Het is ieder jaar hetzelfde liedje.
Eerst roep ik heel hard dat we niet aan Sinterklaas doen dit jaar.
Dan kom ik een leuk cadeautje tegen voor Michelle.
Ik koop ’t cadeautje en bedenk “Leuk voor Sinterklaas!”.
Ik gooi ’t cadeautje onder ’t bed en vergeet ’t compleet.

Een paar dagen voor het grote feest,
schiet met het cadeautje weer te binnen.
Dan nodig ik spontaan Mich en Tijl uit voor Sinterklaasavond,
haal het cadeautje voor Mich tevoorschijn, stof het af
en bedenk me dan pas dat ik ook nog iets voor Tijl moet kopen.

Pas op de dag zelf bedenk ik dat ik Frank niet kan overslaan.
En de diertjes ook niet.
Dus ren ik de laatste uren als een kip zonder kop langs winkels
om nog wat laatste dingetjes te kopen.
En inpakpapier natuurlijk!
In het laatste kwartiertje flans ik nog snel een gedicht in elkaar.

Toen Mich en Tijl arriveerden voor Pakjesavond 2012,
stond Frank al te koken
en moest ik mijn gedicht nog uitprinten.

Maar alles kwam goed.
Het eten was lekker.
Het gedicht was goed.
Iedereen was blij met zijn cadeautjes.
Ook Boef die, zo schattig, helemaal zelf zijn cadeautje uitpakte.

Ik heb ’t weer gered!
En jongens, volgend jaar vieren we geen Sinterklaas!

(Foto’s staan in het fotoalbum rechts)

Boef pakt uit. from Nicky on Vimeo.