Zes kinderen heeft ze.
Die droegen allemaal katoenen luiers
omdat Pampers nog niet uitgevonden waren.
Dus waste ze 21.888 luiers.
Het grootste deel daarvan met de hand
omdat ze nog geen wasmachine had.
Ze verschoonde onze bedden, iedere week.
Zeg dat ze dat deed tot we vijftien waren
dan verschoonde ze 4.680 bedden.
Plus die 3.224 keer dat ze haar eigen bed verschoonde.
Ze streek onze kleding, zeg tot we vijftien waren,
zeg 5 stuks kleding per persoon, per week.
Dus streek ze 23.400 kledingstukken.
Ze deed 22.630 keer de afwas en droogde alles natuurlijk ook af.
Ze zeemde zeker 1 x per maand de ramen. 768 keer.
Ze stofzuigde haar huis, zeker 2.600 keer.
Even zo vaak nam ze stof af
en poetste ze de wc, de keuken en de badkamer.
Naar het aantal kilometers behangpapier
dat ze op muren plakte, kan ik alleen maar raden.
Ze breide ontelbare truien, naaide kleding en gordijnen.
Nu wij allemaal groot zijn, heeft ze eindelijk tijd voor hobby’s.
Ze maakt prachtige wenskaarten en mooie fotoboeken.
En nu is ze 82 en doen haar handen zo’n pijn.
Vrijdag is ze geopereerd aan haar linkerhand
om haar beknelde zenuwen wat ruimte te geven.
Ze mag haar linkerhand vier weken niet gebruiken.
Daarna wordt ze geopereerd aan haar rechterhand
en mag ze die vier weken niet gebruiken.
Ik woon niet meer om de hoek
en kan minder doen dan ik zou willen.
Maar ik doe wat ik kan.
Ik heb een voorraad maaltijden voor haar gekookt en ingevroren.
Die heb ik voor de operatie naar haar toegebracht.
Toen ik vrijdagavond belde om te vragen hoe het gaat,
zat ze net te eten. Onhandig met één hand.
Maar het was lekker, zei ze.
Gelukkig maar!
Het is wel het minste wat ik kan doen.
Tenslotte heeft zij 7.300 keer voor mij gekookt.
21.888 luiers (2,5 jaar per kind/4 luiers per dag): 912 x 4 x 6
4.680 bedden: 15 x 52 x 6
3.224 bedden: 62 x 52
23.400 kledingstukken: 5 x 52 x 15 x 6
22.630 keer de afwas: 62 x 365
768 keer ramen zemen: 12 x 62
2.600 keer stofzuigen: 50 x 52
7.300 maaltijden voor mij: 20 x 365
Dat zijn mooie sommen. Beterschap met je mams en fijn dat ze iets aan de pijn in haar handen kunnen doen.
Wat een werk moet dat geweest zijn, pfff.
Op zulke momenten is het altijd vervelend wanneer je niet wat dichterbij woont, maar ik denk dat die maaltijden veel goedmaken. 😉
ja hoor het gaat goed met haar wij zijn in de buurt en houden het in de gaten
die moe van ons
Wat een mooie sommen (en hoop werk)
Wat hebben we veel te danken aan onze moeders he. Gelukkig kunnen we zo nu en dan een klein beetje terug doen. Hoop dat ze haar hand snel weer kan gebruiken.
Respect voor je ouders en voor de oudere generatie in het algemeen.
Briljant!!!!!!