Pijnlijk ritje.

Het is al lange tijd duidelijk dat mijn Fordje Ka een compleet eigen willetje heeft. Net zoals Stephen King’s Christine maakt zij de dienst uit.

Zo besloot ze op een bepaald moment om de tijd achteruit te laten lopen. Ze liet ineens haar haren groeien en sinds een tijdje maakt zij ook uit wanneer er genoeg gereden is. Voornamelijk tijdens het terugschakelen, kan ze ineens denken “bekijk ’t maar!” en stilvallen.

Altijd grappig! Vooral bij het nemen van een bocht, omdat de stuurbekrachtiging ook niet meer werkt als de motor uitvalt. Gelukkig kan ik altijd gewoon opnieuw starten en ben ik er zo behendig in geworden dat passagiers vaak niets merken van het mankement.

Tijd om naar de garage te gaan, heb ik (nog) niet.
Ik ben het gewend en red me prima met mijn eigenzinnige Kaatje.

Ik vermoed echter dat Kaatje een beetje baalt van mijn laconieke houding en besloten heeft een truukje uit te halen waar ik écht last van heb. Sinds kort bepaalt Kaatje wanneer de ramen open mogen.

Ik hoor het al als ik mijn portier van slot doe.
Hoor ik het vertrouwde gezoem van de deurvergrendeling dan weet ik dat Kaatje in een goed humeur is. Dan mag ik met de ramen open rijden.

Hoor ik alleen een klik, als ik het portier open,
dan heeft Kaatje een pestbui en blijven de ramen hermetisch gesloten.

En wederom ben ik niet onder de indruk.
Als het te warm wordt in de auto zet ik gewoon de kachel op ‘koud’ en de aanjager aan. En voor noodgevallen heb ik altijd mijn lifehammer nog.
Kaatje krijgt mij niet klein!

Tot vandaag.

Toen ik vanuit Amsterdam naar huis vertrok bleek Kaatje in een prima humeur. Ik reed weg met de ramen wijd open. Maar op de snelweg waaide het nogal hard, dus deed ik mijn raampje dicht.

Door de harde wind raakten mijn wapperende haren vast tussen het raampje en de stijl van het portier.

En toen had Kaatje me tuk.
Want hoe vaak ik ook op het knopje drukte;
het raampje ging niet meer open.

Daar zat ik. Klem.

Ik ben tot Breukelen bezig geweest om heel voorzichtig,
pluk voor pluk, mijn haren los te trekken.

Auw!

5 gedachten over “Pijnlijk ritje.

  1. Leidse Glibber

    Hoe krijg je het voor elekaar om de meest ellendige dingen toch op een humoristische manier te beschrijven.
    Jou Kaatje heeft inderdaad een echt eigen willetje.
    Maar,….ehhhhhh misschien toch eens langs de garage gaan?????

  2. Astrid

    Hahahaha jij hebt ook altijd pech maar je laat je niet kennen.
    Een jas tussen de deur ken ik wel maar een vrouw met haar tussen raam en stijl heb ik nog nooit gezien. (maar had ik wel willen zien);-)

  3. Lind@

    Mijn gos, wat een karretje en wat moet ik weer lachen om jouw geschrijfsel.
    Ben benieuwd wat ie nog meer in petto heeft.
    Lind@

  4. Rietepietz

    Kaatje moet duidelijk niets van wapperende haren hebben, voor open auto’s hebben ze van die ( niet zo) charmante leren mutsjes, daar hint Kaatje naar denk ik. Geweldig verhaal.

Reacties zijn gesloten.