. In een koffertje.
Iedere week stof ik dat koffertje gedachteloos af. Zonder er bij stil te staan. Maar deze week haalde ik het koffertje uit de kast. Geen idee waarom. Misschien omdat ik net bij hem op bezoek was geweest. We hadden samen gegeten. Mijn keukenprins van weleer heeft alleen nog maar een magnetron. Dus ik kookte thuis de chili con carne die hij zo lekker vindt en racete met de pan in handdoeken gewikkeld naar het zorgcentrum waar hij nu woont. Het eten was nog net warm genoeg toen ik daar aankwam. Maar hij had zo’n zin in een huis-gekookte maaltijd dat hij een opwarmsessie in de magnetron niet nodig vond. ‘Lekker, schat!’ zei hij met zijn mond vol. ‘Learned from the master’ grinnikte ik. En we aten ieder twee borden chili.
De volgende dag stofte ik dat koffertje vol briefjes af. En ik kon het niet laten om er in te kijken. En tot mijn grote schrik beginnen de oudste briefjes, helemaal onderin, te vervagen. De balpuntletters beginnen uit te lopen. De lieve woordjes worden langzaam onleesbaar.
Ik moet iets doen! Want ik wil die lieve woordjes voor altijd bewaren.
Plastificeren! Dat was mijn eerste gedachte. Maar die gedachte verwierp ik al snel. Dan kan ik ze niet meer voelen. Op een blanco A4-tje plakken en in insteekhoezen doen? Dat is een optie maar ik denk niet dat dat de tand des tijds tegenhoudt. Inscannen? Dat is ‘m ook niet echt. Het is ook gewoon leuk dat al die briefjes los in dat koffertje zitten. Om er af en toe even lekker in te rommelen.
Uiteindelijk bedacht ik dat ik dezelfde methode ga gebruiken die ik gebruikte voor de ontelbare knutselwerkjes van mijn dochter. Ik ga al die briefjes fotograferen en opslaan. En de originele briefjes blijven gewoon in dat koffertje. Voor altijd. En in mijn hart. Daar ook.
Wat lief die briefjes, het herinnert je vast aan de man die hij ooit was.
Ja. Dat dus.
Wat een lief koffertje, ik begrijp goed dat je al die briefjes wilt bewaren. Een mooie, lieve herinnering aan hoe het vroeger was
Ze zijn me heel dierbaar.
En als je nou probeert de tekst voorzichtig over te trekken? Natuurlijk wél die foto’s maken want ze gaan wéér vervagen maar toch, té waardevol om ze onleesbaar te laten worden, een schat waar je terecht zuinig op wilt zijn.
Oef. Daar zijn het er veel te veel voor. Maar weggooien doe ik ze zeker niet.
Wat lief, al die briefjes. Dat zijn nog eens mooie en tastbare herinneringen 🙂
Ja, dat tastbare moet ook zo blijven.
Wat een mooie en lieve post Nicky. Ik kan me voorstellen dat die briefjes heel dierbaar zijn. Ze fotograferen vind ik een slimme oplossing.
Ik vond het zelf ook wel slim bedacht!
Ja, goede oplossing. En in je hart vervaagt er niks.
Ik laat ook af en toe een post-it achter, die ik een week later dan zelf weer weggooi want dan ligt-ie nog steeds op dezelfde plek en vind ik het gênant voor eventueel bezoek hahaha.
Dat klopt! In mijn hart vervaagt niks. En koop een koffertje voor je briefjes, joh! 😉
Wat lief, die briefjes.. En dat je ze al die tijd bewaard hebt ook!
Zo jammer dat de inkt begint te vervagen, dat heb ik hier ook met een aantal lieve ansichtkaarten van mijn ouders. Deze zijn nu ook gedigitaliseerd. Maar de originele liggen er om aangeraakt en vastgehouden te worden.
Ja, gek hè. Je wilt ze ook echt aanraken.
Wauw, wat mooi! Leve de liefde die er nog altijd is!
Dat blijft altijd.
Een koffertje vol liefde…. Hoe mooi is dat.
Heerlijk!
❤️
Lief, hè?
Dat dacht ik ook al fotograferen en opslaan, maar de originele bewaren voor het tastbare gevoel.
Zo ga ik het ook doen! Even een klusje maar het moet.
Wat prachtig al die briefjes. Wat een liefde en aandacht!!