Als kind had ik altijd heimwee als ik ver van huis was. Logeren vond ik verschrikkelijk, ik kreeg er altijd buikpijn van. Er was eigenlijk maar één plaats waar ik wel graag logeerde. Bij tante Rietje in Rozenburg. De tweelingzus van mijn moeder. Daar had ik geen buikpijn want tante Rietje was precies zoals mijn moeder. Ze zag er hetzelfde uit, ze klonk hetzelfde en ze deed hetzelfde.
Mijn tweede moeder!

Inmiddels zijn de dames op leeftijd en beginnen ze een beetje te kwakkelen. Mijn moedertje is een beetje verkouden. En ze heeft nog steeds last van haar handen, na een operatie. En tante Rietje moest naar het ziekenhuis voor haar eerste nierdialyse. Ik was benieuwd hoe het met de dames ging dus belde ik eerst naar mijn moeder in Breda.

Ja, ze moet steeds hoesten, dat wel. Maar mijn zus heeft een hoestdrankje gehaald. En ze was weer naar de fysiotherapeut geweest. Verder klaagde ze niet. “Ik zit lekker op de bank met mijn voeten omhoog, onder een dekentje”, zei mijn moeder “maar ik val steeds in slaap”. Toch wilde ze zo vroeg nog niet naar bed. “Dan word ik midden in de nacht wakker en dan kan ik niet meer slapen.” We kletsten nog even en ik vertelde haar dat we zaterdag naar haar toe zouden komen. “Alleen als het weer goed is, hoor!” zei ze streng ” als het stormt of glad is, blijf je maar lekker thuis!”

Daarna belde ik tante Rietje. De dialyse was nogal tegen gevallen. Mijn tante’s bloeddruk daalde tot 66/30 en ze was erg misselijk. Gelukkig kreeg ze vocht en medicijnen toegediend en toen ging het wel weer. Maar ook zij klaagde niet. “Ik zit lekker op de bank met mijn voeten op de poef, onder een dekentje”, zei mijn tante “maar ik val steeds in slaap”. Toch wilde ze zo vroeg nog niet naar bed. “Dan word ik midden in de nacht wakker en dan kan ik niet meer slapen.” We kletsten nog even en ik vertelde haar dat we binnenkort naar haar toe gaan. “Alleen als het weer goed is, hoor!” zei ze streng ” als het stormt of glad is, blijf je maar lekker thuis!”

Het was alsof ik een echo hoorde. Ze zien er hetzelfde uit, ze klinken hetzelfde, ze doen hetzelfde en ze zeggen hetzelfde. Woord voor woord. Nog steeds. Het is een prachtig stel, onze dappere dodo’s! Zo een-eiig als een een-eiige tweeling maar kan zijn. Ook in de lappenmand zitten, doen ze samen.

Zaterdag hebben we mijn moeder opgehaald in Breda en naar tante Rietje in Rozenburg gebracht voor een logeerpartijtje. Gedeelde smart is halve smart, tenslotte. Kunnen ze lekker samen op de bank onder een dekentje zitten!