klik voor groter

Terwijl heel Nederland met Pletterpetten, Bavaria-jurkjes en Beesies in ’t haar voor de buis zat, namen wij plaats in de warme aula van Michelle’s school voor haar diploma-uitreiking. Voor zo’n belangrijk evenement laat je graag een wedstrijd van het Nederlands elftal schieten.

Van mij mocht Nederland zelfs verliezen, zodat alle oranje vlaggetjes van de gevel gerukt zouden worden en alle aandacht eindelijk uit zou gaan naar die ene vlag die er toe doet. Die met ‘geslaagd’ erop. Want eerlijk is eerlijk, onze feestvlag valt niet echt op tussen al dat oranje en rood, wit, blauw.

De rector stelde de Oranjefans gerust. Na het officiële gedeelte, zouden ze alles in het werk stellen om de wedstrijd te vertonen op een groot scherm, zodat er onder het genot van een hapje en een drankje toch nog wat voetbal gekeken kon worden.

Eigenlijk was ik het hele voetbal al weer vergeten. Michelle tekende haar diploma bij de mentor en nam dat later officieel in ontvangst van de afdelingsleider. En ik ging zo op in het maken van een filmpje dat ik vergat te gaan huilen!

Want ik vind het nogal wat!
Ze heeft het toch maar mooi voor elkaar!
Ze heeft haar VWO-diploma gehaald, met prachtige cijfers en zonder te blijven zitten. En dat na een turbulent vierde jaar, waarin ze maar liefst drie scholen van binnen zag!

Toen het officiële gedeelte voorbij was, had de rector een teleurstellende mededeling. Het was rust en Nederland stond met twee-nul achter. Toch een tikkie teleurgesteld besloten wij niet op school te blijven. We wierpen bezorgde blikken op Oma (ze is pas heel erg ziek geweest) en besloten de koelte van haar huisje op te zoeken. Terwijl we het schoolplein afliepen (voor de laatste keer!) hoorde we de menigte juichen.
Oké, 2-1.

Eenmaal bij Oma renden we meteen naar de tv en wachtte ons een verrassing. De stand bleek 1-1 en Nederland had dus nog een kans. Gezamenlijk bekeken we de rest van de wedstrijd, samen met Oma die de spelers vanaf de bank bloedfanatiek toe riep “Lopen! Lopen! Schiet ‘m erin! Schiet ‘m erin!”. Van de appelflauwte die wij verwachtten was geen spoor meer te bekennen.

En Nederland won.
En Michelle’s diploma is binnen!
Dubbel feest!

En eigenlijk vinden we die oranje vlaggetjes niet zo storend meer. De Oranje-koorts heeft ons toch nog te pakken.
De volgende wedstrijd kijken we zeker!

Michelle tijdens haar welverdiende vakantie in Spanje.
En ik in SchotelSlotervaart.
Want ook daar zijn sommige mensen voor Oranje!

klik voor groter

Achteraf kreeg Michelle zelfs nog een Duits boek aangeboden. Elk jaar stuurt de Duitse ambassade twee boeken naar iedere school. De leerling met het beste cijfer voor Duits krijgt dit boek aangeboden. Best knap als je bedenkt dat Michelle bij haar wisseling van scholen Frans verruilde voor Duits en daardoor een enorme inhaalslag moest maken!