Eigenlijk wilde ik schrijven dat 2015 niet echt mijn jaar was. Dat 2015 ‘raar’ was. Het begon allemaal rustig, met niks aan de hand. Maar net voor de zomer moest ik verplicht rust houden na een kleine operatie en daarna leek het of de hel los barstte.
Terwijl ik aan huis gekluisterd zat, kreeg mijn moeder een nieuwe knie. Ik wilde schrijven hoe bang wij met z’n allen waren dat ze niet meer wakker zou worden na de narcose. Maar mijn moeder wandelde na twee dagen het ziekenhuis uit en ook de revalidatie verliep voorspoedig. Binnen no-time fietste ze op de hometrainer.
In de zomer ging ik weer aan het werk. Ik wilde schrijven over de achterstand doordat ik ziek was geweest, de achterstand omdat andere collega’s ziek werden en de achterstand door collega’s die met vakantie gingen. Ik wilde schrijven over de vele files van en naar mijn werk in Hilversum waardoor veel meer dan ‘s avonds doodmoe op de bank hangen er niet in zat.
Ik wilde schrijven over het overlijden van mijn lieve tante Rietje dat najaar. De impact die dat had was groter dan ik verwacht had. Het raakte me veel meer dan ik verwacht had. Dat iemand oud is en een mooi leven heeft gehad, maakt het verdriet niet minder, zo leerde ik.
Dus ik wilde schrijven dat 2015 compleet waardeloos was.
En toen plakte ik wat foto’s en filmpjes uit 2015 aan elkaar. Omdat ik dat elk jaar doe. En toen zag ik hoe we genieten van elkaar. En van Boef en Spike. Hoe fijn het is dat mijn moeder 84 jaar met haar tweelingzusje samen kon zijn. Hoe Michelle genoten heeft van haar twee oma’s. En ik van mijn twee moeders.
Onze stedentrip naar Barcelona kwam voorbij, het uitje naar de Arena met mijn achterneefje. En ik zag opnieuw hoe mijn kind stralend door het leven gaat. Met haar vriend, lol-makend, genietend, in Stockholm of waar dan ook.
Ik zag weer hoe ze haar eerste auto kocht, hoe ze haar master-diploma in ontvangst nam met -wat een geluk! – haar Oma erbij. Onze gezellige Kerst kwam voorbij. Met koffie met kaas en worst bij mijn moeder. Met gekke foto’s maken bij het Kerstdorp. Met hoe lief ik mijn moeder vind, totaal per ongeluk vastgelegd op film.
Bij nader inzien was 2015 eigenlijk zo slecht nog niet.
Ik stond er alleen niet altijd bij stil.
Ik ben niet van de goede voornemens maar voor komend jaar heb ik er toch een:
genieten van het moment! Want het is best jammer om pas als je er op terug kijkt, te beseffen hoe goed iets was!
Allemaal een heel gelukkig en gezond 2016 toegewenst!
Count your blessings!
Lieve Nicky,
Ik zelf kan nog een moment toevoegen aan de opsomming, die je doet over 2015. Het feit dat wij elkaar weer “gevonden” hebben in mail, telefoon en contact. Het feit dat ik zo geniet van je heerlijke blogs, dat je mijn advies vroeg over “je-weet-wel” en dat het fijn is om zo’n positief nichtje te hebben. Dikke kus en tot spoedig ziens. xxx
Je hebt weer heel wat werk van je film gemaakt, maar het geluk spat er vanaf.
Ik ga helemaal met je mee om van het moment te genieten, ik zag het ook met het maken van een jaaroverzicht hoeveel leuke dingen er geweest zijn die je eigenlijk al weer kwijt bent.
En ik zeg maar zo, geniet van het leven en elkaar.
JA, genieten van het moment. We vergeten het zo vaak te doen en dat is jammer…
Ik wens je een genietvol 2016 toe.
Wat mooi dat je er toch nog achter bent gekomen dat 2015 ook veel leuks te bieden had. Hopelijk wordt 2016 nog mooier!
weer mooi gedaan
wat een druk jaar hebben we weer gehad
met ook mooie dingen hopen dat het dit jaar ook weer de moeite waard is
Zeker een goed voornemen. Ik wil proberen meer rust te krijgen en ook te blijven genieten van alles. Nog een fantastisch 2016 gewenst voor jou en je familie!
Helemaal mee eens!! Het is een ware levenskunst om te kijken naar de goede dingen, maar het is de moeite waard dat kunstje onder de knie te krijgen.
Heel goed 2016 ook voor jou … zoals altijd een beetje laat!