Ooit zat ik met dochterlief aan tafel tijdens het avondeten. We aten – zoals ik dat toen noemde – een maaltijd met aardappeltjes, groente en een vleesje. Ze was een jaar of vijf, schat ik. Ze prikte een stukje vlees aan haar vork en bestudeerde het aandachtig. ‘Mama?’ vroeg ze ‘Wat is een ‘vleesje’ eigenlijk?’ Ik voorzag taferelen van een hartverscheurend huilend kind aan tafel, jammerend dat ze geen diertjes wilde eten. Maar ik gaf toch eerlijk antwoord. ‘Ehm, dat vleesje is een koetje.’ Mich keek nog eens naar haar vleesje, zei ‘Hmmmm, lekker!’ en at het met smaak op.
We aten jarenlang onze vleesjes. Zij met iets meer gemak dan ik, want ik ben een enorm hypocriete vleeseter. Waar zij met smaak kippenpootjes en spareribs verorberde, at ik het liefst vlees waaraan je niet kunt zien wat het geweest is. Slaat nergens op natuurlijk want ik weet best dat mijn gehaktbal ooit een prachtige koe was. En mijn gepaneerde schnitzel een schattig varkentje.
Toch heb ik eigenlijk nooit overwogen om vegetarisch te gaan eten. Kind is inmiddels de deur uit en mijn verkering houdt ook wel van een lekker stukje vlees. Er komt wel eens een maaltijd zonder vlees voorbij maar dat is echt uitzondering. Laatst besloot ik toch eens een poging te wagen. Volgens mijn broer waren de vegetarische gehaktballetjes van de AH prima. Dus besloot ik daarmee te beginnen.
Ik gebruikte ze in een gerecht waarbij ik normaal gesproken de gehaktballetjes laat sudderen in een saus van yoghurt en tomatenpuree. Ik vond het een rare gewaarwording. Terwijl ik de balletjes bakte, moest ik mezelf beheersen om er niet enorm veel kruiden bij te gooien. Misschien omdat het anders ruikt dan wanneer je ‘gewoon’ vlees bakt? Ik was niet echt te spreken over het resultaat. Het smaakte eigenlijk nergens naar.
Daarna besloot ik ‘rul gehackt’ van de Vegetarische slager te proberen. In de pastasaus. Dat kón niet misgaan, dacht ik. Ik gebruikte het vegetarische gehakt zoals ik normaal gehakt ook gebruik. Aanbakken, uitje, knoflook, groenten erbij, tomatensaus en kruiden. Het was werkelijk niet te eten! Wat is dat spul zout! Zó zout, dat ik opgezocht heb hoeveel zout er eigenlijk in zat. 1,3 gram per 100 gram maar liefst! Ik maak altijd extra veel pastasaus en vries een gedeelte in. Maar dit brouwsel heb ik zó in de vuilnisbak gegooid.
Mijn derde poging was een cordon bleu van Valess. De verkering vond ‘m lekker. Ik vond ‘m niet bijzonder. Oké. Niet vies, maar zeker niet bijzonder. En ineens realiseerde ik me waar het fout gaat als ik vegetarisch vlees eet. Ik verwacht vioolmuziek, smaakexplosies, een zonnestraal vanuit de hemel – bam – recht op mijn bordje. Ik verwacht dat de koeien buiten vrolijk naar me loeien als ik langs fiets. ‘Kijk! Daar heb je haar! Zij heeft vegetarisch gehackt gekocht’. Maar nee, hoor. Niets van dat alles.
En het ergste is dat ik – onbewust – verwacht dat het lékkerder is dan echt vlees. En dat is het dus niet. Het smaakt in het beste geval hetzelfde. Ik denk dat mijn voorkeur dan tóch uitgaat naar écht vlees. Maar dan wel van beestjes die het goed gehad hebben. En dat mag dan best iets duurder zijn.
Wat vind jij?
Ik heb het ook een paar keer geprobeerd maar het smaakt echt nergens naar. Zodra ze nepvlees kunnen maken dat naar vlees smaakt ga ik het wel weer eens proberen.
Ja, dat! Precies!
Manlief stond altijd wel op vlees of vis bij de maaltijd. Gelukkig is dit geleidelijk aan veranderd hoewel we nog meestal wel vlees of vis eten. Met gehackt heb ik ook slechte smaakervaringen, brrrr. Maar kipstuckjes in de nasi? Eerlijk, geen mens die het verschil proeft en wat hier verder werkt: plaattaart of quiche met kaas ipv vlees of gadogado met eieren. Dan mis je het vlees niet en de smaak is prima. Maar als we vlees eten, is het niet teveel en biologisch. Dat is al iets. Ik kan me er ook niets meer bij voorstellen dat we 30 jaar geleden met plezier T-bone steaks en enorme biefstukken verslonden, dat is echt verleden tijd.
Die kipstuckjes lijken me ook wel wat. Maar de verkering lust geen kip. Ook niet als het geen kip is…
Hier ben ik al niet zo’n vleeseter, je kunt me alles voorzetten en als dat vegetarisch is ook prima.
De rest zet de bbq het liefst iedere dag aan.
Bbq maak je mij ook niet blij mee. Dan kom ik niet verder dan een sateetje. En veel stokbrood en salade.
Wij hebben inmiddels een hele lijst aan vega favorieten. Je went er ook snel aan, vind ik. Ik vind braadworst nu dus echt enorm zout.
De vega balletjes snijden wij in vieren of achten, bakken we lekker op zodat je veel knapperige randjes krijgt en dan gaan ze zo door de pasta. Rul gehakt vind ik top in wraps of ovenschotels (en dan is 50 gram pp voldoende). Vega wokstukjes zijn lekker door de bami. De vega vissticks van Vivera zijn top. En bij de Aldi hebben ze lekkere vega burgers (komt een soort vocht uit waardoor je jus kan maken) en schnitzels die ik tegenwoordig echt het allerlekkerst vind. Die laatste twee eten we on the side dus.
Oke. Er zit een Aldi om de hoek! Dat wil ik dan nog wel een keer proberen.
De eieren en het vlees wat hier op tafel komen wordt steeds duurder.
Ook omdat ik bij de meeste vegetarische varianten als glutenmijder achter het net vis.
Ook dat nog! 😉
Oh ja, dit is zo herkenbaar
Het gehakt, hoe ik het ook klaarmaakte, smaakte hier ook niet zo.
Tot nu toe vind ik de “krokante schnitzels” van Garden gourmet (waarbij ik altijd aan kattenvoer moet denken) best te eten. Doen het prima op een wrap, broodje of bij een avondmaaltijd.
Wat ik dan wel erg lekker vond, waren de tapa gerechtjes bij restaurant Rozeys in Rotterdam. Sommige gerechten zelfs helemaal veganistisch.
Uit solidariteit met de kat gaan we ook een Garden Gourmet proberen. Klinkt inderdaad behoorlijk als kattenvoer 🙂
Het stuk zou door mij geschreven kunnen zijn, Ik eet geen kip ,konijn of kalfsvlees om dezelfde reden als jij, te aaibaar. Stik hypocriet ja maar er mag wát aan mankeren toch?
In de loop der jaren zijn de porties vlees die ik eet wél kleiner geworden en dat is prima, maar een klein stukje vlees om aan lekker jus te komen ( ik houd niet van sausen) moet kunnen hoor. Ik koop dat inderdaad bij de ambachtelijke slager waardoor het wat duurder is maar dat is prima.
Dat vind ik ook. Ik let wel op wat ik koop. Geen plofkip enzo…
Ik vind het echt helemaal niets die vleesvervangers. Laatst hadden we per ongeluk een vegetarische rookworst van Unox. Vies!!!!
Probeer één keer per week vegetarisch te koken en dan dus zonder vleesvervangers, want dat vind ik niet vegetarisch. Afgelopen zaterdag dit (https://eatertainment.nl/rigatoni-met-wortelsaus/) gemaakt en werkelijk, heerlijk! En wie weet maak ik het binnenkort weer en doe ik er dan wat stukjes kippendij bij. 😉
Dat recept is het proberen waard. De Unox vegetarische rookworst gaat bij deze van de lijst af.
Ik gebruik meestal niet dit merk omdat er relatief veel zout in zit. Dat vind ik overigens erg jammer, want ik vind hun vormgeving en de namen voor hun producten echt geweldig!
Laat dat ‘relatief’ maar weg. Man, wat een zoute bende was het. Niet te eten!
Ik word aseksueel van dat woord vleesje van je, dat vind ik allereerst. Ik eet minder vlees per keer maar ik word nooit dan ook nooit meer vegetariër. Veel van dat vegaspul is te zout, teveel kruiden, soja of andere troep waar ze oerwouden voor kappen. Het is geen vervanging van vlees het is een idee dat er iets op je bord moet liggen naast groente en aardappels. Ik vond de kaasdingen van Valess lekker en hun saucijzenbroodjes ook. Helaas kreeg ik van die laatste altijd last zelfs als ik het bladerdeeg liet liggen. De kipstuckjes van de vegaslager waren wel praktisch in een macaroni gerecht, maar het lijkt geen van alle op vlees en eigenlijk heb je er ook niks aan want er zitten alleen toegevoegde stoffen in.
Ik heb eens ind e supermarkt de tips gekregen van een gozer, die leerde me wat dingen hij kocht nooit van die bakjes. Kijk uit naar dat soort gerechten.
Dat van die soja en dat oerwouden kappen, blijft bij mij ook maar in mijn hoofd hangen. Het is ook nooit goed, he?
Ik eet zelden vlees en al helemaal nooit vleesvervangers. Ik kook gewoon gerechten zonder vlees en die zijn zalig. Doe ik helemaal automatisch, al jaren en jaren. De traditionele gerechten in Italie zijn vaak zonder vlees, want vroeger werd er veel minder vlees gegeten dan nu. Een pasta zonder vlees maken is eenvoudig en heerlijk.
We eten wel veel kaas. We hebben geluk dat er een goede kaasmaker in de buurt zit, rauwmelkse kazen die nooit vervelen.
Ik begrijp al die vleesvervangers echt niet! Mij lijkt het veelal industriele zooi en zoals jij het beschrijft, is dat blijkbaar dus ook zo!
Pasta met een lekker saus en zonder vlees is inderdaad goed te doen. Alleen gooien wij er bij dat soort recepten dan weer spekjes doorheen. Misschien daar ook eens mee stoppen. 🙂
Hier ook echte vlees eters.
‘Ik verwacht dat de koeien buiten vrolijk naar me loeien als ik langs fiets. ‘Kijk! Daar heb je haar! Zij heeft vegetarisch gehackt gekocht’. HAHAHAHA. Geweldig. Ik denk altijd heeeeeeel beeldend.
Ze geven gewoon geen kik, die beesten. Ik denk dat ze toch aan me zien dat ik af en toe een rundergehaktbal eet.