Een van de dingen die ik leuk vind aan wandelen door een woonwijk is het stiekem ergens binnen kijken. Ik ben een nieuwsgierig Aagje. Ik wil zien waar mensen hun bankstel hebben staan en ik ben benieuwd naar hoe ze leven. Maar je komt nooit achter al die voordeuren waar je langs wandelt.
Bloggen is eigenlijk net zo iets. Je leest waar mensen hun bankstel hebben staan en hoe ze leven. Een kijkje áchter de voordeur! Ik vind het nog steeds geweldig.
Zelf blog ik vrolijk mee. In het begin nog heel onnozel. Ik gaf de link van mijn blog door aan vrienden en bekenden en had er nooit over nagedacht dat er op deze manier ook vreemden achter míjn voordeur konden kijken.
Ik weet nog dat ik bijna van mijn stoel viel, toen de eerste reactie van een ‘vreemde’ binnen kwam. En het zou me niets verbazen als die van Leidse Glibber was. Daarna kwamen er gestaag meer ‘vreemden’ langs om te lezen. En uiteraard was ik reuze nieuwsgierig wat al die mensen deden dus begon ik blogs te lezen.
Inmiddels zijn we 19(!) jaar verder. De ‘vreemde’ bezoekers zijn allang geen vreemden meer. Af en toe mag ik achter jullie voordeur kijken. Ik weet waar jullie bankstellen staan, ik weet een beetje hoe jullie leven en sommigen van jullie heb ik in het echt ontmoet. En ook degenen die ik nooit ontmoet heb, voelen inmiddels als oude bekenden.
Er is één verschil met 19 jaar geleden. Toen was ik alleenstaande moeder van een kind van twaalf. Als zij op bed lag, kon ik nergens heen en kroop ik in de kast onder de trap om blogjes te lezen. Ook later, toen zij groot was en ik mantelzorgend aan huis gebonden was, kon ik jullie makkelijk bijhouden.
Maar nu ik nog maar in mijn eentje ben, loopt mijn agenda steevast vol en loop ik hopeloos achter met blogjes lezen. ‘Dit weekend ga ik bij lezen’ denk ik als ik door de week geen tijd heb. Maar als het eenmaal weekend is, blijkt dat weekend alweer helemaal vol gepland.
Ik zou jullie allemaal op ‘gelezen’ kunnen zetten maar dat is natuurlijk geen optie. Dat zou een avondwandeling door een woonwijk zijn waar alle gordijnen dicht zijn. Zo ongezellig! Dus loop ik achter de feiten aan en lees ik voornamelijk oud nieuws.
Maar dat geeft niet. Ik vind oud nieuws ook leuk. Dus schrijf rustig door, jullie. En heb geduld. Ik kom vanzelf een keer voorbij wandelen.
Deze blog werd mogelijk gemaakt door de NS en geschreven in de sprinter van 08.02 uur van Uitgeest naar Zaandam.
Vooral dóen wat kan en goed voelt voor jou! Er zijn nou eenmaal levensfases waarin je andere prioriteiten hebt , werken bijv om maar iets te noemen. Ik blijf gewoon bij jou naar binnen gluren ook als je toevallig niet in de buurt komt om bij mij binnen te gluren. Je mist dan natuurlijk wél mijn vreselijk diepgravende, interessante en diep doorwrochte zielenroerselen maar daar leer je heus mee leven. 😉
Wat bijzonder ergens dat je nu drukker bent dan toen je moest zorgen Nicky. Wat een grappige wending eigenlijk : )
Ik heb ook tijden dat ik geen tijd heb om te lezen (of te schrijven). Vooral het schrijven zelf is dan het grootste gemis eigenlijk. Maar weet je, het leven gaat zoals het gaat. En je doet wat je leuk vind wanneer dat kan. En kan dat even niet, dan is dat ook oke 🙂
Ik heb ook niet tijd om alles van iedereen te lezen en loop soms achter, ik snap het helemaal. En altijd leuk als je later nog even langskomt, ik weet dat je dat doet want je reageert (bijna) altijd!
Speciaal voor jou heb ik een blogvakantie van twee weken ingevoerd… Die er al weer voor de helft opzit, maar dat is een ander verhaal.
Ik merk dat het bijlezen mij lang niet altijd meer lukt en zet blogs wel gewoon op gelezen.
Soms is het niet anders.
Geen paniek, lees lekker waar je zin in hebt en wanneer je tijd hebt. Je bent niemand iets verplicht.
Gewoon doen wat voor jou goed voelt. Blogs lezen en ook schrijven moet ontspannend voor je zijn en geen verplichting. Wat wel grappig is, dat ook ik veel vaker blogde/blogjes las toen de kinderen jonger waren. Misschien had ik juist door de kinderen meer te vertellen ik was toen in iedergeval meer aan huis gebonden ‘s avonds, dat svheelt ook.
De trein is een hele goede plek om te schrijven wel je station in de gaten houden;). Ik heb mijn schermtijd over de laatste maanden drastisch vermindert en kies buiten spelen met mijn camera boven alles. Ik snap je het is een goed teken dat je veel leuke dingen te doen hebt.
Ik loop ook achter de feiten aan, zelf meer dan een jaar niet geblogd. En nu toch weer opgepakt. Eerst maar eens kijken of al mijn linkjes nog werkende zijn. En dan opzoek naar wat nieuwe blogs.
Ik zal hier dan ook eens op mijn gemak gaan terug lezen…
Geeft niks, lekker doen wat goed voelt. Ik lees ook niet altijd overal, maar soms af en toe. Soms ook ‘druk’ met van alles wat ik leuk vind of wat soms nodig is. Voor alles is een tijd. Wees er maar zuinig op en geniet er van.
Ja wij kennen elkaar echt vanaf het eerste begin. Je leert inderdaad mensen helemaal kennen, zie
me nog binnenstappen in de garage destijds, goh wat heb ik meegeleefd als Michelle weer eens een blessure had bij turnen, wat heb ik gehoopt dat nieuwe banen bevielen, leefde mee met je verkering en verhuizing naar Heemskerk. Tja er gebeurt heel wat in 19 jaar, toch tijd om weer eens een op een bij te kletsen als de agenda’s het toelaten. 🙂
Ja mooi is dat he, dat heb ik nou ook met mensen die al jaren mijn blog volgen. Echt alsof je elkaar kent en dat vind ik dan ook de charme aan het bloggen. Hier inmiddels al 16.5 jaar… Wij lezen elkaar ook echt al zolang, zo leuk! <3
Herkenbaar hoor, ik loop ook regelmatig achter met bijlezen!
Ik snap helemaal wat je bedoelt. Heb hetzelfde probleem en dat terwijl ik maar twee mensen echt bijhoudt (jij bent er één van).
Dat had ‘bijhoud’ moeten zijn …