Nee, ik liep niet constant buiten met mijn camera. Maar ik had het wel druk. Zo druk dat ik niet eens tijd had om een blogje te schrijven. Nou ja, die tijd had ik kunnen nemen. Maar er waren te veel leuke dingen die me bezig hielden. En dat is goed. Het druk hebben met goede dingen is altijd goed. Wat deed ik dan zoal?

Ik ging pannenkoeken eten met de liefste ex in Hillegom. Nou ja, hij dan. Want ik houd niet van pannenkoeken. Ik koos een Hillegomse lunch. Twee sneetjes brood met twee kroketten. Allebei een kopje koffie erbij. Blijft schokkend hoe duur de horeca eigenlijk is. Ik moest € 33,- afrekenen. Maar ach, het was een lunch ter ere van mijn moeder, betaald van haar erfenis. “Och, je moedertje” zei Frank. Dat vond ik lief. Want hij noemde haar altijd zo.

Ik bezocht de liefste ex-schoonzus. Zij heeft een nieuwe hobby: kaarsen maken! En de planning was dat we samen kaarsen zouden maken. Maar we lunchten eerst samen, kletsten vijf kwartier in een uur en maakten samen uiteindelijk maar één enkele kaars. Maar dat mocht de pret niet drukken; het was gezellig. En die ene kaars was werkelijk fantastisch goed gelukt.

Michelle en Robby kwamen op bezoek. Ik wilde hen mee uit eten nemen, ook uit naam van mijn moeder. Aangezien ik dat niet van te voren gezegd had was Michelle in haar ‘hang-op-de-bank-pak’. Tenslotte kun je zo prima bij je moeder aankomen. Maar ze wilde absoluut niet in ‘hang-op-de-bank-pak’ in een restaurant gezien worden. Niet zo’n probleem. We lieten maaltijden thuisbezorgen en aten die op zoals het hoort als je in je ‘hang-op-de-bank-pak’ bent; op de bank voor de tv. Het smaakte er niet minder door.

Ik had een etentje met mijn ex-collega’s van het bedrijf waar ik zolang werkte. We waren directe collega’s en een verdraaid goed team, al zeg ik het zelf. Aan ons heeft het niet gelegen dat de toko nu echt officieel failliet is. Het deed toch een beetje pijn om het zwart op wit te zien staan. We spaken af bij de ene ex-collega en de andere was zo lief mij op te halen op station Sloterdijk. Ik kon het niet laten; ik liep naar het oude kantoor en gluurde door het raam. Mijn bureau stond er nog. Alsof ik morgen gewoon weer in zou kunnen loggen. Zo gek! Maar het was fijn om even bij te kletsen met mijn mede-secretaresses. Het gaat goed met ons. En dat is het belangrijkste.

Ik deed iets wat ik al heel lang van plan was. Ik kijk graag voetbal op tv en ik riep al heel lang dat ik ooit eens een wedstrijd in het echt wilde zien. Nou lijkt een ‘echt’ stadion best indrukwekkend voor de eerste keer dus ik besloot klein te beginnen. Ik keek een wedstrijd van Jong Ajax in De Toekomst. Lekker klein, lekker overzichtelijk. En ik vond het hartstikke leuk! En hoe het ook zou lopen; ze speelden tegen NAC uit mijn hometown dus voor mij was elke uitkomst goed. NAC won met 0-1.

Mijn beste vriendin en haar man kwamen op visite. Ik dook weer eens de keuken in. En hoewel ik al een tijdje niet meer zelf kook, bleek ik het nog wel te kunnen. Ik maakte bami met foe young hai. En als ik de gasten moet geloven, smaakte het prima. We maakten er een gezellige avond van. Hoewel we elkaar heel vaak spreken via beeldbellen is het toch extra fijn om gewoon samen aan tafel te zitten.

Tussendoor waren er nog heel veel avondjes waarin ik uren aan de telefoon hing om bij te kletsen met familie en vrienden. En oh ja! Ik keek ook nog een film. Daarnaast ging ik heel af en toe al voorzichtig op pad om foto’s voor jullie te verzamelen. Dus even geduld nog; er wordt aan gewerkt! Ik zal wel moeten, trouwens. Want als ik zo zie wat ik allemaal opgegeten heb, mag ik wel weer eens aan de wandel.