Soms zie je van die mooie foto’s van honden die door de branding rennen. Dat leek me leuk om te proberen, zeg! Een rennende hond in de branding fotograferen! Ik heb alleen geen hond. Maar dat probleem was snel opgelost; want mijn dochter heeft wél een hond. Dus boekte ik haar én hond om op een zondagmiddag een stukje te gaan wandelen.
Ik reed naar hun nieuwe huis in Almere Poort en we gingen met Nanook wandelen langs het IJmeer. Ik was even vergeten dat daar niet echt sprake is van een branding. Dat maakte niks uit eigenlijk. Want als er wel branding was geweest, dan was Nanook daar écht niet doorheen gaan rennen. Ben jij mal? Dan wordt haar buikje nat.
Waar ik ook geen rekening mee had gehouden, was het formaat van Nanook. Een labrador, een herder of een berner sennen maakt natuurlijk prachtig hoge sprongen als-ie rent. Maar onze Nanook is een pomchi. Drie kilo hond. Een dame bovendien, die heel parmantig over het strand trippelt. Bovendien is sprongen maken van een halve meter lastig als je zelf maar dertig centimeter hoog bent. En de vreemde kleur zand maakte het er ook niet beter op.
Spelen met andere hondjes wilde mijn model ook al niet. Hoewel de speelkameraadjes haar formaat hadden, hadden ze niet veel zin om te spelen. Het spel kwam niet echt van de grond. Verder dan wat ongegeneerd kontsnuffelen ging het niet.
Maar ach, het kon me ook eigenlijk niet schelen. Die hele fotoshoot was maar bijzaak geworden terwijl ik al wandelend lekker bij kletste met mijn kind. Ik vergat gewoon dat ik mijn camera bij me had. Voor de vorm maakte ik aan het eind van onze wandeling snel nog wat foto’s van Nanook, rustig zittend op een trapje. En eigenlijk is ze dan ook gewoon op haar allermooist.
Super foto die laatste!
Ooo, die laatste is heel leuk! Sproet doet ook niet aan door water lopen – laat staan rennen – maar grote sprongen kan ze wel. Misschien kun je in het post-corona-tijdperk eens komen fotograferen op een agilitywedstrijd! Dat is pas echt een uitdaging, haha.
Die laatste foto is inderdaad erg leuk! <3
Aaah een schatje is Nanook wel!!
En de laatste foto is heel mooi geworden.
Mijn zusje heeft er ook zo een. En het beest is net zo groot als de “knuffel” van groene draak. Je snapt natuurlijk wel dat de vogel zijn lol niet op kon toen ie merkte dat hij een levende ” Taco” in huis had Zo jammer dat ik je hier geen foto van kan laten zien….
Madame straalt het ook uit op laatste foto, dit is de manier waarop ze geportretteerd wil worden, Ze is geen strááthond die zich het haar door de war laat raken in dat vieze water.
Nee dan moet je de Labradoelel van m’n kleindochter hebben, die kan geen plás weerstaan en speelt tikkertje in de golven van de zee. Gemiste kans voor je natuurlijk.
De ontmoeting is natuurlijk ook veel belangrijker! Mooi hondje ook.
Die laatste foto… Smelt.
Het is wat verder bukken maar je foto’s zijn dus wel gelukt he. DIe laatste kan zo aan de muur!
De quality time met je dochter is ook heel belangrijk en een beetje kontsnuffelen kunnen ze ook al heel erg van genieten 🙂 Happy gaat volop in de remmen bij de vloedlijn, want de golven dat is bewegend water en niet te vertrouwen volgens Happy 🙁
Wat een mooie activiteit en leuk om dit samen met je dochter te doen. Ik kan me voorstellen dat je dan vergeet om foto’s te maken.
Die laatste foto vind ik echt prachtig. Die kun je zo inlijsten.
Die laatste foto! Een plaatje! Ik zeg: “Niks meer aan doen!”