De laatste keer.

Had ik jullie al verteld dat mijn nieuwe collega’s superlief zijn? We werken met z’n zevenen in een team. Allemaal dames en stuk voor stuk heel aardig. Zo aardig dat ik, nog voor ik hen ontmoet had, hoorde dat ze het heel ongezellig vonden dat mijn eerste werkdag meteen een cursus zou zijn. Of ik niet voor die tijd een keer langs wilde komen om kennis te maken? Dat deed ik en ik bleef meteen een hele dag op kantoor. Handjes schudden en mee kijken met hun werkzaamheden. Ik weet nog hoe ik zat te kijken hoe collega J. vreselijk de slappe lach kreeg. ‘Ik denk dat het wel oké is hier’ dacht ik.

Dat is het ook. Het werk is stukken leuker dan ik verwacht had. En de collega’s in mijn team zijn top! Nooit te beroerd om in te vallen voor een ander. Nooit te beroerd om iets over te nemen van een ander als iemand zijn werk niet af krijgt. En we hebben lol met elkaar. Soms loggen we na een werkdag in op teams en ‘vergaderen’ we nog even. Dan kletsen we even bij over alles wat niet werk-gerelateerd is. Superleuk! Tijdens een van die kletspraatjes hadden we het over hobby’s. En ik vertelde mijn nieuwbakken collega’s dat ik zo’n taartenmaak-fase gehad heb. ‘Oh!’ riep er een ‘Dan kun jij  wel een taart maken voor de Paaslunch!’. En voor ik het wist had ik toegezegd een Paastaart te maken. Ik weet het; stom! Maar ze zijn zó aardig!

Maar lieve help! Wat is die taartenmaak-fase alweer lang geleden! Ik jatte een plaatje van internet, sleepte mijn taarten-maak-gereedschapskoffer te voorschijn en kocht de ingrediënten. Ik was een beetje roestig, merkte ik toen ik begon te knutselen met fondant. En ineens herinnerde ik me dat ik voorheen altijd met marsepein knutselde omdat ik fondant niet fijn vond werken. Maar ja, ik had al ingeslagen dus ik moest gewoon door. Dus ik prutste door en knutselde een paashaasje en worteltjes.

Daarna bakte ik een taart. Voor het eerst in deze oven. Gelukkig is hij prima gelukt! Ik maakte botercreme en vulling en zette de taart in elkaar. Wat een kliederboel is het om vervolgens die taart met fondant te bedekken. Maar het lukte me! Schijnbaar ben ik het nog niet verleerd. Mijn keuken zag er na afloop uit alsof er een bom ontploft was. En ineens herinnerde ik me dat mijn liefste ex vroeger mee hielp om de bende op te ruimen. Die klus kwam nu helemaal voor mijn rekening en daar was ik ook nog eens een uurtje zoet mee.

Over zoet gesproken.. Het ergste is dat ik helemaal niet van fondant-taarten houd. Ik zal morgen een klein stukje proeven maar het is gewoon niet aan mij besteed, al die zoetigheid. Dus heb ik besloten dat dit mijn laatste fondant-taart was. Ik doe het gewoon niet meer. Ik begin er niet meer aan. Ik zeg niet dat ik nooit meer een taart zal maken. Maar niet meer met fondant. Maar mocht er iemand nog een recept hebben liggen voor een kroket-taart dan houd ik me aanbevolen.

Fijne Paasdagen!

23 gedachten over “De laatste keer.

  1. Sandra

    Mag dan toch wel zeggen dat jij van je laatste fondanttaart een echt kunststukje hebt gemaakt. En collega’s maken je werk, dus heerlijk dat je in zo’n fijn team bent terecht gekomen.

  2. Simone

    Wat een super mooie taart en wat jammer eigenlijk dat je het zelf niet lekker vindt. Met bakken kom ik niet heel ver dan wat simpele recepten. Al moet ik ook bekennen dat het echt lang geleden is dat ik iets heb gebakken…

    1. Nicky Bericht auteur

      Het was hier ook even geleden. Maar gaandeweg lukte het wel weer.

  3. rietepietz

    Van mij heb je niets te verwachten, ik ben geen bakster en vind jouw taart een kunstwerk. Wat fijn dat je het zo leuk hebt op je werk, ik hoop dat ze smullen van de prachtige taart.

  4. hemelsgroen

    Maar WOW wat ziet-ie er geweldig uit!! En wat zit er dan voor soort taart ónder het fondant? Snap dat je die zoete zooi niet lekker vindt, maar het gaat om de inhoud. Mij doe je geen plezier met slagroomtaart, maar worteltaart bijvoorbeeld vind ik heerlijk.

  5. Liesbethblogt

    Ik vind die taart zo ontzettend gaaf maar ik heb zo enorm gelachen om je ik hou niet van fondant, hoe verzin je het. Ik ben wel benieuwd hoe je collega’s het vonden.

  6. Saskia

    Oh wauw wat is het een mooie geworden! Kan je trots op zijn. Ik doe het eens per jaar voor Noa zijn verjaardag, maar inmiddels is het versieren geworden en niet meer zelf bakken. Iets met geen tijd en meestal valt het op een werkdag dat ik anders nog moet bakken. Super leuk dat je van die lieve collega’s hebt, dat scheelt al de helft 🙂

  7. Luus

    Wow, wat een fantastische taart! En nog veel leuker dat de collega’s op je nieuwe werk zo’n warm bad zijn : )

Reacties zijn gesloten.