En dus gaat Michelle in september studeren in Amsterdam.
En hebben wij nog steeds geen huis daar.

De zoektocht naar een huis verloopt niet echt voorspoedig dus leek het ons verstandig om ons te gaan richten op een studentenkamer voor Michelle. Heen en weer treinen tussen Breda en Amsterdam is niet echt een optie.

Van alle kanten hoorden we ontmoedigende berichten.
“Een kamer in Amsterdam? Forget it!”
Toch gooide Mich zich verbeten in de strijd.

Dankzij de gouden tip van nicht Saskia, jaren geleden, stond ze al heel lang ingeschreven bij Woningnet. En toen ze reageerde op een kamer in Amstelveen, zat ze meteen bij de eerste tien en werd ze uitgenodigd om te ‘hospiteren’.

Mama ging voor de gezelligheid mee en wachtte op gepaste afstand, ondertussen met een oplettend moeder-oog rondkijkend. Was dit wat voor dochterlief?

Ja. Ik vond het wel wat.
Verschillende flatgebouwen, hoogbouw, laagbouw, veel groen en massa’s studenten op straat.Een supermarkt en een cafeetje om de hoek.Het geheel oogt een beetje als vakantiepark.

En in de hal van het gebouw hing een geruststellende mededeling dat het aantal ‘springers’ verminderd is nu de ingangen van de flats afgesloten zijn.

Uiteindelijk ging deze kamer aan haar neus voorbij, maar toen ze reageerde op de volgende werd ze ook weer meteen uitgenodigd voor een gesprek.

Ze kwam, zag en overwon!

Mijn vogeltje vlieg uit! (slik)

Vanaf september heeft ze een kamer,
met eigen douche en toilet!

Weleenswaar niet in Amsterdam, maar in Amstelveen.
Het is te doen. Voorlopig is ze onder de pannen!

En gelukkig heb ik een Ikea-Family-pas!