“Hoe bevalt je nieuwe baan?” vraagt iedereen. En er wordt verbaasd gereageerd als ik niet super enthousiast ben. Natuurlijk ben ik blij met mijn nieuwe baan. En zeker met een baan die zo in mijn straatje past. Maar dat paste mijn vorige baan ook. Ik had een droombaan en ik had het met gemak volgehouden tot mijn pensioen. Maar door omstandigheden was dat geen optie meer. Dat maakt het allemaal een beetje zuur.
Daarnaast vind ik het niet fijn om helemaal opnieuw te beginnen. Ik had zoveel kennis opgedaan in mijn oude baan. En nu weet ik niet eens waar het papier voor de printer ligt. “Leuk!” roept iedereen “Een nieuwe uitdaging!” Nou. Eerlijk gezegd ben ik niet zo dol op uitdagingen. Maar het is wat het is, en het komt ook wel goed.
Mijn nieuwe werk is niet zo geautomatiseerd als ik gewend ben. “Het werkt” zeggen ze “Dus we hebben het nooit aangepast.” Waar ik 12,5 jaar werkte in een papierloos kantoor met alle documenten in de cloud, loop ik nu weer met ordners vol paperassen te slepen. Maar ergens is het ook wel heel grappig omdat de werkwijze vrijwel dezelfde is als bij de vrachtwagengarage waar ik vroeger werkte. Ik zie pakbonnen voorbij komen van leveranciers die ik herken van vroeger en ik hoor dezelfde termen weer voorbij komen. Het gaat over werkorders, tachografen, luchtbalgen, proefritten, RDW-papieren en RAL-kleuren. Net als toen.
Ik voel me Alice in Wonderland. Ik ben ergens in een konijnenhol gevallen en in 1998 terecht gekomen. Zo lijkt dit bedrijf op de garage waar ik vroeger werkte. Het is maar goed dat mijn nieuwe werkplek 100 kilometer verwijderd is van de plaats waar ik in 1998 woonde en werkte. Want aan het einde van mijn werkdag heb ik steeds de neiging om naar het kinderdagverblijf te fietsen om mijn dochter op te halen. Gelukkig herinner ik me altijd net op tijd dat het 2023 is. Mijn dochter is dertig inmiddels. Die wóónt niet eens meer bij mij. En bovendien heeft ze een rijbewijs. Die komt zelf wel thuis.
Maar natuurlijk is er ook goed nieuws. De fietstocht van bijna een half uur naar mijn werk, waar ik – lui varken – als een berg tegenop zag, bevalt me eigenlijk heel goed. Als het regent, ga ik met de auto. En eerlijk is eerlijk, daar baal ik dan best van. Op de fiets vind ik fijner. Toch luister ik nog een beetje weemoedig naar de verkeersinformatie. Om te horen of er weer zo’n vervloekte file staat op de A9. Waar ik dan weer geen last van heb.
Maar de grootste omschakeling is toch wel het vroege opstaan en de deur uit gaan. Ik ben gewend aan laat opblijven en opstaan rond een uur of kwart voor acht. Kopje koffie, laptopje opstarten, tussendoor ontbijten en aankleden. Radiootje aan, lekker thuis. In plaats daarvan gaat de wekker nu om half zeven en zit ik om half acht op de fiets.
En na drie jaar thuis werken of alleen op kantoor moet ik enorm wennen aan de hele dag mensen om me heen. Gelukkig zijn het hele lieve mensen. Want mijn nieuwe collega’s zijn echt heel erg aardig. Daar bof ik dan weer mee! En eerlijk is eerlijk; als ik door de werkplaats loop, tussen al die grote vrachtwagens door, vind ik dat toch wel weer heel erg gaaf. Net als vroeger. Dus het komt wel goed. Het is alleen even wennen.
Wat een leuk verhaal heb je weer geschreven! Tuurlijk is het wennen, fijn dat het fietsen je zo goed bevalt maar bovenal je collega’s! Binnen no time voel je je als een vis in het water…
Bizar zo herkenbaar! Hier ervaar ik de verschillen in mijn nieuwe baan precies zo. Uiteindelijk wordt dit straks ook de baan waar we alles weten, daar zet ik op in 😉 Liefs voor jou!
Ik snap dat het wennen is en ja nadat ik je nu al zoveel jaar ken, weet ik dat je niet zo van de veranderingen bent 🙂 Maar als ik het zo lees gaat het helemaal goedkomen.
Komt wel goed schatje
Heel begrijpelijk dat zo’n grote verandering impact heeft. Zeker als het niet je eigen keuze was. Maar hee, zo’n stoere meid maakt ook daar weer het beste van. Super dat het fietsen zo goed uitpakt. Zo pak je op een werkdag ook nog een uur buitenlucht!
Och had ik geschreven kunnen hebben ik snap je helemaal! Dit is compleet wat ik nu met mijn nieuwe baan ook heb, ontzettend blij maar echt opnieuw beginnen zag ik wel tegen op. Na 9.5 jaar was ik toch wel heel erg ingeburgerd en mensen kwamen altijd naar mij met vragen over de organisatie omdat ik alles wist. Maar aan de andere kant geeft me dit ook een stukje rust, de nieuweling en gewoon mijn ding doen zónder echt aan het roer te staan. Dat komt wel weer. Wel fijn te horen dat je nieuwe baan bevalt <3
Ik zit inmiddels 13 jaar op dezelfde stek, mijn werk is veranderd, maar de locatie niet. En ook een groot deel van mijn collega’s niet. En dat vind ik fijn. Ik weet waar ik aan toe ben. Ik zou het vreselijk vinden als ik moest veranderen van baan en naar een andere plek met nieuwe mensen toe moest. Ik zou het doen als het nodig was, en het zou zeker lukken. Ik ben sociaal en makkelijk in de omgang. Maar het idee alleen al…. brrr! Daarom vind ik het zo ontzettend stoer dat jij het hebt gedaan en natuurlijk duurt het nog even voor je gewend bent, misschien nog wel een paar maanden. Maar dat het goed komt weet ik zeker, dit kan jij!
Je gaat vást veel voor het bedrijf betekenen want natuurlijk ga je zodra je alles onder de knie hebt voorzichtig naar veranderingen toe werken. Heel enthousiaste reacties wantrouw ik altijd een beetje, vaak valt de baan dan na korte tijd tegen. Ik heb voor morgen mooi fietsweer besteld voor je. 😉
Voor mijn gevoel kon ik bij mijn vorige werkgever ook niet anders dan afscheid nemen en ik sta nog steeds achter dat besluit, maar dat wennen… dat is zo herkenbaar. Nu, na dik drie jaar heb ik er soms nog last van (en is het leuk om hier collega’s tegen te komen die dat daar ook waren).
Zou het de leeftijd zijn? Hoewel… Jij bent nog piep.
Kan ik mij helemaal voorstellen! Maar dat het goed gaat komen geloof ik ook!
Het is ook best een grote overgang! Ik kan me voorstellen dat je best moet wennen. En wat betreft uitdagingen, daar word ik ook altijd een beetje moe van. Alsof het leven van zichzelf niet uitdagend genoeg is.
De periode van het Alice in Wonderland gevoel lijkt me heel natuurlijk, en uiteindelijk wordt het vast wel zo fijn als iedereen veronderstelt.
Dat nieuwe slijt er vanzelf vanaf denk ik dan wat over blijft moet je wel leuk vinden, nieuwe uitdaging klinkt leuk maar het is allemaal wennen en aanpassen en dat duurt gewoon even. Dat je liever met de fiets gaat snap ik, je wordt er wakker van en eer je thuis ben is je hoofd leeggewaaid.
Oh, ik snap je volledig. Ik hou ook niet zo van veranderingen en dat je eerst zo veel moet vragen. Helemaal als ze ook nog eens “ouderwetse” werkwijze hebben. Ik moest wel weer erg lachen om dit stukje ‘Gelukkig herinner ik me altijd net op tijd dat het 2023 is. Mijn dochter is dertig inmiddels. Die wóónt niet eens meer bij mij. En bovendien heeft ze een rijbewijs. Die komt zelf wel thuis.”
Wat een blog der herkenning. Heb ‘t deze keer niet met m’n laatste werk /job maar wel met t wennen in nwe omgevingen. Ook al is t een eigen keus alle begin is weer lastig en wennen. Komt echter helemaal goed. Voor je t weet voelt deze baan zo vertrouwd…
Ik kan het mij helemaal voorstellen. Goed dat je het gewoon eerlijk zegt en uiteraard komt het snel helemaal goed!
Het komt vast goed. Heus. Gewoon even wennen!